Πασχαλίτσα Καρδίτσας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ {{Δήμος Σοφάδων}}
επιμελεια / μορφοποιηση
Γραμμή 1:
{{μορφοποίηση}}
{{coord|39|21|21|N|22|12|33|E|type:city_region:GR|display=title}}
{{άλλεςχρήσεις4|το χωριό του νομού Καρδίτσας|το έντομο|Πασχαλίτσα}}
Γραμμή 12 ⟶ 11 :
Η '''Πασχαλίτσα''' είναι χωριό που βρίσκεται στο [[νομός Καρδίτσας|νομό Καρδίτσας]]. Διοικητικά ανήκει στον [[Δήμος Σοφάδων|Δήμο Σοφάδων]] της [[Περιφέρεια Θεσσαλίας|Περιφέρειας Θεσσαλίας]] ([[πρόγραμμα Καλλικράτης]]).
 
Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την [[Σχέδιο Καποδίστριας| τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας]] ήταν έδρα του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του [[Δήμος Σοφάδων (πρόγραμμα Καποδίστριας)| Δήμου Σοφάδων]]. Παλαιότερα ήταν κοινότητα του [[Νομός Καρδίτσας| νομού Καρδίτσας]].
 
Αριθμεί 490 κατοίκους σύμφωνα με την πληθυσμιακή απογραφή του [[2001]]. Η θέση του είναι σε εύφορη περιοχή. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τα γεωργικά επαγγέλματα.
 
== Γεωγραφία ==
Βρίσκεται στο Νομό ΚΑΡΔΙΤΣΑΣΚαρδίτσας και διοικητικά ανήκει στο νέο Δήμο Σοφάδων.
 
