Σφηνοειδής γραφή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι Ευρωπαίοι περιηγητές αναζητούσαν στη Μέση Ανατολή τα ίχνη των Ασσυρίων, των Βαβυλωνίων, των Περσών και των Μήδων, λαών που ήταν ήδη γνωστοί στην Ευρώπη λόγω της Βίβλου. Τον 17ο αιώνα ανακαλύφθηκαν τα ερείπια της Βαβυλώνας και της Περσέπολης, ενώ ο Ιταλός [[Πιέτρο ντελα Βάλλε]] (Pietro della Valle) έφερε στην Ευρώπη το 1626 τα πρώτα κείμενα σε σφηνοειδή γραφή. Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «σφηνοειδής» ήταν ο Άγγλος Οριενταλιστής του 17ου αιώνα Τόμας Χάιντ (Thomas Hyde), καθηγητής των Εβραϊκών στην Οξφόρδη, ο οποίος είχε ενδιαφερθεί για τις επιγραφές σε περσική σφηνοειδή γραφή, αν και θεωρούσε τα σχήματα αυτά διακοσμητικά και όχι γραφή.

Έχουν βρεθεί μεταξύ 500.000 και 2.000.000 ταμπλέτεςδέλτοι με σφηνοειδή γραφή έως τώρα, και από αυτές περίπου 30.000 με 100.000 μόνο έχουν διαβαστεί ή δημοσιευτεί. Το [[Βρετανικό μουσείο|Βρετανικό Μουσείο]] έχει την μεγαλύτερη συλλογή, περίπου στις 130.000, και ακολουθείται από το [[Άλτες Μουζέουμ|αρχαιολογικό μουσείο του Βερολίνου]], το [[Λούβρο]] και το [[αρχαιολογικό μουσείο Κωνσταντινούπολης]] <ref>{{Cite web|url = http://members.bib-arch.org/publication.asp?PubID=BSBA&Volume=31&Issue=2&ArticleID=10|title = Cuneiform Tablets: Who’s Got What?, Biblical Archaeology Review 31 (2), 2005}}</ref>. Τα περισσότερα από αυτά τα κείμενα βρίσκονται σε αυτές τις συλλογές για πάνω από έναν αιώνα, χωρίς να έχουν μεταφραστεί και μελετηθεί, καθώς υπάρχουν μόνο λίγες εκατοντάδες μεταφραστές παγκοσμίως που είναι ικανοί να διαβάσουν τη σφηνοειδή γραφή<ref>{{Cite web|url = http://pages.jh.edu/~dighamm/version2/research/2003_03_Museums%20and%20the%20Web%20Conference%202003.pdf|title = Watkins, Lee; Snyder, Dean (2003)}}</ref>.

File:Cuneiform_script2.png|Σφηνοειδής ταμπλέταδέλτος, συλλογή Κιρκόρ Μινασσιάν στην Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στις ΗΠΑ, 24ος αιώνας π.Χ.