Τεχνήτιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 65:
|ταχύτητα του ήχου ='''(λεπτή βέργα)''' (20 ° C) 16.200 m / s
}}
Το [[Χημικά στοιχεία|χημικό στοιχείο]] '''Τεχνήτιοτεχνήτιο''' είναι [[μέταλλα|μέταλλο]] με [[ατομικός αριθμός|ατομικό αριθμό]] 43 και [[ατομικό βάρος]] 98,9062 . Έχει [[θερμοκρασία τήξης]] 2200±50 °C και [[θερμοκρασία βρασμού]] 4877 °C. Ανήκει στην ομάδα της 2ης κύριας σειράς των [[Στοιχεία μετάπτωσης|στοιχείων μετάπτωσης]].
 
== Γενικά ==
Είναι ασημόχρωμο και κηλιδώνεται στον αέρα. Πρόκειται για το ελαφρύτερο στοιχείο του οποίου όλα τα ισότοπα είναι ραδιενεργά. Το Τεχνήτιο είναι ένα από τα τρία τελευταία στοιχεία που ανακαλύφθηκαν, με ατομικό αριθμό μικρότερο του [[Ουράνιο|Ουρανίου]]. Στη φύση το στοιχείο απαντά σε ασήμαντες ποσότητες, δηλαδή 10<sup>-10</sup> γραμμάρια σε ένα τόννο ναστουράνη. Επειδή δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί στην φύση δημιουργήθηκε τεχνητά το [[1937]] στο [[πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ]] από τους [[Εμίλ Σεγκρέ]] και [[Σαρλ Περιέ]]. Επειδή ήταν το πρώτο στοιχείο που σχηματίστηκε εξ ολοκλήρου εργαστηριακά ονομάστηκε Τεχνήτιο. Το Τεχνήτιο είναι εξαιρετικά ασταθές στοιχείο. Το σταθερότερό του ισότοπο, το <sup>97</sup>Tc έχει [[Χρόνος ημιζωής|χρόνο ημιζωής]] μόνο 2.600.000 χρόνια, που είναι μικρό χρονικό διάστημα σε σύγκρισή με την ηλικία της Γης.
== Φυσικές Ιδιότητεςιδιότητες ==
Το μεταλλικό τεχνήτιο με τη μορφή σκόνης έχει φαιό χρώμα (θυμίζει [[ρήνιο]], [[μολυβδαίνιο]] και [[Λευκόχρυσος|λευκόχρυσο]]). Το συμπαγές [[μέταλλα|μέταλλο]] {χελώνες από τηγμένο μέταλλο, μεταλλικό χαρτί), έχει αργυρόφαιο χρώμα. Σε κρυσταλλική κατάσταση έχει εξαγωνικό κρυσταλλικό πλέγμα με διάταξη μέγιστης συσσώρευσης (α = 2,735 άνγκστρομ, c = 4,391 άνγκστρομ).
== Χημικές Ιδιότητεςιδιότητες ==
Ως προς τις χημικές του ιδιότητες το τεχνήτιο μοιάζει με το [[μαγγάνιο]] και ιδιαίτερα με το [[ρήνιο]]. Στις ενώσεις του απαντάται με αριθμό οξείδωσης από -3 έως +7. Οι πιο σταθερές ενώσεις του τεχνήτιου που έχουν μελετηθεί καλύτερα είναι οι ενώσεις όπου το μέταλλο έχει [[Αριθμός οξείδωσης|αρ. οξείδωσης]] +7. Κατά την επιδραση οξυγόνου επί του τεχνήτιου ή ενώσεών του σχηματίζονται τα οξείδια Tc<sub>2</sub>O<sub>7</sub> και [[Διοξείδιο του τεχνητίου|TcO<sub>2</sub>]], με το [[χλώριο]] και το [[φθόριο]] σχηματίζει αλογονίδια με χημικό τύπο (όπου υπάρχει το X συμβολίζει το χλώριο και το φθόριο) TcX<sub>6</sub>, TcX<sub>5</sub> και TcX<sub>4</sub>. Είναι δυνατό να σχηματίσει και οξυαλογονίδια με χημικό τύπο TcO<sub>3</sub>F και TcO<sub>3</sub>Cl. Με το [[θείο]] σχηματίζει τα σουλφίδια Tc<sub>2</sub>S<sub>7</sub> και TcS<sub>2</sub>. Το τεχνήτιο σχηματίζει επίσης [[τεχνητικό οξύ]], HTcO<sub>4</sub> και τα άλατά του τα ονομαζόμενα υπερτεχνητικά MTcO<sub>4</sub> (το M συμβολίζει οποιοδήποτε γνωστό μέταλλο). Σχηματίζει επίσης καρβονυλικές, σύμπλοκες και μεταλλοοργανικές ενώσεις. Στη σειρά ηλεκτροθετικότητας βρίσκεται δεξιά από το υδρογόνο. Δεν αντιδρά με το [[υδροχλωρικό οξύ]] σε οποιαδήποτε συγκέντρωση, αλλά διαλύεται εύκολα στο [[Νιτρικό οξύ|νιτρικό]] και [[θειικό οξύ]], στο [[βασιλικό ύδωρ]], στο [[υπεροξείδιο του υδρογόνου]] και στο [[βρωμιούχο νερό]].