Χλωτάριος Β΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Χλωτάριος Β΄''' ή '''Χλωτάριος ο Μέγας''' ή '''Χλωτάριος ο Νεώτερος''' (''Clotaire II, Chlotar, Clothar, Chlotochar'' ή ''Hlothar'', [[584]] - [[18 Οκτωβρίου]] [[629]]) μέλος του [[Μεροβίγγειοι|Οίκου των Μεροβιγγείων]] ήταν Bασιλιάς της Νευστρίας ([[584]] - [[613]]), του Παρισιού ([[595]] - [[613]]) και [[Κατάλογος βασιλέων των Φράγκων|Βασιλιάς των Φράγκων]] ([[613]] - [[629]]). Ο Χλωτάριος Β΄ ήταν ο δευτερότοκος γιος του [[Χιλπέριχος Α΄|Χιλπέριχου Α΄]] βασιλιά του Σουασσόν και της τρίτης συζύγου του [[Φρεδεγόνδη|Φρεδεγόνδης]], ο πατέρας του προσάρτησε τη Νευστρία όταν απεβίωσε ο αδελφός του [[Χαριβέρτος Α΄]]. Στην αρχή κυβέρνησε υπό την κηδεμονία της μητέρας του που βρισκόταν σε ανεπιθύμητη συμμαχία με τον θείο του [[Γκούντραμ]], βασιλιά της Βουργουνδίας. Με τον θάνατο της μητέρας του (597) ο Χλωτάριος Β΄ απέκτησε τον έλεγχο σε ολόκληρη την Νευστρία που ήταν ένα από τα πλουσιότερα βασίλεια των Φράγκων. Συνέχισε την σύγκρουση της μητέρας του με την θεία του [[ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα της Αυστρασίας]], μετά την νίκη που του επέτρεψε να κυβερνήσει ολόκληρο το βασίλειο των Φράγκων (613) την εκτέλεσε με βιαιότητα . Ο Χλωτάριος Β΄ συνέχισε την πολιτική του πατέρα του, ενσωμάτωνε στο βασίλειο τμήματα της Γαλατίας μετά τον θάνατο των ηγεμόνων τους.

Την εποχή του παρατηρήθηκε ενίσχυση της βασιλικής εξουσίας απέναντι στους ευγενείς και την εκκλησία. Το ''"Έδικτον των Παρισίων"'' (614) που αφορούσε τους υψηλόβαθμους διορισμούς στο βασίλειο ερμηνεύτηκε διαφορετικά από τους ιστορικούς. Ο [[Μαγιορδόμος]] ένα ισόβιο αξίωμα δηλαδή ηγεμόνας του βασιλικού νοικοκυριού έγινε ο δεύτερος στην τάξη κυβερνήτης μετά από τον ίδιο τον βασιλιά (617), από το αξίωμα αυτό θα ανέβει στον θρόνο ο [[Πιπίνος ο Βραχύς]] από τον [[Δυναστεία των Καρολιδών|Οίκο των Καρολιδών]] (751). Ο Χλωτάριος Β΄ παραχώρησε την [[Αυστρασία]] στον γιο του Δαγοβέρτο Α΄ (623). Οι Μεροβίγγειοι μονάρχες σπάνια ασπαζόντουσαν την μονογαμία που καθόριζε αυστηρά η [[Καθολική Εκκλησία]], με τον θάνατο τους είχαν αποκτήσει παιδιά από τρεις ή περισσότερες συζύγους. Ο Χλωτάριος Β΄ ακολούθησε το παράδειγμα του θείου του Γκούντραμ, στάθηκε πιστός χριστιανός και απέφευγε να διατάξει βίαιους θανάτους με εξαίρεση την θεία του ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα. Η περιοχή της βασιλείας του Χλωτάριου Α΄ καθορίστηκε σύμφωνα με το πολιτικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε όταν πέθανε ο παππούς του [[Χλωτάριος Α΄]], γιος του [[Κλόβις Α΄]].

