Βελγικό Κονγκό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 4:
Οι αποικιοκρατία έφτασε στο Κονγκό στα τέλη του 19ου αιώνος. Ο βασιλιάς Λεοπόλδος ο Β’ του Βελγίου προσπάθησε να πείσει την βελγική κυβέρνηση και να υποστηρίξει την εξάπλωση αποικιοκρατίας στο ανεξερεύνητο έως τότε Κονγκό. Με την υποστήριξη ενός σημαντικού αριθμού δυτικών χωρών, ο Λεοπόλδος κέρδισε ην διεθνή αναγνώριση μιας προσωπικής του αποικίας, την Ελεύθερη Πολιτεία του Κονγκο το 1885. Όμως, η βία που χρησιμοποιούσαν οι επίσημοι εναντίον των αυτοχθόνων και ένα αδίστακτο σύστημα οικονομικής εκμετάλλευσης οδήγησε στον επίσημο έλεγχο του Κονγκό από το Βέλγιο το 1908. Ετσι, δημιουργήθηκε το βελγικό Κονγκό.
Η βελγική κυριαρχία στο Κονγκό βασιζόταν στην «αποικιακή τριάδα» (trinité coloniale) των κρατικών, ιεραποστολικών και ιδιωτικών εταιρικών συμφερόντων . Το προνόμιο των εμπορικών συμφερόντων του Βελγίου σήμαινε ότι
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 και του 1950, το βελγικό Κονγκό γνώρισε εκτεταμένη αστικοποίηση και η αποικιακή διοίκηση ξεκίνησε διάφορα αναπτυξιακά προγράμματα με στόχο να καταστήσει το έδαφος "μοντέλο αποικίας". Ένα αποτέλεσμα έβλεπε την ανάπτυξη μιας νέας μεσαίας τάξης Ευρωπαίων "αιγλουέζ" στην Ευρώπη.Μέχρι τη δεκαετία του 1950 το Κονγκό είχε μισθολογικό εργατικό δυναμικό δύο φορές μεγαλύτερο από αυτό σε οποιαδήποτε άλλη αφρικανική αποικία.
| |||