Πάτρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Τουρκοκρατία, Ενετοκρατία, εξεγέρσεις & Επανάσταση του 1821===

Η πρώτη επαναστατική κίνηση κατά των Τούρκων έγινε το [[1466]] υπό τον επίσκοπο Πατρών Νεόφυτο. Η δεύτερη έγινε το [[1532]] με τη βοήθεια του Ισπανικού στόλου υπό την ηγεσία του Ανδρέα Doria. Η τρίτη εξέγερση έγινε τον Οκτώβριο του [[1571]], μετά την ναυμαχία της Ναυπάκτου. Τότε η πόλη εξεγέρθηκε κατά των Τούρκων όπως έκαναν και άλλες περιοχές της Στερεάς και της Πελοποννήσου. Επικεφαλής της εξέγερσης ήταν ο επίσκοπος [[Παλαιών Πατρών Γερμανός Α΄]], οι πρόκριτοι Δημήτριος (ανηψιός του Γερμανού), Σοφιανός, Σταμάτης και Καραγιάννης, ίσως ο [[Τιμάριο|τιμαριούχος]] της περιοχής Ιωάννης Τσερνοτάμπεης και ο ηγούμενος της Μονής Αρχαγγέλου Μιχαήλ Ισαάκ και άλλοι. Σε όλη την Πελοπόννησο επικρατούσε ήδη αναβρασμός από το προηγούμενο έτος όταν οι Τούρκοι έκαναν μεγάλες λεηλασίες, καταστροφές εκκλησιών και μοναστηριών και βασανιστήρια μοναχών προκειμένου να συγκεντρώσουν πόρους για την εκστρατεία κατά της Κύπρου. Η νίκη του χριστιανικού στόλου στη [[Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571)|Ναύπακτο]], στον οποίο συμμετείχαν και πολλοί Έλληνες, και οι ελπίδες για βοήθεια από την Ιερά Συμμαχία οδήγησε σε αυθόρμητη εξέγερση στην Πελοπόννησο αλλά και σε μακρινότερες περιοχές της Ελλάδας όπως το Άγιο Όρος, το Πήλιο και οι Σέρρες. Μόλις έγινε γνωστή στην Πάτρα η καταστροφή του Οθωμανικού στόλου στη Ναύπακτο, το γεγονός πανηγυρίστηκε με δοξολογίες και χαρμόσυνες εκδηλώσεις. Ο μητροπολίτης Γερμανός ο Α' ήλθε σε συνεννόηση με πέντε προκρίτους και κατοίκους γειτονικών περιοχών της Πελοποννήσου και της Στερεάς για την προετοιμασία της εξέγερσης. Στα παράλια του Πατραϊκού καταδιώκονταν και σφάζονταν Τούρκοι που έφταναν από τον κατεστραμένο στόλο τους. Η προδοσία της κίνησης από έναν Αιγιώτη, η αδυναμία του χριστιανικού στόλου να μεταφέρει τον πόλεμο στην ξηρά και η αριθμητική υπεροχή των Τούρκων οδήγησαν στην γρήγορη καταστολή της εξέγερσης. Ο επίσκοπος Γερμανός θανατώθηκε και τεμαχίστηκε μαζί με τον ανηψιό του. Το ίδιο υπέστησαν και οι πρόκριτοι Σοφιανός από την Πάτρα, ο Πετρόπουλος από τον [[Μυστράς|Μυστρά]] και άλλοι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί. Η πόλη των Πατρών καταστράφηκε ώστε περιηγητής της εποχή την περιγράφει ως πλήρως ερημωμένη.<ref>Κονταλή 2009.</ref>

Το [[1687]] οι Ενετοί πολιορκούν ξανά την Πάτρα και την διατηρούν, μαζί με όλη σχεδόν την Πελοπόννησο μέχρι το [[1715]]. Η πόλη γνώρισε καταστροφές από τους Τουρκαλβανούς κατά την [[Ορλωφικά|Ορλωφική Επανάσταση]] το [[1770]]. Στις [[25 Μαρτίου]] του [[1821]] στην Πάτρα κηρύσσεται η Ελληνική Επανάσταση από τον Δεσπότη [[Παλαιών Πατρών Γερμανός Γ΄|Παλαιών Πατρών Γερμανό (Γ΄)]] και τους προκρίτους της Αχαΐας οι οποίοι ξεκινούν να πολιορκούν το κάστρο της πόλης (βλέπε λεπτομέρειες στο άρθρο [[Ξεσηκωμός της Πάτρας (1821)|Ξεσηκωμός της Πάτρας)]]. Η πόλη γνώρισε πολλές πολιορκίες από τα ελληνικά επαναστατικά στρατεύματα αλλά το κάστρο της ήταν δύσκολο να καταληφθεί. Το [[1828]] ο Γάλλος στρατάρχης [[Νικόλαος - Ιωσήφ Μαιζών]] καταλαμβάνει με Γαλλικά στρατεύματα την πόλη εκδιώκοντας την Τουρκο-Αυγυπτιακή φρουρά του [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ]] και παραδίδει την πόλη στη νεοσύστατη Ελληνική Κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια του επαναστατικού αγώνα καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Η σύγχρονη πόλη κτίσθηκε από τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]] στο χώρο της αρχαίας.