Στέβαν Μοκράνιατς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες καλλιτέχνη}}

 

Συχνά αποκαλείται «πατέρας της Σερβικής μουσικής» και «η πιο σημαντική μορφή του σερβικού μουσικού ρομαντισμού». Μετά τον θάνατό του, το Σερβικό Μουσικό Σχολείο μετονομάστηκε σε Μουσικό Σχολείο Μοκράνιατς προς τιμή του. Απεικονίζεται σε χαρτονομίσματα της Σερβίας και την Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Το 1964, το οικογενειακό σπίτι του Μοκράνιατς στο Νεγκοτίν αποκαταστάθηκε και έγινε μουσείο και μουσικό κέντρο. Εορτασμοί για τη ζωή του Μοκράνιατς, γνωστοί και ως «Ημέρες Μοκράνιατς», λαμβάνουν χώρα ετησίως στην πόλη από το 1965. Το 1981, ένα μεγάλο άγαλμα του Μοκράνιατς κατασκευάστηκε στην αυλή της οικογενειακής οικίας για να εορταστεί η 125η επέτειος από την γέννησή του.

Ο Στέβαν Στογιάνοβιτς γεννήθηκε τις 9 Ιανουαρίου 1856{{sfn|Chase|2003|p=633}} στην πόλη [[Νεγκοτίν]], στο [[πριγκιπάτο της Σερβίας]]. Κοντά στα σύνορα με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, το Νεγκοτίν ήταν μια μικρή πόλη με μόλις 3.000 κατοίκους την εποχή της γέννησής του.{{sfn|Sadie|Sadie|2005|p=257}} Ο Στογιάνοβιτς κέρδισε το όνομα «Μοκράνιατς» από το χωριό Μοκράνιε, από όπου κατάγονταν οι πρόγονοί του.{{sfn|Janković|29 December 2008}} Ο πατέρας του Μοκράνιατς, ένας εστιάτορας ο οποίος το 1850 έχτισε το σπίτι στο οποίο ζούσε η οικογένεια Στογιάνοβιτς, πέθανε δύο μέρες πριν τη γέννηση του γιου του.{{sfn|Sadie|Sadie|2005|p=257}} Μεγάλωσε με τη μητέρα του και τα τρία αδέλφια του και απέκτησε το πρώτου του [[βιολί]] σε ηλικία 10 ετών.{{sfn|Voice of Serbia}} Πέρασε τα περισσότερα χρόνια της νεότητάς του στο Νεγκοτίν, το [[Ζάγετσαρ]] και το [[Βελιγράδι]].{{sfn|Samson|2013|p=333}}

 

 

Το 1878, ο Μοκράνιατς οργάνωσε μια συναυλία για να εορτάσει τα 25α γενέθλια της Χορωδίας του Βελιγραδιού, με τίτλο «Η Ιστορία του Σερβικού Τραγουδιού» ([[σερβικά]]: ''Istorija srpske pesme'').{{sfn|Samson|2013|p=332}} Αυτός και η οικογένειά του έζησαν στο Νεγκοτίν μέχρι το 1883. Το 1887, ο Μοκράνιατς μετακόμισε μόνιμα στο Βελιγράδι, όπου έγινε μαέστρος της Χορωδίας,{{sfn|Sadie|Sadie|2005|p=257}} μια θέση την οποία κατείχε μέχρι τον θάνατό του.{{sfn|Strimple|2005|p=181}} Η χορωδία ήταν επιτυχημένη τόσο στη Σερβία όσο και στο εξωτερικό{{sfn|Norris|2009|p=106}} και υπό την ηγεσία του, έγινε αξιοσέβαστη και πολύ γνωστή στην Κεντρική Ευρώπη και στη Ρωσία, εξαιτίας των πολύ καλών παραστάσεών της και του ρεπερτορίου της, το οποίο αποτελούνταν κυρίως από πολλά σερβικά δημοτικά τραγούδια, καθώς και τραγούδια γραμμένα από τον ίδιο τον Μοκράνιατς.{{sfn|Strimple|2005|pp=181–182}} Έκανε περιοδείες στη Βουλγαρία, στην [[Κροατία]], στο [[Μαυροβούνιο]], την Οθωμανική Τουρκία και τη Ρωσία. Το 1889, η χορωδία περιόδευσε στο [[Βερολίνο]], τη [[Δρέσδη]] και τη Λειψία.{{sfn|Norris|2009|p=106}} Κατά τη διάρκεια αυτή της περιόδου, ο Μοκράνιατς παντρεύτηκε τη Μαρίγια, ένας μέλος της χορωδίας το οποίο ήταν 20 χρόνια νεότερό του.{{sfn|Sadie|Sadie|2005|p=258}} Το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο, τον Μομτσίλο.{{sfn|Voice of Serbia}}

Ο Μοκράνιατς ίδρυσε το Σερβικό Σχολείο Μουσικής το 1899,{{sfn|Tomašević|2009|p=45}} καθώς και το πρώτο σερβικό κουαρτέτο έγχορδων οργάνων, στο οποίο έπαιζε [[τσέλο]].{{sfn|Sadie|Sadie|2005|p=257}} Αν και τα πιο διάσημα έργα του χρονολογούνται από το τέλος του 19ου αιώνα, ο Μοκράνιατς συνέχισε να συνθέτει και στον 20ό αιώνα.{{sfn|Strimple|2005|pp=181–182}} Στα μέσα του 1914, έφυγε από το Βελιγράδι για να γλυτώσει από τον [[Α΄ΠΠ|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] και εγκαταστάθηκε στα [[Σκόπια]],{{sfn|Milojković-Đurić|1984|p=38}} όπου και πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου 1914.{{sfn|Chase|2003|p=633}}

 

Στην αρχή της σταδιοδρομίας του, ο Μοκράνιατς κατέγραφε σερβικά ορθόδοξα εκκλησιαστικά άσματα σε πεντάγραμμο. Ένας ταλαντούχος συνθέτης,{{sfn|Samson|2013|p=333}} δημοσίευσε ένα βιβλίο με εκκλησιαστικές μελωδίες το 1908, με τίτλο ''Οκτάηχος''{{sfn|Samson|2013|p=332}} (σερβικά: Osmoglasnik). Εκδόθηκε στο Βελιγράδι και έγινε το βασικό εγχειρίδιο για τους φοιτητές στα σερβικά ορθόδοξα σεμινάρια μετά τον Α΄ Παγκόσμιο.{{sfn|Kuburić-Borović|2011|p=206}} Τα άσματα του Μοκράνιατς ήταν μοναδικά επειδή αφαίρεσε τα διακοσμητικά και μικροτονικά στοιχεία και τα εναρμόνισε, καθιστώντας τα πιο διακριτά από τα άσματα των άλλων ανατολικών ορθόδοξων εκκλησιών.{{sfn|Samson|2010|p=184}} Ως αποτέλεσμα τα άσματα του Μοκράνιατς χρησιμοποιούνταν περισσότερα από αυτά άλλων συνθετών. Παλαιότερες εκδοχές των ασμάτων ξεχάστηκαν.{{sfn|Kuburić-Borović|2011|p=206}}

 

Συμπεριλαμβάνεται στους 100 πιο επιφανείς Σέρβους.

 

<references />

 

{{authority control}}

 

[[κατηγορία:Σέρβοι συνθέτες]]

[[κατηγορία:Συνθέτες του Ρομαντισμού‎]]