Με τον θάνατο του Κλόβις Α΄ (511) δημιουργήθηκαν τέσσερα βασίλεια με πρωτεύουσες το [[Ρενς]], το Σουασόν, το [[Παρίσι]] και την [[Ορλεάνη]], κληρονομήθηκαν από τους τέσσερις γιους του, η [[Ακουιτανία (πρώην περιοχή)|Ακουιτανία]] κυβερνήθηκε ξεχωριστά. Ο παππούς του Χλωτάριος Α΄ ένωσε ξανά ολόκληρο το Φραγκικό βασίλειο (558), κατέκτησε και την [[Βουργουνδία]]. Οι γιοι του Χλωτάριου Α΄ μοίρασαν ξανά το βασίλειο του πατέρα τους (561) : ο [[Σιγιβέρτος Α΄]] δέχτηκε την Ρενς, ο Χιλπέριχος Α΄ την Σουασόν, ο [[Χαριβέρτος Α΄]] και ο Γκούντραμ την Ορλεάνη που περιείχε και την Βουργουνδία, μοίρασαν ξανά την Ακουιτανία. Ο Σιγιβέρτος Α΄ μετακίνησε την πρωτεύουσα από το Ρενς στο [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]] και ο Γκούντραμ από την Ορλεάνη στο Σαλόν-συρ-Σον. Όταν πέθανε ο Χαριβέρτος Α΄ (567) τα εδάφη του μοιράστηκαν στους υπόλοιπους αδελφούς του : ο Σιγιβέρτος δέχτηκε το [[Παρίσι]] και ο Χιλπέριχος την [[Ρουέν]], τότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τα ονόματα Αυστρασία και Νευστρία. Ο Σιγιβέρτος Α΄ και ο Χιλπέριχος Α΄ παντρεύτηκαν δύο αδελφές, τις κόρες του βασιλιά των [[Βησιγότθοι|Βησιγότθων]] της Ισπανίας Αθάναγκιλντ, τις πριγκίπισσες ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα και [[Γκαλσβίνθα]] αντίστοιχα. Ο Χιλπέριχος Α΄ είχε ωστόσο ερωτικό πάθος με την ερωμένη του [[Φρεδεγόνδη]], ανάγκασε την Γκαλσβίνθα να αποσυρθεί στο [[Τολέδο]], σε λίγες μέρες δολοφονήθηκε (570) και ο Χιλπέριχος παντρεύτηκε την Φρεδεγόνδη που έγινε βασίλισσα. Μετά την πράξη αυτή η Φρεδεγόνδη φρόντισε να δολοφονηθούν οι αδελφοί του συζύγου της.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 4, σ. 28</ref> Ο Χιλπέριχος πλήρωσε στην αρχή κάποιο ποσό για να σταματήσει ο εμφύλιος αλλά σύντομα ξεκίνησε μια σειρά επιθέσεων εναντίον του Σιγιβέρτου Α΄, ξέσπασε ο ''"Φεουδαρχικός πόλεμος"'' που έληξε με την εκτέλεση της ΒρουνχίλδηςΜπρουνχίλντας (613). Οι βασικοί σταθμοί του εμφυλίου ήταν η δολοφονία του Σιγιβέρτου (575), η αιχμαλωσία της ΒρουνχίλδηςΜπρουνχίλντας και η επιστροφή στον γιο της [[Χιλδεβέρτος Β΄|Χιλδεβέρτο Β΄]] διάδοχο του Σιγιβέρτου.

Ο στόχος της Φρεδεγόνδης ήταν να ισχυροποιήσει την θέση της με κάθε μέσο, η ταπεινή καταγωγή της την έφερε τον φόβο ότι δεν θα γίνουν αποδεκτά τα παιδιά της σαν διάδοχοι. Οι γιοι του Χιλπέριχου Α΄ από την προηγούμενη σύζυγο του Αουντοβέρα πέθαναν πολύ πρόωρα : ο Μέροβεχ το 577 και ο Κλόβις το 580, πολλές φήμες ακούστηκαν ότι ήταν έργο της Φρεδεγόνδης. Την άνοιξη του 583 η Φρεδεγόνδη απέκτησε τον δικό της γιο και είχε εξασφαλίσει ότι θα είναι αυτός κληρονόμος του πατέρα του. Οι κύριες πηγές για τα γεγονότα της εποχής ήταν ο [[Γρηγόριος Τουρώνης]] και τα ''"Χρονικά της Φρεδεγόνδης"'', οι περιγραφές περιέχουν πολλά γεγονότα με βία. Η ''"Ιστορία των Φράγκων"'' του Γρηγορίου Τουρώνη που απαριθμεί τα γεγονότα μετά το 572 είναι ευνοικάευνοϊκά στην ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα, τον Σιγεβέρτο και τον Χιλδεβέρτο και πολύ εχθρικά στην Φρεδεγόνδη. Τα ''"Χρονικά της Φρεδεγόνδης"'' που απαριθμούν τα γεγονότα μετά το 584 είναι αντίθετα πολύ εχθρικά στην ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα, τα Χρονικά περιέχουν :

