Ιστορία του αναρχισμού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Η ισπανική επανάσταση: συμπυκνωση κειμενου - αφαιρεση περιττων/αυτονοητων που φορτωνουν το κειμενο |
|||
Γραμμή 187:
[[File:Map of the Spanish Civil War in September 1936.png|left|thumb|Χάρτης της Ισπανίας τον Σεπτέμβρη του 1936]]
Το 1936, το [[Λαϊκό Μέτωπο]] (ένας εκλογικός σχηματισμός με αριστερό ιδεολογικό προσανατολισμό) κέρδισε τις εκλογές με τη ψήφο της βάσης<ref>The Popular Front in Europe Helen Graham σελίδα 106 </ref> των αναρχικών<ref>Stanley g. Payne The Collapse of the Spanish Republic, 1933 – 1936 origins of the civil war yale university press new haven & london σελίδα 175</ref>, όμως μερικούς μήνες αργότερα η [[Δεξιά (πολιτική)|Δεξιά]] επιχείρησε να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία με τη βοήθεια του στρατού, προκαλώντας τον [[Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος|Ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο]] (1936–1939).{{sfn|Beevor|2006|p=46}}{{sfn|Yeoman|2019|pp=430–431}} Ως αντίδραση στη στρατιωτική επέμβαση, το κίνημα των εργατών και αγροτών, το οποίο εμπνεόταν από τον αναρχισμό και υποστηριζόταν από ένοπλους επαναστάτες, πήρε τον έλεγχο σε μεγάλο μέρος της Ισπανίας και κολλεκτιβοποίησε τη γη.{{sfn|Bolloten|1984|p=54}} Ο στόχος αυτός επετεύχθη είτε αυθόρμητα, είτε με τη χρήση
August 1936. ‘Proven’ or not, in these first weeks, the purifying torch was applied to conservative politicians, army officers, property owners, the bourgeoisie, businessmen, the clergy, workers who were known in the factories for their moderate views, Catholics, technicians and the heads of personnel in various industries.''</ref> [[Στρατιωτική δράση των αναρχικών στον Ισπανικό Εμφύλιο|Αναρχικές μονάδες πολιτοφυλακής]] της τάξης των 2.000-3.000 ατόμων ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης, πολεμούσαν χωρίς στρατιωτική πειθαρχία ή ιεραρχία, και παρά τις ελλείψεις σε στρατιωτικά υλικά είχαν και σημαντικές επιτυχίες.{{sfn|Yeoman|2019|p=436}} Όμως οι στρατιωτικές αποτυχίες οδήγησαν τους ηγέτες των αναρχικών να αλλάξουν την οπτική τους και να αποδεχτούν την<ref>Michael Alpert - The Republican Army in the Spanish Civil War, 1936-1939 (2013, Cambridge University Press) σελίδες 59-60: ''Circumstances had forced the leaders of the CNT’s militias and many others to reconsider their attitude. It was evident that ‘the discipline of indiscipline’, to use the anarchist expression, had not functioned. The militia had retreated in the face of the superior military ability of far smaller numbers.''</ref> ''στρατικοποίηση'' των πολιτοφυλάκων.<ref>Julián Casanova - The Spanish Republic and Civil War (2010, Cambridge University Press) σελίδα 252 ''As far as the CNT and FAI committees were concerned, militarisation was inevitable from the moment it became clear that the militias, that superior force known as ‘the people in arms’, were useless for a long-term war''</ref><ref>Desertion, Control and Collective Action in Civil Wars, Doctor of Philosophy [https://tmclauchlin.weebly.com/publications.html Theodore McLauchlin] ''For the Durruti column, then, taking a firm stance against exiting the unit was part and parcel of a broader departure from typical Anarchist practices of free movement. As time went on, other anarchist leaders increasingly turned to military discipline. The Anarchist leader Cipriano Mera’s memoirs indicate, explicitly, a change in outlook.'' </ref><ref>The Spanish Civil War,Stanley G. Payne, 2012 Cambridge Essential Histories σελίδα 86-7 ''The Communists, growing rapidly as a movement, were ordered by the Comintern to concentrate on military development, and almost from the start of the war called for a new regular army based on the model of the Red Army of the Soviet Union. The extreme revolutionary left (especially the FAI-CNT and the POUM) opposed this during August, but even the anarchists began to accept the need for greater coordination''</ref>
| |||