Δημήτριος Κιουσόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|ημερομηνία_γέννησης = [[1892]]

Γεννήθηκε στην [[Ανδρίτσαινα]] του [[Νομός Ηλείας|νομού Ηλείας]] στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] το [[1892]]. Σπούδασε [[Νομική επιστήμη|νομικά]] στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]] και το [[1916]] εισήλθε στοστον δικαστικό κλάδο ως έμμισθος πάρεδρος. Αφού διήλθε όλη την ιεραρχία, διορίστηκε αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου το 1939. Εισαγγελέας του [[Άρειος Πάγος|Αρείου Πάγου]] διορίσθηκε το 1950, όπου και παρέμεινε έως το 1962.

Το [[1945]] εκπροσώπησε την [[Ελλάδα]], ως βοηθός κατήγορος, στη [[Δίκη της Νυρεμβέργης]], με κατηγορούμενους τους [[ναζί|ναζιστές]] εγκληματίες πολέμου. Το [[1951]] συμμετείχε ως υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του [[Σοφοκλής Βενιζέλος|Σοφοκλή Βενιζέλου]] ([[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1951|εκλογές 9ης Σεπτεμβρίου 1951]]) και τον Οκτώβριο του [[1952]] έγινε Πρωθυπουργός και σχημάτισε [[Υπηρεσιακή κυβέρνηση Δημητρίου Κιουσόπουλου 1952|υπηρεσιακή κυβέρνηση]] για τη διενέργεια των [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1952|εκλογών της 16ης Νοεμβρίου]], που έφεραν στην εξουσία τον «Συναγερμό» του [[Αλέξανδρος Παπάγος|Αλέξανδρου Παπάγου]].

Διακρίθηκε για την άριστη νομική κατάρτισή του, το θάρρος του, και την ακεραιότητα με την οποία άσκησε τα υπηρεσιακά και κυβερνητικά του καθήκοντα. Χαρακτηριστικά, το 1972, επί χούντας, και ενώ ήταν 80 ετών, προσήλθε ως μάρτυρας υπεράσπισης στελεχών του [[ΠΑΚ]] και εξήρε το δημοκρατικό ήθος τους. Πέθανε στην [[Αθήνα]] στις [[20 Ιανουαρίου]] του [[1977]].<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=124&pageid=83159&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARmASRASXASdASbASkASYASXASdASTASXASa&CropPDF=0 Απεβίωσε ο πρώην υπηρεσιακός πρωθυπουργός Κιουσόπουλος], Εφημερίδα Μακεδονία, 22-01-1977.</ref>

| years = [[11 Οκτωβρίου]] [[1952]]–[[191952–19 Νοεμβρίου]] [[1952]]

[[Κατηγορία:ΈλληνεςΠρωθυπουργοί υπουργοίτης Εσωτερικών|ΚιουσοπουλοςΕλλάδας]]