Σύμφωνα με τα Φραγκικά έθιμα δεν γινόταν αμέσως η βάπτιση του νεογέννητου για να μην προκληθούν ταραχές, ο πατέρας περίμενε να το βαπτίσει την κατάλληλη στιγμή για να το προστατεύσει.<ref>Bruno Dumezil, La reine Brunehaut, Paris, editions Fayard, 2008, σ. 212</ref> Ο Χιλπέριχος Α΄ και η Φρεδεγόνδη ακολούθησαν την ίδια τακτική αφού και οι τέσσερις προηγούμενοι ετεροθαλείς αδελφοί του είχαν πέσει πολιτικά θύματα, ο πατέρας του τον μετέφερε για ασφάλεια στο Βιτρί-αν-Αρτουά. Ο Χιλπέριχος Α΄ δολοφονήθηκε τον Σεπτέμβριο του 584 σε κυνήγι από πληρωμένους δολοφόνους της ΒρουνχίλδηςΜπρουνχίλντας, το γεγονός προκάλεσε μεγάλες αναταραχές στο βασίλειο.<ref>Fredegaire, Chronique, III, σ. 93</ref> Την ίδια εποχή όπως φαίνεται σε επίσημα έγγραφα οι Αυστρασιανοί λεηλάτησαν μεγάλα τμήματα της Νευστρίας.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7</ref> Η Ρίγκουνθ μεγαλύτερη αδελφή του Χλωτάριου Β΄ στον δρόμο για την [[Ισπανία]] για να παντρευτεί τον πρίγκιπα Ρεκκαρέντ αιχμαλωτίστηκε από τον Ντιντιέ της Τουλούζης, ακύρωσε τον γάμο αφού είδε ότι ο Ντιντιέ ήταν έτοιμος να κάνει κατάσχεση στην προίκα της.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7, σ. 9</ref> Ταυτόχρονα ξέσπασαν πολλοί εμφύλιοι όπως οι πόλεις [[Ορλεάνη]], [[Μπλουά]] και [[Σαρτρ (πόλη)|Σαρτρ]] εναντίον της Σατωντάν.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7, σ. 2</ref>

Την εποχή που δολοφονήθηκε ο Χιλπέριχος ο Χιλδεβέρτος Β΄ βρισκόταν στην [[Μω]], σχεδίαζε να επιτεθεί στο Παρίσι αλλά έπρεπε να πάρει την άδεια από τον Γκούντραμ. Ο Χιλπέριχος Β΄ ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα και τον Γκούντραμ που απέρριψε τα περισσότερα αιτήματα του όπως επίσης και την διέλευση του από το Παρίσι. Ο Χιλπέριχος Β΄ αρνήθηκε να παραδώσει την Φρεδεγόνδη για την οποία η ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα ισχυριζόταν ότι βρισκόταν πίσω από τις βασιλοκτονίες του Σιγεβέρτου Α΄, του Κλόβις και του Χιλπέριχου Α΄.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7</ref>

Ο Ανσόαλντ έχασε την εξουσία αφού μετά τον θάνατο του Χιλπέριχου είχε τις περισσότερες πόλεις της Νευστρίας, οι πόλεις δήλωσαν την υποταγή τους στον Γκούντραμ και τον Χλωτάριο. Ο Γκούντραμ από την άλλη προσπάθησε να αποκαταστήσει τους κανόνες στην Νευστρία που είχε παραβιάσει η Φρεδεγόνδη, για να επιβάλει την εξουσία του άλλαξε τους επισκόπους και μετακίνησε τις επισκοπές.<ref>Ο Πρετεξτάτος παντρεύτηκε την ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα και ο Μεροβαίος έγινε εχθρός της Φρεδεγούνδης</ref> Ο επίσκοπος Προμότους του Σατωντάν είχε χάσει την θέση του στο Συμβούλιο των Παρισίων χάρη σε βίαιη παραβίαση των εκκλησιαστικών κανόνων, όταν πέθανε ο Σιγεβέρτος Α΄ επέστρεψε από την εξορία και πήρε πίσω την περιουσία του.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7</ref>

