Λήμνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 163:
==== Βυζαντινή περίοδος ====
{{Eπέκταση θέματος}}
[[Αρχείο:Palamas Vatopaidi.jpg||thumb|Ο άγιος [[Γρηγόριος Παλαμάς]],
[[Αρχείο:Apopsikastroumyrinasapotompalkonimou.jpg|thumb|Το Κάστρο Μύρινας.]]
Μετά από την ήρεμη περίοδο που γνώρισε το νησί με την κατάκτησή του από τους Ρωμαίους (166 π.Χ.) πέρασε στην Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία. Στα βυζαντινά χρόνια το νησί χρησιμοποιήθηκε ως ναυπηγείο, όπου κατασκευάζονταν και διατηρούνταν πλοία για το Βυζαντινό στόλο.
Η Λήμνος αποτέλεσε τμήμα του Θεματος του Αιγαίου και απειλήθηκε πολλές φορές από την πειρατεία και κυρίως τους Σαρακηνούς (9ος αι.). Μετά την Τέταρτη σταυροφορία (1204) καταλήφθηκε από τους Ενετούς για να ανακτηθεί από τους Παλαιολόγους το 1278.
Ο [[Γρηγόριος Παλαμάς]] μετά την εκλογή του ως Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης το 1347 δεν μπόρεσε να εγκατασταθεί στην έδρα του λόγω αναταραχών και διέμεινε για αρκετούς μήνες στη Λήμνο, που ήταν αποίμαντη εκείνο το διάστημα και ανέλαβε έκτακτες ποιμαντικές μέριμνες. Στο νησί συνέγραψε αρκετά από τα θεολογικά του έργα ενώ δίδαξε στους κατοίκους τον βίο και τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου μεριμνώντας παράλληλα για την ανακούφιση του πληθυσμού από την πανώλη.<ref>«Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς», Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου</ref><ref>Δημήτριος Κουτσορής, Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: σπουδή του βίου και του έργου του,εκδ.Γρηγόρης, Αθήνα, 2004</ref>
Στα μέσα του 15ου αιώνα παραχωρήθηκε στους Γενουάτες. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης καταλήφθηκε ξανά από τους Ενετούς, μαζί με τους οποίους οι κάτοικοι της Λήμνου αντιστάθηκαν σθεναρά στις επιθέσεις των Τούρκων, με αποκορύφωμα τη μάχη του Κότσινα και τα ηρωικά κατορθώματα της Μαρούλας το 1475, όπου σαν μία άλλη «Ιωάννα της Λωρραίνης» με το σπαθί του νεκρού πατέρα της εμψύχωσε τα παλικάρια της Λήμνου και τους Βενετσιάνους Ιππότες, οδηγώντας τους στη νίκη, με αποτέλεσμα να μην κατακτηθούν από τους Τούρκους, στους οποίους το νησί τελικά παραχωρήθηκε από τους Βενετούς το 1479.
| |||