Απέχει από τους [[Σοφάδες]] 14 χλμ. και από την [[Καρδίτσα]] 32 χλμ. Είναι κτισμένο καταμεσής του [[Θεσσαλικός κάμπος|Θεσσαλικού κάμπουΚάμπου]], σε υψόμετρο 110μ. Συνορεύει ανατολικά με το [[Πολυνέριον Λάρισας|Πολυνέρι]], σύνορα [[Νομός Λάρισας|Νομού Λάρισας]], βόρεια με τα [[Ορφανά Καρδίτσας|Ορφανά]] και [[Λεύκη Καρδίτσας|Λεύκη]], νότια με Σταυρό και Γεφύρια και δυτικά με Κυψέλη.
== Ιστορία ==
Η ιστορία του χωριού χάνεται στα βάθη των αιώνων,. δενΔεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για καταγραφή, παρά μόνο από διάφορα ευρήματα και μαρτυρίες ανθρώπων από τα χρόνια της [[Τουρκοκρατία|Τουρκοκρατίας]]. Ένα στοιχείο που βρέθηκε στα Μετέωρα στη Μονή Βαρλαάμ στη σελίδα 57 της πρόθεσης 215 του 1613/1614, αναφέρεται το Σούπη, με 3 αφιερωτές και με άλλους 12, από τους οποίους οι 11 είναι του έτους 1858. Στην περίοδο 1812-1818 υπαγόταν στο βιλαέτι της Λάρισας. Εδώ είχε ένα τσιφλίκι το χαρέμι του Βελή πασά, η μητέρα του γιού του Ζελίμ μπέη με έκταση 55 ζευγαριών, το οποίο απέδιδε, σε μιά χρονιά, με τον μύλο, εισόδημα 35.000 γρόσια. Τα ίδια πράγματα αναφέρονται και στο κατάστιχο της Γενναδίου βιβλιοθήκης στα τσιφλίκια του Βελή πασά. Επίσης και στο σημείωμα του Φιλητά, στα τσιφλίκια του Αλή πασά και των γιών του αναφέρεται και το Σούπι, μόνο που είναι γραμμένο λάθος σαν Τούπι.
Φιλητάς : Ηπειρώτης, Διδάσκαλος του Γένους, καθηγητής στην Ιόνιο Ακαδημία που στα χρόνια του Αλή πασά βρισκόταν στα Γιάννενα.
Από μαρτυρίες παλαιοτέρων, θέλουν την προηγούμενη θέση του χωριού, να ήταν στα ανατολικά του σημερινού χωριού στη θέση ''κοκουσούλι'' και από Τουρκοκρατίας ήταν γνωστό με το όνομα Σούπι. Με την πάροδο του χρόνου και με τις μετακινήσεις πληθυσμών επί Τουρκοκρατίας ο οικισμός κατοικήθηκε από ελληνικές οικογένειες διατηρώντας την ονομασία του. Εγινε μάλιστα γνωστό κεφαλοχώρι γιατί ήταν πλούσιο, λόγω των μεγάλων καλλιεργειών σε σιτηρά. Η σημερινή του θέση, όπως προκύπτει από διάφορες μαρτυρίες, δημιουργήθηκε γύρω στο 1880, όταν οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το Σούπι για λόγους έλλειψης νερού και εγκαταστάθηκαν στη σημερινή θέση του χωριού, όπου βρέθηκε άφθονο νερό από πηγάδια πού ανοίχτηκαν.
Και την ίδια περίοδο το χωριό μετονομάστηκε σε Πασχαλίτσα. Για το όνομα Πασχαλίτσα υπάρχουν μέχρι στιγμής δύο εκδοχές σύμφωνα με τις οποίες έχει σχέση με το ανοιξιάτικο λουλούδι ή με το όμορφο ζωύφιο.
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους, το χωριό είχε 120 οικογένειες με 750 κατοίκους. Η αγορά των κτημάτων, από τους ιδιοκτήτες-τσιφλικάδες Πίχτου και Γιούδα, το 1910,1915 και 1917, έγινε αφορμή να αυξηθεί ραγδαία ο πληθυσμός του χωριού, έτσι που το 1961 να φθάσει τους 1850 κατοίκους. Η εσωτερική μετανάστευση έφερε κάποια μείωση και με την απογραφή του 1991 ο πληθυσμός αριθμούσε τους 590 κατοίκους. Το χωριό έχει την μακρόχρονη ιστορία του στους κατά καιρούς αγώνες του Έθνους.
Στη διαδρομή του χρόνου συμμετείχε σε όλους τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και τα επαναστατικά κινήματα, από την εποχή της Τουρκοκρατίας, στους Βαλκανικούς πολέμους, τη Μικρασιατική εκστρατεία, Βόρειο-Ηπειρωτικό αγώνα, Γερμανική κατοχή, Εθνική Αντίσταση, πληρώνοντας γι' αυτό βαρύτατο φόρο.
Ο εμφύλιος πόλεμος αποδείχθηκε η χειρότερη καταστροφή, αφού εκτός από τόπος συγκρούσεων πολλοί χάθηκαν στον αδελφοκτόνο αυτό πόλεμο και τραυμάτισαν βαθιά και δίχασαν την κοινωνική ζωή του χωριού. Πολλοί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν και η ιστορία της μετανάστευσης ακολουθεί αυτή των υπόλοιπων περιοχών της Ελλάδας.
Η μετανάστευση συνεχίστηκε και αργότερα την δεκαετία του '60 και του '70, γιά την Δυτική Ευρώπη και κυρίως σε Γερμανία, Σουηδία, αλλά και Καναδά .
Το χωριό είναι μονοκεντρικό. Έχει ένα κέντρο όπου βρίσκεται η πλατεία και γύρω-γύρω τα καταστήματα με την Εκκλησία της Αγίας Τριάδας.
Εντυπωσιακό είναι το χάραμα, η ανατολή του κατακόκκινου ήλιου, όπως και το δειλινό που συναρπάζει, με το δροσερό αεράκι που φυσά απ' τα ποτισμένα βαμβακοχώραφα.
== Βιβλιογραφία ==
* Συλλογικό έργο, Νέα Εγκυκλοπαιδεία, εκδ. Μαλλιάρης- Παιδεία, 2006, τ. 20, σελ. 205.
 
Ένα στοιχείο που βρέθηκε στα [[Μετέωρα]] στη [[Μονή Βαρλαάμ]] στη σελίδα 57 της πρόθεσης 215 του 1613/1614, αναφέρεται το Σούπη, με 3 αφιερωτές και με άλλους 12, από τους οποίους οι 11 είναι του έτους 1858. Στην περίοδο 1812-1818 υπαγόταν στο [[βιλαέτι]] της [[Λάρισα|Λάρισας]]. Εδώ είχε ένα [[τσιφλίκι]] το χαρέμι του Βελή πασά, η μητέρα του γιού του Ζελίμ μπέη με έκταση 55 ζευγαριών, το οποίο απέδιδε, σε μια χρονιά, με τον μύλο, εισόδημα 35.000 γρόσια. Τα ίδια πράγματα αναφέρονται και στο κατάστιχο της [[Γεννάδειος Βιβλιοθήκη|Γενναδίου βιβλιοθήκης]] στα τσιφλίκια του Βελή πασά. Επίσης και στο σημείωμα του Φιλητά, στα τσιφλίκια του Αλή πασά και των γιων του αναφέρεται και το Σούπι, μόνο που είναι γραμμένο λάθος σαν Τούπι.
{{Δήμος Σοφάδων}}
 