Οι απεσταλμένοι της ΒρουνχίλδηςΜπρουνχίλντας κατέλαβαν την [[Λιμόζ]], την [[Τουρ]] και το [[Πουατιέ]] από την Αυστρασία με την βοήθεια του Γρηγορίου Τουρώνη. Ο Γκούντραμ έστειλε αμέσως στρατό να τις ανακτήσει, τις ανακατέλαβε εύκολα και του δήλωσαν υποτέλεια, η Φρεδεγόνδη απεστάλη στην Ρουέν και μπήκε στην επίβλεψη του επισκόπου Πρετεξτάτου.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7</ref> Το καλοκαίρι του 585 ο Γκούντραμ επέστρεψε στο Παρίσι για να γίνει νονός του Χλωτάριου, μαζί με τρεις επισκόπους και τριακόσιους ευγενείς ορκίστηκε στην μητέρα του Φρεδεγόνδη και τον αναγνώρισε νόμιμο διάδοχο του Χιλπέριχου Α΄. Η βάπτιση ωστόσο αναβλήθηκε επειδή έπρεπε να ανανεώσει το Συμβούλιο του Τρουά, η Αυστρασία αρνήθηκε την συμμετοχή της αν πρώτα δεν αποκληρώσει τον Χλωτάριο, το Συμβούλιο μετακινήθηκε στην [[Βουργουνδία]] όπου έγινε η βάπτιση (23 Οκτωβρίου 585). Την εποχή που ο Γκούντραμ έκανε εκστρατεία στη Βησιγοτθική [[Σεπτιμανία]] η Φρεδεγόνδη δραπέτευσε από την συνοδεία του επισκόπου της Ρουέν Πρετεξτάτου. Λίγο αργότερα ο Πρετεξτάτος μαχαιρώθηκε αλλά δεν πέθανε αμέσως, η Φρεδεγόνδη έφερε αμέσως γιατρούς για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Ο Πρετεξτάτος την κατηγόρησε ανοιχτά ότι βρισκόταν η ίδια πίσω από την επίθεση όπως και από την δολοφονία των υπόλοιπων βασιλιάδων, λίγο πριν τον θάνατο του την καταράστηκε και την αφόρισε.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7</ref>

Η Φρεδεγόνδη αφού ανέκτησε την ελευθερία της προσπάθησε να αποκαταστήσει την εξουσία απέναντι στους ευγενείς και τους επισκόπους, την είχε χάσει όταν την έστειλε ο Γκούντραμ εξορία.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7</ref> Ο Γκούντραμ προσπάθησε να την εμποδίσει, διατήρησε υπό την προστασία του την αριστοκρατία της Νευστρίας και τα εδάφη ανάμεσα στην [[Περιοχή του Λίγηρα]] και τον [[Σηκουάνας|Σηκουάνα]]. Αργότερα (587) κατέλαβε τις πόλεις [[Ανζέ]], [[Σαιντ]] και [[Νάντη]].<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7</ref> Η Φρεδεγόνδη έστειλε απεσταλμένους στον Γκούντραμ για να κλείσει ειρήνη αλλά εκείνος τους συνέλαβε. Με το ''"Έδικτον του Άντελοτ"'' (587) η ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα και ο Γκούντραμ συμφώνησαν ότι άν πέθαινε πρώτος κάποιος από τους δύο βασιλείς θα τον κληρονομούσε ο άλλος, ο Γκούντραμ πέθανε (592) και ο [[Χιλδεβέρτος Β΄]] έγινε βασιλιάς της Αυστρασίας και της Βουργουνδίας.<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7</ref> Το ενωμένο βασίλειο Αυστρασίας-Βουργουνδίας διατηρήθηκε μέχρι τον θάνατο του Χιλδεβέρτου Β΄ (595), στην συνέχεια μοιράστηκε στους γιους του : ο [[Θευδεβέρτος Β΄]] κληρονόμησε την Αυστρασία και ο [[Θευδέριχος Β΄]] την Βουργουνδία. Οι δυο αδελφοί έκαναν κοινή εκστρατεία εναντίον του θείου τους Χλωτάριου Β΄ της Νευστρίας, η συμμαχία τους διατηρήθηκε μέχρι την εποχή που στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου (599).<ref>[[Γρηγόριος Τουρώνης]], ''"Ιστορία των Φράγκων"'', Βιβλίο 7</ref>

