Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι Βέλγοι άρχισαν να εξερευνούν το Κονγκό τη δεκαετία του 1870, αρχικά με τον Σερ [[Χένρι Μόρτον Στάνλεϊ]], ο οποίος ανέλαβε την εξερεύνηση με επιχορήγηση του βασιλιά [[Λεοπόλδος Β΄ του Βελγίου|Λεοπόλδου Β΄ του Βελγίου]]. Στις ανατολικές του προαποικιακού Κονγκό γίνονταν συχνά επιδρομές για την αρπαγή ανθρώπων για να πουληθούν ως δούλοι, κυρίως από Άραβες-Σουαχίλι δουλεμπόρους, όπως ο Τίπου Τιπ. Ο Λεοπόλδος σχεδίαζε να γίνει το Κονγκό αποικία. Ο Λεοπόλδος απέκτησε επισήμως τα δικαιώματα του Κονγκό στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1885 και το μετέτρεψε σε ιδιόκτητη έκταση και το ονόμασε Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό. Το καθεστώς του Λεοπόλδου ξεκίνησε διάφορα έργα υποδομής, όπως την κατασκευή σιδηροδρόμου ο οποίος θα ένωνε τις ακτές με την πρωτεύουσα Λεοπολντβίλ (σήμερα Κινσάσα). Χρειάστηκαν οχτώ χρόνια για να ολοκληρωθεί.

 

 

Την περίοδο 1885-1908, εκατομμύρια Κονγκολέζων πέθαναν εξαιτίας των επιπτώσεων της εκμετάλλευσης και των ασθενειών. Σε κάποιες περιοχές ο πληθυσμός μειώθηκε αισθητά. Εκτιμάται ότι η [[ασθένεια του ύπνου]] και η [[ευλογιά]] σκότωσαν σχεδόν τον μισό πληθυσμό του κατώτερου ρου του Κονγκό. Κυβερνητική επιτροπή αργότερα κατέληξε ότι ο πληθυσμός του Κονγκό είχε μειωθεί στο μισό εκείνη την περίοδο, αν και δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία.