Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 89:
Η Άντεν ήταν μια πόλη καλά οχυρωμένη αλλά με την σκληρή επίθεση έσπασαν τα τείχη, μετά από μισή μέρα σκληρής μάχης ο Αφόνσο οπισθοχώρησε. Διέσχισε την Ερυθρά θάλασσα μέσω της [[Μπαμπ ελ Μαντέμπ]], ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που ακολούθησε αυτή την διαδρομή, επιχείρησε να πάει στην [[Τζέντα]] αλλά οι άνεμοι τον ανάγκασαν να καταφύγει στην Καμαράν, οι άντρες του υπέφεραν από ασθένειες και έλλειψη νερού και οπισθοχώρησε. Τον Αύγουστο του 1513 μετά από μία δεύτερη αποτυχημένη εκστρατεία στην Άντεν επέστρεψε στην Ινδία απογοητευμένος. Ο στόχος του ήταν να καταστρέψει ολοκληρωτικά την Αίγυπτο, έστειλε επιστολή στον βασιλιά Εμμανουήλ Α΄ και του πρότεινε να εκτρέψουν τον [[Νείλος|Νείλο]] ώστε να γίνει η χώρα άγονη. Μία άλλη πρόταση του στον βασιλιά ήταν να κλέψουν τα κόκαλα του προφήτη [[Μωάμεθ]] και να τα χρησιμοποιήσουν σαν απειλή μέχρι να εγκαταλείψουν τους [[Άγιοι Τόποι|Άγιους Τόπους]].<ref>Andrew James McGregor (2006). A Military History of Modern Egypt: From the Ottoman Conquest to the Ramadan War. Praeger Publishers. σ. 20</ref><ref>Afonso de Albuquerque (1999). The Commentaries of the Great Afonso Dalboquerque, Second Viceroy of India. Elibron Classics</ref> Η επιχείρηση στο Σουέζ απέτυχε αλλά ο στόλος του Αφόνσο ντε Αλμπουκέρκε ήταν ο χριστιανικός στόλος που τρομοκράτησε τους μουσουλμάνους στο Κάϊρο όσο κανένας άλλος.<ref>Roger Crowley (2016): Conquerors: How Portugal Seized the Indian Ocean and Forges the First Global Empire, σ .335</ref>
Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε διέκοψε τις εχθρότητες ανάμεσα στους Πορτογάλους και τον Ζαμορίν της Κοχικόδε που είχαν διατηρηθεί από την εποχή της σφαγής των Πορτογάλων στην Κοχικόδε (1502). Στην αυλή της Κοχικόδε ξέσπασαν συγκρούσεις και ο Ζαμορίν δολοφονήθηκε, ο νέος Σουλτάνος τοποθετήθηκε υπό τις οδηγίες του ντι Αλμπουκέρκε. Στις συνομιλίες που ακολούθησαν οι Πορτογάλοι έχτισαν ένα κάστρο στην Κοχικόδε, απέκτησαν το δικαίωμα να εμπορεύονται πιπέρι και τζίντζερ σε χαμηλές τιμές και να έχουν στην διάθεση τους πολλά προϊόντα σαν ετήσιο φόρο.<ref>Elaine Sanceau (1936). Indies Adventure: The Amazing Career of Afonso de Albuquerque, Captain-general and Governor of India (1509–1515) σ.227</ref> Η κατασκευή του κάστρου ξεκίνησε αμέσως μετά υπό τις εντολές του διάσημου αρχιτέκτονα Τομάς Φερνάντες.
==Τελευταία χρόνια==
===Διοίκηση της Γκόα===
Μετά την σύναψη ειρήνης ο Αφόνσο αφοσιώθηκε στην διακυβέρνηση της Γκόα (1514), έστειλε αποστολές στους Ινδούς κυβερνήτες και παρότρυνε τους Πορτογάλους να παντρευτούν Ινδές. Την εποχή εκείνη απαγορευόταν στις Πορτογάλες γυναίκες να κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια, γι΄αυτό ο Αφόνσο αναγνώρισε ότι η Πορτογαλική παρουσία στην Ινδία θα μπορούσε να διατηρηθεί μόνο με μεικτούς γάμους. Ο βασιλιάς Εμμανουήλ Α΄ εξέδωσε διάταγμα με το οποίο όχι μόνο ζητούσε τους μεικτούς γάμους αλλά καθόριζε και την απαλλαγή τους από τους φόρους του Στέμματος. Οι μεικτοί γάμοι ξεκίνησαν εκτεταμένα, ο ίδιος ο Αφόνσο εμπιστεύτηκε την διοίκηση στον τοπικό πληθυσμό και διατήρησε τα τοπικά έθιμα. Ο Εμμανουήλ Α΄ έστειλε τον Μάρτιο του 1514 μια μεγαλοπρεπή και εξωτική αποστολή στον πάπα Λέων Ι΄, έκανε παρέλαση στους δρόμους της Ρώμης επιδεικνύοντας τα απίστευτα πλούτη και τα εξωτικά ζώα που υπήρχαν στις Ινδίες. Η φήμη του Πορτογάλου βασιλιά έφτασε στο αποκορύφωμα της θέτοντας τα θεμέλια για την ίδρυση της Πορτογαλικής Αυτοκρατορίας. Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε έστειλε στις αρχές του 1514 αποστολή στον Σουλτάνο του [[Γκουτζαράτ]] Μουζάφαρ Σαχ Β΄, του ζήτησε την άδεια να οικοδομήσει ένα κάστρο στο Ινδικό [[Ντιού]]. Η αποστολή επέστρεψε χωρίς αποτέλεσμα αλλά αντάλλαξαν με τον Σουλτάνο δώρα, ανάμεσα τους και έναν ρινόκερο.<ref>Bedini, σ. 112</ref> Ο Αφόνσο έστειλε το ζώο μαζί με τον φύλακα του στον Πορτογάλο βασιλιά.<ref>http://www.artebr.com/lambelambe/historia.html</ref> Ο Εμμανουήλ Α΄ έστειλε τον διάσημο ρινόκερο που πήρε το όνομα ''"Ρινόκερος του Ντύρερ"'' χάρη στον ζωγράφο [[Άλμπρεχτ Ντύρερ]] που τον αποθανάτισε στον πάπα Λέων Ι΄. Ο ''"Ρινόκερος του Ντύρερ"'' ήταν ο πρώτος ρινόκερος που είδαν οι Ευρωπαίοι από την [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία]].
===Κατάκτηση της Ορμούζ===
Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε δέχτηκε απεσταλμένους του Σάχη Ισμαήλ Α΄ στην Κανούρ (1513), ο Σάχης έστειλε επίσης απεσταλμένους στην Γκουτζαράτ, την Ορμούζ και την Μπίτζαμπουρ. Οι απεσταλμένοι του πάπα στον Μπίτζαμπουρ κάλεσαν τον Αφόνσο να στείλει αποστολή στην αυλή του Σάχη στην [[Περσία]]. Ο Μιγκέλ Φερέιρα πήγε μέσω της Ορμούζ στην [[Ταμπρίζ]] για να διαπραγματευτεί με τον Σάχη, συζήτησε μαζί του σχετικά με την οργάνωση μιας συμμαχικής εκστρατείας απέναντι στους Μαμελούκους. Την ίδια εποχή ο ντι Αλμπουκέρκε αποφάσισε να κατακτήσει την Ορμούζ στην οποία οι Πορτογάλοι είχαν οπισθοχωρήσει (1507), έμαθε ότι ο νέος βασιλιάς ήταν φοβισμένος, ανίσχυρος και υποτελής του Πέρση βεζίρη. Τον Μάρτιο του 1515 ο Αφόνσο ζήτησε να συναντηθεί με τον νέο βασιλιά παρουσία του βεζίρη, εκεί τον θανάτωσε με ολόκληρη την συνοδεία του, το νησί Ορμούζ έγινε υποτελές στην Πορτογαλική αυτοκρατορία. Η Ορμούζ παρέμεινε στους Πορτογάλους μέχρι την εποχή που τους έδιωξαν οι Πέρσες σε συνεργασία με τους Βρετανούς (1622).<ref>http://intlhistory.blogspot.com.au/2012/07/alfonso-de-albuquerque-history-figure.html</ref> Στην Ορμούζ συνάντησε τον Μιγκέλ Φερέιρα που επέστρεψε από τον Σάχη της Περσίας με πολλά δώρα, όρισε τον Αφόνσο επικυρίαρχο στην Περσία.<ref>John Holland Rose; Ernest Alfred Benians; Arthur Percival Newton (1928). The Cambridge History of the British Empire. CUP Archive. σ. 12</ref>