Ο Χλωτάριος Β΄ ενεπλάκη σε εμφύλιο με τους ανεψιούς του Θευδέριχο Β΄ της Βουργουνδίας και Θευδεβέρτο Β΄ της Αυστρασίας, τον νίκησαν και τον ανάγκασαν να περιορίσει το βασίλειο του στο [[Μπωβαί]], την [[Αμιένη]] και το Ρουέν, τα δύο αδέλφια μοίρασαν το υπόλοιπο. Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στα δύο αδέλφια, ο Χλωτάριος Β΄ επιτέθηκε στο βασίλειο του Θευδέριχου (605) αλλά δεν υποτάχθηκε, η σύγκρουση παρέμεινε μέχρι την εποχή που πέθανε ο Θευδέριχος στο Μετς (613) ενώ ετοίμαζε νέα εκστρατεία εναντίον του. Η πρώτη προσπάθεια να ανακαταλάβει το βασίλειο του κατέληξε σε αποτυχία (604), ο μεγαλύτερος γιος του Μεροβαίος αιχμαλωτίστηκε στο [[Ετάνπ]] από τον Θευδέριχο και εκτελέστηκε με την διαταγή της ΒρουνχίλδηςΜπρουνχίλντας. Ο Χλωτάριος Β΄ συμφώνησε να γίνει νονός του νόθου γιου του Θευδέριχου που πήρε το όνομα επίσης Μεροβαίος.<ref>https://books.google.gr/books?id=ty8UAAAAQAAJ&pg=PA39&lpg=PA39&dq=m%C3%A9rov%C3%A9e+prisonnier+605&source=bl&ots=V-i-jq-h8V&sig=Win-UoA4dxxZSBtxYSfHlwtYuoA&hl=fr&sa=X&ei=viziT9C0EcrT8gPI8-jYDg&redir_esc=y#v=onepage&q=m%C3%A9rov%C3%A9e%20prisonnier%20605&f=false</ref> Ο Θευδέριχος αποφάσισε γάμο με την Ερμενμπέργκα κόρη του Βιττέρικ των Βησιγότθων της Ισπανίας, η απόφαση δημιούργησε μεγάλες πολιτικές εντάσεις, στην συμμαχία συμμετείχε και ο βασιλιάς των Λομβαρδών [[Αγιλούλφος]], δεν είχε ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Ο Θευδέριχος Β΄ έδωσε την βόρεια Νευστρία στον θείο του όπως είχε υποσχεθεί αλλά σύντομα στράφηκε εναντίον του, ετοιμάστηκε να επιτεθεί στην Νευστρία αλλά πέθανε από δυσεντερία στο Μετς (613). Τα στρατεύματα του διαλύθηκαν αμέσως και η ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα τοποθέτησε στον θρόνο της Αυστρασίας τον δισέγγονο της [[Σιγιβέρτος Β΄|Σιγιβέρτο Β΄]].<ref>Oman, Charles. The Dark Ages, 476-918, Rivingtons, 1908, σ. 174</ref>

