Νεστοριανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 7:
== Ιστορικό ==
H θρησκευτική πολιτική του [[Θεοδόσιος Β'|Θεοδοσίου Β']] δημιούργησε σημαντικές θεολογικές έριδες που προκάλεσαν ταραχές στον [[Κλήρος|κλήρο]]. Μια από αυτές αποτελούσε η σχέση θείας και ανθρώπινης φύσης του Ιησού. Μια ομάδα υποστήριζε την άποψη των δύο χωριστών φύσεων του Ιησού και μια άλλη την άρρηκτη σχέση των δύο φύσεων, θεϊκής και ανθρώπινης. Ας δούμε όμως πώς εκανε την εμφάνισή της η εν λόγω αίρεση, παρακολουθώντας την αφήγηση του Σωκράτους του Σχολαστικού, συγχρόνου εκκλησιαστικού συγγραφέα. Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός, αφού περιγράφει τα πρώτα δείγματα γραφής του Νεστορίου ως Πατριάρχη, συνδέει την αρχική εκδήλωση της αίρεσης στην Κωνσταντίνου Πόλιν με τα κηρύγματα του πρεσβυτέρου Αναστασίου του Αντιοχέως, συμβούλου του νέου Πατριάρχη και συνοδού του στο ταξίδι του από την Αντιόχεια προς την Κωνσταντινούπολη. Πιο συγκεκριμένα, ο Αναστάσιος, σε κάποιο κήρυγμά του επεσήμανε ότι κανείς δεν πρέπει να αποκαλεί την Μητέρα του Χριστού Θεοτόκο, καθόσον αυτή ήταν άνθρωπος, και είναι αδύνατον ο Θεός να γεννηθεί από άνθρωπο. Αυτή η αναφορά προκάλεσε μεγάλη ταραχή στην Πόλη, η οποία έσπρωξε τον Νεστόριο να υποστηρίξει την θέση αυτή του συμβούλου του. Η διδασκαλία αυτή φαίνεται πως προκάλεσε σύγχυση σε μια μερίδα θεολογούντων, οι οποίοι προσπαθούσαν από τη μια να δικαιολογήσουν τη θέση του Νεστορίου, και από την άλλη θέλησαν να κρατηθούν σε απόσταση απ' αυτήν. Η άρνηση των δύο ανδρών να αποδεχθούν τον προσδιορισμό "Θεοτόκος" εκκίνησε μία τόσο μεγάλη συζήτηση στους εκκλησιαστικούς κύκλους, ώστε να εκφρασθεί η άποψη για την ανάγκη σύγκλησης Οικουμενικής Συνόδου. Εν συνεχεία ο Σωκράτης καταθέτει τη δική του ερμηνεία σχετικά με τη στάση του νέου Πατριάρχη.
Υπέρμαχοι των δύο απόψεων υπήρξαν ο [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως]] Νεστόριος, εκπρόσωπος της σχολής της [[Αντιόχεια (Συρίας)|Αντιόχειας]], και ο [[Πατριαρχείο Αλεξανδρείας|πατριάρχης Αλεξάνδρειας]] [[Κύριλλος Α΄ Αλεξανδρείας|Κύριλλος]].
Γραμμή 13:
Αν και ο αυτοκράτορας υποστήριξε τη θέση του Νεστόριου στη [[Σύνοδος της Εφέσου|Σύνοδο της Εφέσου]] το [[431]], το σχετικό δόγμα καταδικάστηκε ως [[αίρεση]] από τη σύνοδο αυτή, η οποία διακήρυξε τον Ιησού «''Θεόν τέλειον και άνθρωπον τέλειον''»<ref>«Ομολογούμεν τοιγαρούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, Θεόν τέλειον και άνθρωπον τέλειον εκ ψυχής λογικής και σώματος· ομοούσιον τω Πατρί τον αυτόν κατά την θεότητα, και ομοούσιον ημίν κατά την ανθρωπότητα. Δύο γαρ φύσεων ένωσις γέγονεν· δι' ο ένα Χριστόν, ένα υιόν, ένα κύριον ομολογούμεν». (''Γ' Οικουμ.Σύνοδος, Έκθεσις Πίστεως των Διαλλαγών'').</ref>.
Οι Νεστοριανοί καταδιωκόμενοι από τους [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξους]], κατέφυγαν στην [[Περσία]], όπου ίδρυσαν Εκκλησία. Το [[498]] αποσχίστηκε η νεστοριανή Περσική Εκκλησία από την ορθόδοξη και επεκτάθηκε στην [[Συρία]], την [[Αραβία]], την [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], τις [[Ινδία|Ινδίες]] και την [[Κίνα]]. Οι Νεστοριανοί διακρίθηκαν σε όλους τους τομείς της [[Επιστήμη|επιστήμης]] και δημιούργησαν αξιόλογα πνευματικά κέντρα σε διάφορες πόλεις. Επί [[Ταμερλάνος|Ταμερλάνου]], διώχτηκαν και περιορίστηκαν στο [[Κουρδιστάν]]. Το [[1898]] αποπειράθηκε επανένωση μεταξύ Νεστοριανών και Ορθόδοξων. Μετά τους δυο παγκόσμιους πολέμους οι Νεστοριανοί περιορίστηκαν στο ελάχιστο.
Οι σύγχρονοι Νεστοριανοί προτιμούν να αποκαλούνται Ασσύριοι, ενώ το επίσημο όνομα της εκκλησίας τους είναι [[Αγία Αποστολική Καθολική Ασσυριακή Εκκλησία της Ανατολής]], ή, εν συντομία, Εκκλησία της Ανατολής ή Ασσυριακή Εκκλησία<ref>Sebastian Brock, ''The "Nestorian" Church: a lamentable misnomer'', Bulletin of the John Rylands University Library of Manchester 78/3 (1996) σ. 23-35· Pontificium Institutum Orientalium Studiorum, ''Orientalia Christiana Periodica'', 1999, Τόμ. 65, H. L. Murre-van den Berg, «The American Board and the Eastern Churches: the 'Nestorian Mission' (1844-1846)», σ. 117.</ref>.
| |||