Βαμβακού Λακωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Βαμβακού είναι ορεινό χωριό κτισμένο σε υψόμετρο 900 μέτρων στις πλαγιές του [[Πάρνωνας|Πάρνωνα]], στα ΒΑ της [[Σπάρτη|Σπάρτης]]<ref name=":1">Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βαμβά Σταματελάτου, ''Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας'', ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σελ. 122.</ref>. Χτίστηκε κατά τα μέσα του 15ου αιώνα<ref>{{Cite web|url=http://bambakou.gr/index.php/history|title=Η Ιστορία του Χωριού...|last=|first=|date=|website=bambakou.gr|publisher=Βαμβακού|accessdate=23 Οκτωβρίου 2017}}</ref> και αρχικά ονομαζόταν Παληοχώρα. Σχετικά με τη σημερινή της ονομασία, η οποία καθιερώθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα, υπάρχουν διάφορες εκδοχές με τις κυριότερες να σχετίζονται με μια γυναίκα ονόματι Βαμβακιά που εγκαταστάθηκε στην περιοχή ερχόμενη από τον [[Μυστράς|Μυστρά]] ή με την καλλιέργεια [[Βαμβάκι|βαμβακιού]]<ref>Νικολάου Γ. Φραγκινέα, ''Λακωνική γη'', Δίφρος, Αθήνα 1971, σελ. 112.</ref>.

 

 

Μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, ο οικισμός διέθετε κατά το 1840 σχολείο που το 1853 αριθμούσε 208 μαθητές, ενώ το 1901 ξεκίνησε να λειτουργεί το τοπικό παρθεναγωγείο<ref>Φραγκινέα, 1971, σελ. 118 - 119.</ref>. Στις αρχές του 20ού αιώνα γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη, η οποία οφειλόταν στη δράση του τοπικού συνεταιρισμού αλληλοβοήθειας, ο οποίος λάμβανε σημαντική ενίσχυση από κατοίκους που ζούσαν στο εξωτερικό<ref>Γιάννης Α. Μάζης, ''Ίων Δραγούμης. Ο ασυμβίβαστος'', Μεταίχμιο, Αθήνα 2016, σελ. 414.</ref>. Κατά τη διάρκεια της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]], ο πληθυσμός του χωριού συμμετείχε ενεργά στην [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Εθνική Αντίσταση]] μέσα από τις τάξεις του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|ΕΑΜ]]/[[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]]. Τον Οκτώβριο του 1946, μετά από δύο ταυτόχρονες συμπλοκές ανάμεσα σε αντάρτες του [[Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας|ΔΣΕ]] και ένοπλους παρακρατικούς στη Βαμβακού και τη γειτονική [[Βαρβίτσα Λακωνίας|Βαρβίτσα]], οι δεύτεροι (προέρχονταν κυρίως από τη Μάνη και υπάγονταν στην οργάνωση του [[Πάνος Κατσαρέας|Πάνου Κατσαρέα]]) προχώρησαν στη μαζική εκτέλεση 29 κατοίκων της Βαμβακού, κυρίως συγγενών ανταρτών, ως αντίποινα για τις απώλειες που υπέστησαν<ref>Γιάννης Λέφας, ''Ο Δημοκρατικός Στρατός Πελοποννήσου. Δημιουργία – Ανάπτυξη – Ήττα'', Αλφειός, Αθήνα 1998, τόμος Α΄, σελ. 92 - 95.</ref><ref>Πολυμέρης Βόγλης, ''Η αδύνατη επανάσταση. Η κοινωνική δυναμική του εμφυλίου πολέμου'', εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2014, σελ. 161.</ref>.