Κανναβουργείο Έδεσσας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Κανναβουργείο''' της [[Έδεσσα|'''Έδεσσας''']] ήταν μια πρότυπη βιομηχανική μονάδα, δημιουργίας σχοινιών και σπάγκων από ινδική κάνναβη. Ήταν το μεγαλύτερο από τα 4 '''Κανναβουργεία''' της [[Ελλάδα|Ελλάδας]],σε παραγωγή και εγκαταστάσεις. Αποτελεί παράρτημα του [[Υπαίθριο Μουσείο Νερού Έδεσσας|Υπαίθριου Μουσείου Νερού Έδεσσας]], που βρίσκεται στο σημείο ''Μεγάλος Κρημνός'', δίπλα στην παραδοσιακή συνοικία της πόλης, και στο ''Γεωπάρκο των Καταρρακτών''. Λειτούργησε ως εργοστάσιο ως το 1967, και έπειτα παρέμεινε εγκαταλελειμμένο. Αργότερα το 1997 μετατράπηκε σε Πολυχώρο αναψυχής και εκπαίδευσης και συνέχισε την λειτουργία του ως το 2014 που έκλεισε οριστικά.

Η ίδρυση της εταιρίας έγινε το 1908 από την '''Εταιρεία Τότσκα''' και '''ΣΙΑ''' και άλλους μικρότερους μετόχους από την [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]], οι οποίοι ήθελαν να αναπτύξουν την κλωστοϋφαντουργία στον Ελλαδικό χώρο. Η επιλογή της τοποθεσίας όπου χτίστηκε το εργοστάσιο έγινε επειδή η ευρύτερη περιοχή της [[Έδεσσα|Έδεσσας]] ήταν άφθονη σε υδατοπτώσεις όπου αυτό θα βοηθούσε στην λειτουργία των μηχανών καθώς υποστηριζόντουσαν από την [[Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης|υδροκίνηση]]. Η διεύθυνσή του ανατέθηκε στον έμπειρο βιομήχανο Ηρακλή Χατζηδημούλα.<ref name=":0">{{Cite book|title=Κανναβουργείο Έδεσσας|first=|last=|isbn=|year=2009|location=|page=10}}</ref>

Η πλήρης ακμή του εργοστασίου τοποθετείται στο χρονικό διάστημα 1928 – 1940, περίοδο κατά την οποία απασχολεί 150 εργάτες (κυρίως από την Έδεσσα). Ιδιαίτερα στη διάρκεια του '''Μεσοπολέμου''' το συγκεκριμένο '''''Κανναβουργείο''''' κάλυπτε συνολικά τη ζήτηση υφασμάτων και σπάγκων σε όλη την Ελλάδα. Τα χοντρά σχοινιά πηγαίνανε στην [[Κρήτη|Κρήτη]] (μεγαλύτερο κέντρο κατανάλωσης), στην [[Θεσσαλία|Θεσσαλία]] και στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]], ενώ οι λεπτοί σπάγκοι στην [[Μακεδονία|Ανατολική Μακεδονία]] και τη [[Θράκη|Θράκη]]. Όμως κατά την περίοδο Οκτωβρίου – Μαρτίου υπήρχε στασιμότητα ως προς τη διανομή των προϊόντων.<ref name=":0" />

Η απώλεια του κεκτημένου εκμετάλλευσης των υδατοπτώσεων, το ύψος των οφειλών προς τις τράπεζες, οι διαφωνίες των μετόχων, Ι.Κ.Α. και δημόσιο οδηγούν στη διακοπή των εργασιών του τον Μάιο του 1966. Οι 100 εργάτες του '''''Κανναβουργείου''''' ιδρύουν τον «''Παραγωγικό συνεταιρισμό η Πέλλα''» και αναλαμβάνουν τη διαχείριση του. Αργότερα το 1967 η διαχειριστική επιτροπή ζητά από την Ε.Τ.Β.Α. δάνειο για να συνεχίσει το εργοστάσιο τη λειτουργία του, όμως μάταια. Το εργοστάσιο κλείνει και ο νέος ιδιοκτήτης είναι το Δημόσιο.<ref name=":0" />

Στα τέλη του 1990 μετά από 40 χρόνια εγκατάλειψης ο χώρος ανακαινίζεται εν μέρει από τον Δήμο Έδεσσας όπου το 1997 ξεκινάει την λειτουργία του εστιατόριο και κέντρο αναψυχής εξυπηρετούμενο από διπλό ανελκυστήρα κατά μήκος του βράχου. Αργότερα το '''Κανναβουργείο''' εντάχθηκε στο "Πρόγραμμα ανάπλασης των Μύλων" για την πλήρη αναβάθμιση και ανακαίνιση του περιβάλλοντος χώρου.