Ήταν ο πέμπτος γιος του [[Κίτσος Μπότσαρης|Κίτσου Μπότσαρη]] και της Χριστίνας Παπαζώτου-Γιώτη. Ο πατέρας του, όπως και ο παππούς του [[Γεώργιος Μπότσαρης|Γιώργης Μπότσαρης]], υπήρξαν από τις επιφανέστερες μορφές της περιοχής του Σουλίου στην [[Ήπειρος (περιοχή)|Ήπειρο]]. Ύστερα από την πτώση του Σουλίου, πήγε στην [[Κέρκυρα]] μαζί και με άλλους [[Σουλιώτες]] όπου κατατάχτηκε ως υπαξιωματικός στο σώμα των Ηπειρωτών και Σουλιωτών που συγκρότησαν οι [[Γαλλία|Γάλλοι]]. Μετά την ήττα των Γάλλων εναντίον των [[Άγγλοι|Άγγλων]] ([[1811]]) επέστρεψε στην Ήπειρο όπου έχασε τον πατέρα του το [[1813]].<ref name="ReferenceA">ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 138, Φεβρουάριος 2008, σελ. 11.</ref> Το 1815 ο [[Αλή Πασάς]] τον διόρισε αρματολό στο [[Κακόλακκος Πωγωνίου Ιωαννίνων|Κακόλακκο Πωγωνίου]], στον παλιό πύργο του Κουρτ Πασά. Το [[1819]] μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]]. Έμεινε στο Κακόλακο ως το 1820 τότε δηλαδή που ο Αλή πολιορκήθηκε από τον [[Ισμαήλ Πασόμπεης|Ισμαήλ Πασόμπεη]].<ref name="ReferenceA">ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 138, Φεβρουάριος 2008, σελ. 11.</ref>
