Ιωάννης Κομνηνός Δούκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
μ Ρομπότ:Διόρθωση προτύπου |
||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές}}
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Ιωάννης Κομνηνός Δούκας Άγγελος''' (πέθανε το [[1244]]), [[Αυτοκρατορία της Θεσσαλονίκης|Αυτοκράτορας της Θεσσαλονίκης]] ([[1237]] - [[1244]]) ήταν μεγαλύτερος γιος του [[Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας|Θεοδώρου Κομνηνού Δούκα]] [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότη της Ηπείρου]] και αυτοκράτορα της Θεσσαλονίκης και της [[Μαρία Πετραλίφαινα|Μαρίας Πετραλίφαινας]].
Γραμμή 5:
Συμμετείχε με τον αδελφό του [[Δημήτριος δεσπότης Θεσσαλονίκης|Δημήτριο]] στη [[Μάχη της Κλοκοτνίτσας]] που έδωσε το 1230 ο πατέρας τους με τον [[Ιβάν Ασέν Β΄]] της Βουλγαρίας. Ο Θεόδωρος νικήθηκε και αφού πιάστηκε αιχμάλωτος, φυλακίστηκε στη Βουλγαρία μαζί με τους υιούς του και τυφλώθηκε. Ο Θεόδωρος συμφώνησε να δώσει την κόρη του Ειρήνη σύζυγο στον Ιβάν Β΄ και να ελευθερωθεί, πράγμα που έγινε το 1237, οπότε και επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη με τους υιούς του. Εκεί είχε αναλάβει δεσπότης μετά την αιχμαλωσία του, ο αδελφός του [[Μανουήλ Κομνηνός Δούκας]]. Ο πολυπράγμων Θεόδωρος με τους υιούς του προκάλεσαν στάση και εκτόπισαν τον Μανουήλ. Επειδή ο Θεόδωρος ήταν τυφλός, ανέλαβε δεσπότης ο μεγαλύτερος υιός του Ιωάννης που αυτοανακηρύχθηκε ''αυτοκράτορας'', ενώ ο ίδιος αποσύρθηκε στα [[Έδεσσα|Βοδενά]].
Όμως ο Μανουήλ επέστρεψε το 1239 με βοήθεια από τον [[Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Γ΄ Βατάτζη]] της Νίκαιας και οι Θεόδωρος και Ιωάννης αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν: του παραχωρήθηκε η Θεσσαλία. Όταν το 1241 ο Ιβάν Β΄ απεβίωσε και ο Ιωάννης έμεινε χωρίς σύμμαχο, ο αυτοκράτορας της Νίκαιας άδραξε την ευκαιρία: κάλεσε τον Θεόδωρο για συνομιλίες στη Νίκαια και εκεί τον συνέλαβε. Το 1242 τον πήρε μαζί με το στράτευμα του και βάδισε εναντίον της Θεσσαλονίκης. Εκεί τον έστειλε να πείσει τον υιό του Ιωάννη να δηλώσει υποτέλεια. Πράγματι, ο Ιωάννης αναγνώρισε την υπεροχή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα της Νίκαιας και ο Ιωάννης Γ΄ του απένειμε τον τίτλο του ''"Δεσπότη"'' και επέστρεψε στη Νίκαια.
Ο Ιωάννης δεν επέδειξε ιδιαίτερη ικανότητα στη διοίκηση και επιθυμούσε να γίνει ιερέας. Ακολουθούσε τον αποφασιστικό πατέρα του. Όταν απεβίωσε το 1244, τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδελφός του Δημήτριος ως δεσπότης Θεσσαλονίκης.
Γραμμή 29:
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|John Komnenos Doukas}}
[[Κατηγορία:
[[Κατηγορία:Βυζαντινοί του 13ου αιώνα]]
| |||