Ο Αφόνσο ντι Αλμποτκέρκε παρέμεινε στην Ορμούζ, δέχτηκε πολλούς απεσταλμένους και έκτισε νέο κάστρο μέχρι την εποχή που αρρώστησε στις αρχές του 1515.<ref>Muchembled, Robert; Monter, William (2007). Cultural Exchange in Early Modern Europe. Cambridge University Press. σ. 238</ref> Τον Νοέμβριο του 1515 αποφάσισε να επιστρέψει στην Γκόα αλλά πέθανε στο ταξίδι. Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε πέθανε με μεγάλη πικρία για τους αντιπάλους του στην Πορτογαλική αυλή που εκείνη την εποχή επιχειρούσαν να τον ανατρέψουν, δεν δίσταζαν να τον συκοφαντήσουν στον βασιλιά Εμμανουήλ Α΄ ότι ήθελε να σφετεριστεί την εξουσία στην Πορτογαλική Ινδία.<ref>Albuquerque, Bras de (1774). Commentarios do grande Afonso Dalboquerque, parte IV, σσ. 200–206</ref> Στο ταξίδι ενώ βρισκόταν στον Περσικό Κόλπο έμαθε ότι φτάνει μια ναυτική αποστολή από την Πορτογαλία με στόχο να τον αντικαταστήσει με τον μεγάλο του αντίπαλο Λόπο Σοάρες ντι Αλμπεργκαρία. Η συνωμοσία των εχθρών του αποκαλύφτηκε, ο ίδιος έντονα θλιμμένος από την συμπεριφορά τους δήλωσε ''"ο τάφος μου είναι οι αμαρτίες μου απέναντι στον βασιλιά, τον αγάπησα σε βαθμό ασθένειας τόσο τον ίδιο όσο και όλους τους ανθρώπους που τον αγάπησαν"''.<ref>Gaspar Correia (1860) Lendas da India, volume II, σ. 458</ref> Αισθανόμενος ότι πλησιάζει ο θάνατος του αποφάσισε να παραδώσει τον βαθμό του Τάγματος του Σαντιάγκο στο οποίο ήταν μέλος και να οργανώσει την διοίκηση του Ορμούζ, όρισε το Συμβούλιο που θα τον διαδεχτεί.<ref>Muchembled, Robert; Monter, William (2007). Cultural Exchange in Early Modern Europe. Cambridge University Press. σ. 238</ref> Ο Αφόνσο έγραψε κατόπιν επιστολή στον Εμμανουήλ Α΄ στον οποίο του τόνισε την πίστη του μέχρι την τελευταία στιγμή, τον παρακάλεσε να προσέχει τον γιο του και να του ''"αποδόσει όλες τις πρέπουσες τιμές"''.<ref>http://intlhistory.blogspot.com.au/2012/07/alfonso-de-albuquerque-history-figure.html</ref><ref>Rinehart, Robert (1 January 1991). Portugal: Chapter 2B. The Expansion of Portugal. Countries of the World. Bureau Development, Inc</ref>
===Θάνατος===
Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε πέθανε πριν το πλοίο του αντικρίσει την Γκόα (16 Δεκεμβρίου 1515), στην πόλη ''"έπεσε έντονη θλίψη"'' όταν έμαθαν τον θάνατο του, ξεχύθηκε όλος ο κόσμος με δάδες για να αντικρίσουν την σωρό του.<ref>Gaspar Correia, Lendas da India 1860 edition, Typographia da Academia Real das Sciencias, σ. 459</ref><ref>Manoel Jose Gabriel Saldanha, "Historia de Goa:(politica e arqueologica)", σ. 145</ref>