Από μαρτυρίες παλαιοτέρων, θέλουν την προηγούμενη θέση του χωριού, να ήταν στα ανατολικά του σημερινού χωριού στη θέση ''κοκουσούλιΚοκουσούλι'' και από Τουρκοκρατίας ήταν γνωστό με το όνομα Σούπι. Με την πάροδο του χρόνου και με τις μετακινήσεις πληθυσμών επί Τουρκοκρατίας ο οικισμός κατοικήθηκε από ελληνικές οικογένειες διατηρώντας την ονομασία του. ΕγινεΈγινε μάλιστα γνωστό κεφαλοχώρι γιατί ήταν πλούσιο, λόγω των μεγάλων καλλιεργειών σε σιτηρά. Η σημερινή του θέση, όπως προκύπτει από διάφορες μαρτυρίες, δημιουργήθηκε γύρω στο 1880, όταν οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το Σούπι για λόγους έλλειψης νερού και εγκαταστάθηκαν στη σημερινή θέση του χωριού, όπου βρέθηκε άφθονο νερό από πηγάδια πού ανοίχτηκαν. Και την ίδια περίοδο το χωριό μετονομάστηκε σε Πασχαλίτσα.
 
Και την ίδια περίοδο το χωριό μετονομάστηκε σε Πασχαλίτσα. Για το όνομα Πασχαλίτσα υπάρχουν μέχρι στιγμής δύο εκδοχές, σύμφωνα με τις οποίες έχει σχέση με το ανοιξιάτικο λουλούδι ή με το όμορφο [[Πασχαλίτσα|ζωύφιο]].
{{Χωριό-επέκταση}}
 
Μετά την απελευθέρωση της [[Θεσσαλία|Θεσσαλίας]] από τους Τούρκους, το χωριό είχε 120 οικογένειες με 750 κατοίκους. Η αγορά των κτημάτων, από τους ιδιοκτήτες-τσιφλικάδες Πίχτου και Γιούδα, το 1910, 1915 και 1917, έγινε αφορμή να αυξηθεί ραγδαία ο πληθυσμός του χωριού, έτσι που το 1961 να φθάσει τους 1850 κατοίκους. Η εσωτερική μετανάστευση έφερε κάποια μείωση και με την απογραφή του 1991 ο πληθυσμός αριθμούσε τους 590 κατοίκους. Το χωριό έχει την μακρόχρονη ιστορία του στους κατά καιρούς αγώνες του Έθνους.
 
Το χωριό έχει την μακρόχρονη ιστορία του στους κατά καιρούς αγώνες του Έθνους. Στη διαδρομή του χρόνου συμμετείχε σε όλους τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και τα επαναστατικά κινήματα, από την εποχή της Τουρκοκρατίας, στους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς πολέμους]], τη [[Μικρασιατική εκστρατεία]], [[Βόρεια Ήπειρος|Βόρειο-Ηπειρωτικό αγώνα]], [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Γερμανική κατοχή]], [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Εθνική Αντίσταση]], πληρώνοντας γι' αυτό βαρύτατο φόρο. Ο [[Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος (1946–1949)|εμφύλιος πόλεμος]] αποδείχθηκε η χειρότερη καταστροφή, αφού εκτός από τόπος συγκρούσεων πολλοί χάθηκαν στον αδελφοκτόνο αυτό πόλεμο και τραυμάτισαν βαθιά και δίχασαν την κοινωνική ζωή του χωριού.
 
Πολλοί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν και η ιστορία της μετανάστευσης ακολουθεί αυτή των υπόλοιπων περιοχών της Ελλάδας. Η μετανάστευση συνεχίστηκε και αργότερα την δεκαετία του '60 και του '70, γιάγια την Δυτική Ευρώπη και κυρίως σε [[Γερμανία]], [[Σουηδία]], αλλά και [[Καναδάς|Καναδά ]].
 
Το χωριό είναι μονοκεντρικό. Έχει ένα κέντρο, όπου βρίσκεται η πλατεία και γύρω-γύρω τα καταστήματα με την Εκκλησία της Αγίας Τριάδας.
== Βιβλιογραφία ==
* Συλλογικό έργο, Νέα Εγκυκλοπαιδεία, εκδ. Μαλλιάρης- Παιδεία, 2006, τ. 20, σελ. 205.
 
{{Δήμος Σοφάδων}}
 
[[Κατηγορία:Δήμος Σοφάδων|Πασχα]]