Ο Γλάρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
κξ |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:8112:AD00:D5C9:AAE:4BC4:228D (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό George Sifniotopoulos Ετικέτα: Επαναφορά |
||
Γραμμή 2:
Η συγγραφή του έργου ολοκληρώθηκε το [[1895]]. <br />
Στη σκηνή ανέβηκε για πρώτη φορά αμέσως μετά τη συγγραφή του -στις 17 Οκτωβρίου του 1895, στο θέατρο Αλεξαντρίνσκι της [[Αγία Πετρούπολη|Αγίας Πετρούπολης]], και ήταν μια αποτυχία, και καλλιτεχνική και εμπορική. <br />
Αντίθετα το δεύτερο ανέβασμα του έργου το [[1898]], από το «Θέατρο Τέχνης» της [[Μόσχα|Μόσχας]], σε σκηνοθεσία [[Κονσταντίν Στανισλάφσκι|Κ. Στανισλάφσκι]], υπήρξε ένας θρίαμβος. <br />
Από τότε «Ο Γλάρος» έχει παιχτεί αμέτρητες φορές σε όλο τον κόσμο. <br />
Στην Ελλάδα πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό ''«Ηλύσια»'' το 1906 <ref>έτος Α΄, τ. Α΄, 1906, σελ. 83-151)</ref> και πρωτοπαρουσιάστηκε από το θίασο της [[Μαρίκα Κοτοπούλη|Μ. Κοτοπούλη]], το [[1932]].
Θεωρείται το έργο που καθιέρωσε τον Τσέχωφ, ως θεατρικό συγγραφέα στη συνείδηση κοινού και κριτικής.
Με τον «Γλάρο» εγκαινιάστηκε η ιδιότυπη σύνθεση της τσεχωφικής δραματουργίας, όπου τη θέση του ως τότε καθιερωμένου "κεντρικού ήρωα - ηρωίδας" παίρνει ένας όμιλος προσώπων, μια μικρή κοινωνία, με μοιρασμένη ανάμεσα τους τη δράση. Το ύφος του έργου είναι μικτό, μοιράζεται
Ο Τσέχωφ στον «Γλάρο»» θίγει τις σχέσεις, τα κίνητρα, την ψυχολογία και τις διεκδικήσεις ανθρώπων που αγαπούν, υπηρετούν ή θέλουν να υπηρετήσουν την τέχνη, μέσω της συγγραφής και του θεάτρου. Γύρω τους περιστρέφονται οι άνθρωποι της καθημερινότητας που προσπαθούν να ξεπεράσουν τα αδιέξοδα της ζωής τους.
== Πρόσωπα ==
| |||