Η σωρός του Αφόνσο τάφηκε όπως είχε ορίσει σύμφωνα με την διαθήκη του στην εκκλησία της ''"Κυρίας μας του Λόφου"'' στην Γκόα που είχε οικοδομήσει ο ίδιος (1513) για να ευχαριστήσει την Παναγία που του επέτρεψε να δραπετεύσει από τα νησιά Καμαράν.<ref>Manoel Jose Gabriel Saldanha, "Historia de Goa:(politica e arqueologica)", σ. 145</ref> Οι Ινδοί της Γκόα συγκεντρώθηκαν να τον θρηνήσουν μαζί με τους Πορτογάλους επειδή ''"ήταν αγαπητός από όλους"'' και ''"ο θεός τον χρειαζόταν για τον πόλεμο γι΄αυτό τον πήρε κοντά του"''.<ref>Muchembled, Robert; Monter, William (2007). Cultural Exchange in Early Modern Europe. Cambridge University Press. σ. 238</ref><ref>Gaspar Correia, Lendas da India 1860 edition, Typographia da Academia Real das Sciencias, σ. 459</ref><ref>Gaspar Correia, Lendas da India 1860 edition, Typographia da Academia Real das Sciencias, σ. 459</ref>
Ο βασιλιάς Εμμανουήλ Α΄ συνέχισε την ίδια πολιτική στην Πορτογαλία αγνοώντας ότι ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε είχε πεθάνει. Όταν έμαθε ότι ο Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου ετοιμάζει έναν εντυπωσιακό στρατό στην Σουέζ για να κατακτήσει την Ορμούζ έστειλε επιστολή τον Μάρτιο του 1516 να προετοιμάσουν την άμυνα τους με αρχηγό τον Αφόνσο ώστε να αντιμετωπίσουν τους Μαμελούκους. Οργάνωσε νέο Πορτογαλικό στόλο με στόχο την αποστολή στην Ασία και με εντολή να είναι αρχηγός του ο Αφόνσο. Λίγο αργότερα έμαθε ότι ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε είχε πεθάνει μερικούς μήνες πριν, ήταν πλέον αργά να ανακαλέσει την εντολή του.<ref>Muchembled, Robert; Monter, William (2007). Cultural Exchange in Early Modern Europe. Cambridge University Press. σ. 238</ref><ref>Albuquerque, Bras de (1774). Commentarios do grande Afonso Dalboquerque, parte IV, σσ. 200–206</ref>
Τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Λισαβώνα 51 χρόνια αργότερα (1566), ο τάφος του καταστράφηκε από μεγάλο σεισμό (1755) και ξανακτίστηκε.<ref>Bibliotheca Lusitana, Diogo Barbosa Machado, Tomo I, σ. 23</ref>
===Θρύλοι===
Ο βασιλιάς Εμμανουήλ Α΄ έντονα πεπεισμένος για την πίστη του Αφόνσο στον ίδιο και τις υπηρεσίες που του είχε προσφέρει έδωσε στον γιο του όλες τις ''"πρέπουσες τιμές"'', τον μετονόμασε σε ''"Αφόνσο"'' για να τιμήσει τον πατέρα του.<ref>Stier, Hans Erich (1942) Die Welt als Geschichte: Zeitschrift für Universalgeschichte. Kohlhammer Verlag, Stuttgart</ref> Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε ήταν φανατικός συγγραφέας, έγραψε πολλές επιστολές στο βασιλιά με τις οποίες του εξηγούσε αναλυτικά την κατάσταση που επικρατούσε στην αντιβασιλεία. Ο γιος του συγκέντρωσε όλες τις επιστολές του πατέρα του σε ένα μεγάλο τόμο με τον τίτλο ''"Σημειώσεις του Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε"'' (1557), επανεκδόθηκε 17 χρόνια αργότερα (1776), σε αυτές περιγράφεται ως εξής :<ref>Forbes, Jack D. (1993) Africans and Native Americans "University of Illinois Press". 344</ref>
