Φαίακες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
μ Ταύτιση Κέρκυρας με νησί των Φαιάκων Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Homeric Greece-el.svg|thumb|324px|Οι γεωγραφικοί τόποι που αναφέρονται στην Οδύσσεια]]
Στην [[ελληνική μυθολογία]] οι '''Φαίακες''' ('''Φαίηκες''' στην ιωνική διάλεκτο, π.χ. στον Όμηρο, '''''Φαίαξ''''' ή '''''Φαίηξ''''' στον ενικό αριθμό) ήταν ένας λαός γνωστός ιδιαίτερα από τον [[Όμηρος|Όμηρο]] για τη ναυτοσύνη του (''«ναυσικλυτοί»''). Οι Φαίακες ήταν οι αγαπημένοι των θεών και φίλοι των ανθρώπων. Αναφέρεται ότι αρχικώς κατοικούσαν στην απομακρυσμένη [[Υπέρεια]], στα πέρατα του κόσμου. Ως συγγενείς των θεών, αποκαλούνταν ''«αγχίθεοι»'', όπως οι [[Κύκλωπες]] και οι [[Γίγαντες (μυθολογία)|Γίγαντες]]. Μια εποχή που βασιλιάς τους ήταν ο [[Ναυσίθοος]], οι Φαίακες εκδιώχθηκαν από την Υπέρεια από τους Κύκλωπες και μετοίκησαν σε ένα νησί, τη [[Σχερία]], που αποκλήθηκε από αυτούς και '''«Νήσος των Φαιάκων»''', το οποίο ο Θουκυδίδης
Οι Φαίακες διακρίνονταν για τη φιλοξενία τους, όπως την περιγράφει ο Όμηρος μετά τη διάσωση του [[Οδυσσέας|Οδυσσέα]] από τη [[Ναυσικά]] στη «Νήσο των Φαιάκων». Ο βασιλιάς τους εμφανίζεται να κυβερνά ως πρόεδρος ενός συμβουλίου αποτελούμενου από 12 άλλους άρχοντες, ως ίσος προς εκείνους και όχι ως μέλος μιας ανώτερης τάξεως . Οι Φαίακες ήταν ειρηνικός λαός που αποστρεφόταν τον πόλεμο, εργατικοί και εύθυμοι, αγαπούσαν το καλό φαγητό, τα λουτρά, τον έρωτα, τα τραγούδια και τον χορό. ''«Η εντολή αυτών είναι να παραπέμπωσιν ακινδύνως εις την πατρίδα των πάντας τους προς αυτούς πλέοντας»'', πράγμα το οποίο κατόρθωναν με τα θαυμαστά πλοία τους. Τα πλοία αυτά δεν είχαν κουπιά, ούτε πηδάλιο και διέτρεχαν τη θάλασσα σαν να ήταν φτερωτά (''[[Οδύσσεια]]'', η 34-35), προικισμένα με αυτό το χαρακτηριστικό από τον θεό [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνα]], ενώ είχαν νου και μυαλό ανθρώπινο: ''«Γιατί δεν έχουν τα γοργά καράβια των Φαιάκων / σαν τ' άλλα τα πλεούμενα τιμόνια ή κυβερνήτες, / μον' βρίσκουν έτσι μόνα τους τη σκέψη των ανθρώπων / και ξέρουν όλων τα χωριά, τα καρπερά χωράφια, / και γοργοτάξιδα περνούν της θάλασσας τα πλάτια, / κρυμμένα μες στην καταχνιά και στην πυκνή θολούρα / κι ούτε φοβούνται να χαθούν, μήτε κακό να πάθουν.»''
Οι Φαίακες διακρίνονταν για τη φιλοξενία τους, όπως την περιγράφει ο Όμηρος μετά τη διάσωση του [[Οδυσσέας|Οδυσσέα]] από τη [[Ναυσικά]] στη «Νήσο των Φαιάκων». Ο βασιλιάς τους εμφανίζεται να κυβερνά ως πρόεδρος ενός συμβουλίου αποτελούμενου από 12 άλλους άρχοντες, ως ίσος προς εκείνους και όχι ως μέλος μιας ανώτερης τάξεως <ref>Παπαρρηγοπούλου-Καρολίδου: ''Ιστορία του Ελληνικού `Εθνους'', τ. Α΄, σελ. 78</ref>. Οι Φαίακες ήταν ειρηνικός λαός που αποστρεφόταν τον πόλεμο, εργατικοί και εύθυμοι, αγαπούσαν το καλό φαγητό, τα λουτρά, τον έρωτα, τα τραγούδια και τον χορό. ''«Η εντολή αυτών είναι να παραπέμπωσιν ακινδύνως εις την πατρίδα των πάντας τους προς αυτούς πλέοντας»'', πράγμα το οποίο κατόρθωναν με τα θαυμαστά πλοία τους. Τα πλοία αυτά δεν είχαν κουπιά, ούτε πηδάλιο και διέτρεχαν τη θάλασσα σαν να ήταν φτερωτά (''[[Οδύσσεια]]'', η 34-35), προικισμένα με αυτό το χαρακτηριστικό από τον θεό [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνα]], ενώ είχαν νου και μυαλό ανθρώπινο: ''«Γιατί δεν έχουν τα γοργά καράβια των Φαιάκων / σαν τ' άλλα τα πλεούμενα τιμόνια ή κυβερνήτες, / μον' βρίσκουν έτσι μόνα τους τη σκέψη των ανθρώπων / και ξέρουν όλων τα χωριά, τα καρπερά χωράφια, / και γοργοτάξιδα περνούν της θάλασσας τα πλάτια, / κρυμμένα μες στην καταχνιά και στην πυκνή θολούρα / κι ούτε φοβούνται να χαθούν, μήτε κακό να πάθουν.» <ref>''Οδύσσεια'', μετάφρ. Ζ. Σίδερη, θ 557-563</ref>
| |||