Βελγικό Κονγκό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 3:
Οι αποικιοκρατία έφτασε στο Κονγκό στα τέλη του 19ου αιώνος. Ο βασιλιάς Λεοπόλδος ο Β’ του Βελγίου προσπάθησε να πείσει την βελγική κυβέρνηση και να υποστηρίξει την εξάπλωση αποικιοκρατίας στο ανεξερεύνητο έως τότε Κονγκό. Με την υποστήριξη ενός σημαντικού αριθμού δυτικών χωρών, ο Λεοπόλδος κέρδισε ην διεθνή αναγνώριση μιας προσωπικής του αποικίας, την Ελεύθερη Πολιτεία του Κονγκο το 1885. Όμως, η βία που χρησιμοποιούσαν οι επίσημοι εναντίον των αυτοχθόνων και ένα αδίστακτο σύστημα οικονομικής εκμετάλλευσης οδήγησε στον επίσημο έλεγχο του Κονγκό από το Βέλγιο το 1908. Ετσι, δημιουργήθηκε το βελγικό Κονγκό.
Η βελγική κυριαρχία στο Κονγκό βασιζόταν στην «αποικιακή τριάδα» (trinité coloniale) των κρατικών, ιεραποστολικών και ιδιωτικών εταιρικών συμφερόντων . Το προνόμιο των εμπορικών συμφερόντων του Βελγίου σήμαινε ότι μεγάλες ποσότητες κεφαλαίων έπεσαν στο Κονγκό και ότι οι μεμονωμένες περιφέρειες εξειδικεύτηκαν. Σε πολλές περιπτώσεις, τα συμφέροντα της κυβέρνησης και των ιδιωτικών επιχειρήσεων συνδέθηκαν στενά και το κράτος βοήθησε τις εταιρείες να σπάσουν τις απεργίες και να άρουν άλλα εμπόδια που έθεσε ο αυτόχθονός πληθυσμός [7]. Η αποικία χωρίστηκε σε ιεραρχικά οργανωμένες διοικητικές υποδιαιρέσεις και διεξήχθη ομοιόμορφα σύμφωνα με μια σειρά «ιθαγενών πολιτικών» (politique indigène). Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την πρακτική της βρετανικής και της γαλλικής αποικιακής πολιτικής, η οποία γενικά ευνοούσε τα συστήματα έμμεσης κυριαρχίας, διατηρώντας τους παραδοσιακούς ηγέτες σε θέσεις εξουσίας υπό αποικιακή εποπτεία.
| |||