Λουθηρανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 83:
Ο Φρήντριχ Γιούλιους Σταλ ηγήθηκε των ''Λουθηρανών της Ανω Εκκλησίας''. Αν και ανατράφηκε ως Εβραίος, βαφτίστηκε Χριστιανός στην ηλικία των 19 ετών, επηρεασμένος από της Λουθηρανική σχολή που παρακολούθησε. Ως ηγέτης ενός νεοφεουδαρχικού Πρωσικού πολιτικού κόμματος, αγωνίστηκε για το [[ελέω Θεού]] των βασιλιάδων, την εξουσία των ευγενών και την επισκοπική διοίκηση της εκκλησίας. Μαζί με τον Τέοντορ Κλήφοτ και τον Αουγκουστ Φρίντριχ Κρίστιαν Βίλμαρ προώθησε συμφωνία με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία όσον αφορά την αυθεντία της θεσμικής εκκλησίας, την ''ex opere operato'' αποτελεσματικότητα των μυστηρίων και τη θεία εξουσία των κληρικών. Αντίθετα από τους Καθολικούς, ωστόσο, απαιτούσαν επίσης την πλήρη συμφωνία με το ''Βιβλίο της Ομόνοιας''.<ref name=HJN175/>
[[File:Konfirmaatio Aholansaari 2009.JPG|thumb|Συμβολίζοντας τη συνέχιση της ''Φινλανδικής Αφύπνισης'' μέχρι σήμερα, οι νέοι χρίζονται στο χώρο της κατοικίας του Πάαβο Ρουοτσαλάινεν.|alt=]]
Το Νεολουθηρανικό κίνημα κατάφερε να επιβραδύνει την εκκοσμίκευση και να αντιμετωπίσει τον [[Αθεϊσμός|αθεϊστικό]] [[Μαρξισμός|Μαρξισμό]], αλλά δεν είχε πλήρως επιτυχία στην Ευρώπη. <ref name=Gritsch184/> Εν μέρει πέτυχε να συνεχίσει την κίνηση του Eυσεβιστικού κινήματος προς τη διόρθωση της κοινωνικής αδικίας και να επικεντρωθεί στην ατομική βελτίωση. Η Νεολουθηρανική έκκληση για ανανέωση δεν κατάφερε να τύχει ευρείας λαϊκής αποδοχής, διότι άρχισε και συνεχίστηκε με έναν υψηλό, ιδεαλιστικό ρομαντισμό που δεν είχε σχέση με μια Ευρώπη ολοένα και πιο εκβιομηχανισμένη και κοσμική. <ref name=Gritsch188>Gritsch, Eric W. [https://books.google.com/books?id=fIhb4-iBk6EC&pg=PA188 A History of Lutheranism]. Minneapolis: Fortress Press, 2002. p. 188.</ref> Στην καλύτερη περίπτωση το έργο των τοπικών ηγετών είχε ως αποτέλεσμα συγκεκριμένες περιοχές με ζωντανή πνευματική ανανέωση, αλλά οι άνθρωποι στις Λουθηρανικές περιοχές γενικά συνέχιζαν να απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από την εκκλησιαστική ζωή [34]. Επιπλέον τα κινήματα αναγέννησης διχάζονταν από φιλοσοφικές παραδόσεις. Η Προσχωρητική σχολή αναγέννησης και οι Παλαιοί Λουθηρανοί έκλιναν προς τον [[Ιμμάνουελ Καντ|Καντιανισμό]], ενώ η σχολή του Ερλανγκεν προωθούσε μια συντηρητική εγελιανή προοπτική. Το 1969 ο Μάνφρηντ Κόμπερ παραπονέθηκε ότι «η απιστία είναι αχαλίνωτη», ακόμη και μέσα στις γερμανικές λουθηρανικές εταιρείες <ref>Detzler, Wayne A. ''The Changing Church in Europe.'' Grand Rapids: Zondervan, 1979. p. 17. Quotation from Manfred Kober, ''Theology in Germany'', from the Reformation Review, April 1969.</ref>.
== Λουθηρανικός κόσμος ==
| |||