Μάχη στην Αντιόχεια του Μαιάνδρου (1211): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Βυζαντινός αυτοκράτωρ της Νίκαιας συγκέντρωσε 2.000 άνδρες (από τους οποίους οι 800 ήταν αξιόμαχοι<ref name=macrides132>Macrides (2007), σ. 132.</ref> "Λατίνοι" Ιταλοί μισθοφόροι),<ref name="Tread717">W. Treadgold (1997), σ. 717</ref>. Άγνωστη παραμένει η αριθμητική δύναμη του σελτζουκικού στρατού, με τις βυζαντινές πηγές να δίνουν αριθμούς που θεωρούνται γενικά διογκωμένοι, ωστόσο σύγχρονος ιστορικός εκτιμά πως οι 20.000 που μαρτυρά ο Γρηγοράς είναι πιθανώς κοντά στην πραγματικότητα<ref name=":0">Savvides (1991), σ. 96.</ref>. Η βυζαντινή στρατιά, με γρήγορη πορεία, στρατοπέδευσε προς στιγμήν στη Φιλαδέλφεια της Λυδίας (σημ. Alaşehir) και κατόπιν κατέφθασε έξω από την Αντιόχεια, την οποία πολιορκούσαν οι Τούρκοι του Καϊχοσρόη.

Η επίθεση ξεκίνησε από την πλευρά των Βυζαντινών, με το ιππικό των Λατίνων μισθοφόρων να επιτίθεται ορμητικά και να εξολοθρεύεται από τους Τούρκους. Ο υπόλοιπος στρατός του Λάσκαρη τράπηκε σε φυγή και οι νικηφόροι Τούρκοι έφτασαν μέχρι το βυζαντινό στρατόπεδο, όπου και σταμάτησαν για να το λεηλατήσουν.<ref>Holt κ.α. (1978), σ. 246</ref> Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στον υπόλοιπο βυζαντινό στρατό να ανασυγκροτηθεί και να εφορμήσει εναντίον των αποδιοργανωμένων Τούρκων. Σε μια φάση της μάχης, ο έφιππος Λάσκαρης μονομάχησε με τον ίδιο τον Καϊχοσρόη, ο οποίος επέβαινε σε άλογο χαρακτηριστικά μεγάλων διαστάσεων, και τον σκότωσε. Οι πηγές συμφωνούν ότι, αρχικά, ο Καϊχοσρόης χτύπησε και έριξε τον Λάσκαρη από το άλογό του αλλά κατόπιν ο δεύτερος κατάφερε να ρίξει κάτω τον Καϊχοσρόη, χτυπώντας τα πόδια του αλόγου του. Καθώς ο σουλτάνος ήταν πεσμένος στο έδαφος, αποκεφαλίστηκε από τον αυτοκράτορα, κατά τις βυζαντινές πηγές, ενώ ο Ibn Bibi, Πέρσης ιστορικός στην υπηρεσία των Σελτζούκων, αναφέρει πως σκοτώθηκε από Φράγκο μισθοφόρο του αυτοκράτορα.<ref name=macrides132/> Από την άλλη, ο Γεώργιος της Πελαγονίας αναφέρει πως ο Σουλτάνος αποκεφαλίστηκε από Ρωμαίο δορατοφόρο που κάρφωσε το κεφάλι του στο δόρυ και το επέδειξε στους Ρωμαίους που γέμισαν με θάρρος<ref>{{Cite book|title=Acropolites and Gregoras on the Byzantine - Seljuk confrontation at Antioch on the Meander (A.D. 1211). English translation and commentary.|first=Alexis|last=G.C. Savvides|publisher=|isbn=|year=1991|location=|page=101|quote=}}</ref>. Ο σελτζουκικός στρατός τράπηκε σε φυγή, ενώ ο βυζαντινός στρατός λεηλάτησε το Σελτζουκικό στρατόπεδο<ref name=":0" /> και ο πρώην αυτοκράτορας Αλέξιος συνελήφθη, φυλακίστηκε και τελικά πέθανε κλεισμένος σε μοναστήρι.<ref name="Cambridge Medieval History">Cambridge Medieval History, σ. 547</ref> Μετά τη μάχη, οι Τούρκοι μετέφεραν τη σορό του σουλτάνου τους στο Ικόνιο, όπου και την έθαψαν στο βασιλικό μαυσωλείο, στο τέμενος του Alaeddin (γνωστό σήμερα και ως Μουσείο [[Τζελαλεντίν Ρουμί|Μεβλανά]]).<ref>Redford (1991), σ. 70</ref>