===Εκτέλεση της ΒρουνχίλδηςΜπρουνχίλντας===

Την ίδια εποχή ο Μαγιορδόμος της Αυστρασίας Βαρνάχαρ Β΄ και ο Μαγιορδόμος της Βουργουνδίας Ράντο εγκατέλειψαν την ηλικιωμένη ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα και τον δισέγγονο της, συμμάχησαν με τον Χλωτάριο Β΄ και του παρέδωσαν το βασίλειο. Η ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα, ο Σιγεβέρτος Β΄ και ο στρατός τους συνάντησαν τον Χλωτάριο Β΄ στο [[Αιν (Ω-ντε-Φρανς)|Αιν]] αλλά οι Πατρίκιοι τους εγκατέλειψαν και δραπέτευσαν, έφτασαν στο Ορμπ και συνελήφθησαν από τους στρατιώτες του Χλωτάριου στην λίμνη [[Λίμνη Νεσατέλ|Νεσατέλ]]. Η ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα, ο Σιγεβέρτος Β΄, o μικρότερος αδελφός του Κόρβος και πολλά άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας εκτελέστηκαν με διαταγή του Χλωτάριου Β΄, χάρισε την ζωή μόνο στον βαπτιστικό του Μεροβαίο. Η ΒρουνχίλδηΜπρουνχίλντα κατηγορήθηκε για την θανάτωση δέκα μελών της βασιλικής οικογένειας της Νευστρίας και πολλών άλλων μελών της αριστοκρατίας των Φράγκων. Η ηλικιωμένη βασίλισσα εκτελέστηκε με έναν πολύ μαρτυρικό τρόπο, σύρθηκε στην πλάτη ενός αλόγου και διαμελίστηκε.<ref>Chronique de Fredegaire, IV, 42 ; Continuation de la Chronique d'Isidore.</ref>

Μετά την ενοποίηση του Φραγκικού βασιλείου την σημαντικότερη θέση κατείχε ο Μαγιορδόμος των Ανακτόρων. Ο τίτλος υπήρχε στην αρχή μονάχα ως διαχειριστής του βασιλικού νοικοκυριού, στον εμφύλιο απέκτησε πολύ σημαντικότερο ρόλο και ο βασιλιάς δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να τον αφήσει όργανο στα χέρια της αριστοκρατίας. Ο σημαντικότερος Μαγιορδόμος ήταν ο Βαρνάχαιρε, αρχικά ήταν Μαγιορδόμος της Βουργουνδίας, χάρη στον σημαντικό ρόλο που έπαιξε στην σύλληψη της ΒρουνχίλδηςΜπρουνχίλντας (613) έγινε Μαγιορδόμος ολόκληρου του Φραγκικού βασιλείου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατο του (626). Ο Βαρνάχαιρε παντρεύτηκε την κόρη του Χλωτάριου Β΄ από τον δεύτερο γάμο του Μπέρθα.<ref>For the mayors of the palace, cf. Lebecq, σσ. 125–126</ref> Ο Χλωτάριος Β΄ ανακήρυξε το ''"Έδικτον των Παρισίων"'' (614), μία [[Μάγκνα Κάρτα]] των Φράγκων, με το Έδικτον οι [[Ιουδαϊσμός|Ιουδαίοι]] αποκλείστηκαν από τους βασιλικούς διορισμούς.<ref>Alan Harding, Medieval Law and the Foundations of the State, (Oxford University Press, 2001), σ. 14</ref><ref>S. Wise Bauer, The History of the Medieval World: From the Conversion of Constantine to the First Crusade, (W.W. Norton & Company, 2010), σ. 251</ref> Ο αποκλεισμός έφερε τους [[Αλφαβητισμός|Αναλφάβητους]] υπό εκκλησιαστικό έλεγχο, η εξέλιξη αυτή ικανοποίησε τους ευγενείς επειδή από τις τάξεις τους προέρχονταν οι επίσκοποι. Το Άρθρο 11 στο Έδικτον τονίζει ότι είχε στόχο ''"να φέρει την τάξη την πειθαρχεία στο βασίλειο και να καταστείλει τις εξεγέρσεις"'', εφαρμόστηκε και στα τρία βασίλεια. Λόγω των πολλών βασιλικών διορισμών από τον Χιλπέριχο η νέα νομοθεσία είχε την πρόβλεψη να υπηρετούν οι αξιωματούχοι στην περιοχή από την οποία κατάγονταν.<ref>The word used is judex, "judge", that is to say the earl or one of his subordinates. Cf. Lebecq, σ. 125</ref>

[[Αρχείο:Supplice_de_Brunehaut.jpg|thumb|250px|right|Ο ακρωτηριασμός της ΒρουνχίλδηςΜπρουνχίλντας]]