Ο '''Πτολεμαίος Β’ ο Φιλάδελφος''' ([[Κοπτική γλώσσα|Κοπτικά]]:
Οⲡⲧⲟⲗⲉⲙⲁⲓⲟⲥ '''Πτολεμαίοςⲡⲓⲙⲁϩⲃ̅ Β’ⲫⲓⲗⲁⲇⲉⲗⲫⲟⲥ, οΦιλάδελφος''' ([[Κως]], [[309 π.Χ.]] – [[Αλεξάνδρεια]], [[246 π.Χ.]]) ήταν βασιλιάς της [[Αρχαία Αίγυπτος|Αιγύπτου]] από το [[283 π.Χ.|283]] έως το [[245 π.Χ.]], ο δεύτερος της [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|δυναστείας των Πτολεμαίων]], οι οποίοι κυβέρνησαν τη χώρα κατά την [[Ελληνιστική περίοδος|ελληνιστική]] περίοδο. Πατέρας του και ιδρυτής της δυναστείας ήταν ο [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίος Α’ ο Σωτήρ]], στρατηγός του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλεξάνδρου του Μεγάλου]]. Μητέρα του ήταν η τέταρτη και ευνοούμενη σύζυγος του πατέρα του, η [[Βερενίκη Α’ της Αιγύπτου|Βερενίκη Α’]]. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ισχυροποίησε τον έλεγχο της Αιγύπτου πάνω στην [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]] και τη Βόρεια [[Αφρική]] και τη μεταμόρφωσε σε κέντρο του ελληνικού πολιτισμού.