''"Ο Αφόνσος ήταν ένας άντρας με μέτριο ύψος, μακρύ πρόσωπο και μεγάλη μύτη, πολύ συνετός άντρας, κομψός στην συμπεριφορά του και με μεγάλη μόρφωση. Στάθηκε πολύ ικανός στις διπλωματικές του σχέσεις με τους Μουσουλμάνους, τον αγάπησαν όλοι ακόμα και οι εχθροί του κάτι πολύ σπάνιο για τους καπετάνιους στην εποχή του, ήταν τέλος πολύ γενναίος και τον ευνόησε σημαντικά η τύχη"''.<ref>Albuquerque, Brás, Commentaries, Τόμος 6, σ. 198</ref>
Τα κατορθώματα του Αφόνσο περιγράφονται στο περίφημο επικό ποίημα του [[Λουίς δε Καμόες]], ''"Οι Λουσιάδες"'', πέρα από τους ύμνους ο ποιητής τονίζει την σκληρή κυριαρχία των ανδρών στην εποχή του. Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε περιγράφεται από τον σύγχρονο ποιητή [[Φερνάντο Πεσσόα]] στο έργο του ''"Μήνυμα"''. Ο Πεσσόα σχετίζει τα τμήματα του Πορτογαλικού οικόσημου με μεγάλους άντρες της Πορτογαλικής ιστορίας, ο Αφόνσος βρίσκεται στην μία πλευρά του γρύπα που στη κορυφή του βρίσκεται ο [[Ερρίκος ο Θαλασσοπόρος]], στην άλλη πλευρά του γρύπα βρίσκεται στην κορυφή ο Ιωάννης Β΄ της Πορτογαλίας. Μια ποικιλία από [[Μάνγκο]] που μετέφερε από την Ινδία πήρε το όνομα του προς τιμήν του.<ref>http://www.savanifarms.com/</ref>
===Κατακτήσεις===
Τα ''"Νησιά των Μπαχαρικών"'' ήταν το όνειρο των Ευρωπαίων από την αρχαιότητα. Ο [[Κλαύδιος Πτολεμαίος]] αναφέρεται από τον 2ο αιώνα π.χ. για την [[Μαλαϊκή Χερσόνησος|Μαλαϊκή Χερσόνησο]] σαν ''"Χερσόνησο της Αύρας"'' για την οποία πίστευαν ότι υπάρχει [[Χρυσός]] σε αφθονία. Οι Ινδοί έμποροι αναφερόντουσαν στον ανατολικό Ειρηνικό με τον τίτλο ''"Γή χρυσού"'', υπήρχαν όλα τα πολύτιμα μέταλλα, [[Κασσίτερος]] και αρωματικά βότανα από τα πλούσια δάση.<ref>Lonely Planet Malaysia, Singapore & Brunei by Simon Richmond, Lonely Planet (2010), σ. 30</ref> Δεν κατάφερε ποτέ κανένας μεγάλος άντρας να φτάσει εκεί ούτε από την [[Ρώμη]] αλλά ούτε και ο [[Αλέξανδρος ο Μέγας]], το κατόρθωσε ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε. Όταν ανακάλυψε το [[Μαλαϊκό Αρχιπέλαγος]] (1511) αποφάσισε να κατακτήσει την Μαλάκα, έστειλε μια αποστολή με τον Αντόνιο ντι Αμπρέου και τον Φρανκίσκο Σερράο να εξερευνήσουν περισσότερο την [[Ινδονησία]].<ref>https://web.archive.org/web/20150402134844/https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstream/handle/1887/12311/;jsessionid=1AEA90AE76CCD0D4E0F4A3BB3F7D1F3C?sequence=6</ref> Η Πορτογαλική αποστολή ήταν η πρώτη που ανακάλυψε τα ''"νησιά των Μπαχαρικών"'', μαζί με αυτά όλους τους εμπορικούς δρόμους γύρω από την Ινδία. Ο Αλφόνσο ντι Αλμπουκέρκε κάλυψε επάξια το κενό που άφησε ο [[Χριστόφορος Κολόμβος]] στην Ανατολή. Ο [[Φερδινάνδος Μαγγελάνος]] σε λίγα χρόνια ακολουθώντας τους δρόμους του Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε ανακάλυψε τις [[Φιλιππίνες]] για λογαριασμό της Ισπανίας, το αποτέλεσμα ήταν να ακολουθήσει η παπική Συνθήκη της [[Σαραγόσα]].
Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε έστειλε άλλη μια αποστολή στα νότια που ανακάλυψε το νησί [[Τιμόρ]] νότια από την [[Ωκεανία]] και την [[Παπούα Νέα Γουινέα]] (1512). Ακολούθησε νέα Πορτογαλική αποστολή υπό τον [[Χόρχε ντι Μενέζες]] (1526) που έδωσε στο νησί το όνομα ''"Νησί των Παπούα"''.<ref>https://web.archive.org/web/20100620023029/http://sio.ucsd.edu/png/expedition/timeline.cfm</ref><ref>Gordon L. Rottman (2002). World War Two Pacific Island Guide. Greenwood Press. σ. 152</ref><ref>McKinnon, Rowan; Carillet, Jean-Bernard; Starnes, Dean (2008). Papua New Guinea & Solomon Islands. σ. 23</ref><ref>Historical Dictionary of the Discovery and Exploration of the Pacific Islands, Max Quanchi, John Robson, Scarecrow Press (2005)</ref> Με τις επιτυχείς διπλωματικές του δραστηριότητες ο Αφόνσο άνοιξε όλους τους εμπορικούς δρόμους ανάμεσα στην Ευρώπη και την Κίνα. Ο Χόρχε ντι Αλμπουκέρκε ένας Πορτογάλος αξιωματούχος από την Μαλάκα έστειλε στην Κίνα τον υπάλληλο του Χόρχε Άλβαρες με ένα πλοίο γεμάτο με [[Πιπέρι]] από την [[Σουμάτρα]]. Ο Χόρχε Άλβαρες έφτασε στο Ταμάο ένα νησάκι κάτω από τον ποταμό Πηρλ, ήταν ο πρώτος Πορτογάλος που έφτασε στην Κίνα και ο πρώτος Ευρωπαίος που μπήκε στο [[Χονγκ Κονγκ]].<ref>NEWSLETTER JULY – DECEMBER 2012. Nº11 MACAU SCIENTIFIC AND CULTURAL CENTRE P.I. MINISTRY OF EDUCATION AND SCIENCE, THE MING PORCELAIN BOTTLE OF JORGE ÁLVARES INTERNATIONAL SYMPOSIUM – MACAU: PAST AND PRESENT. σ. 10</ref><ref>Denis Crispin Twitchett; John King Fairbank (1978). The Cambridge History of China. σ. 336</ref><ref>China and Europe Since 1978: A European Perspective Cambridge University Press (2002) σ. 1</ref><ref>The Grove Encyclopedia of Materials and Techniques in Art edited by Gerald W. R. Ward. Oxford University Press (2008) σ. 37</ref><ref>The Biography of Tea by Carrie Gleason, Crabtree Publishing Company (2007) σ. 12</ref><ref>Hong Kong & Macau, Andrew Stone, Piera Chen, Chung Wah Chow, Lonely Planet (2010) σσ. 20, 21</ref><ref>Hong Kong & Macau by Jules Brown Rough Guides (2002) σ. 195</ref> Ο Αφόνσο ντι Αλμπουκέρκε έστειλε σαν αντιβασιλιάς στην Κίνα τον Ραφαέλ Περεστρέλο προκειμένου να δημιουργήσει εμπορικές σχέσεις με την δυναστεία των Μινγκ που κυβερνούσε την Κίνα.<ref>https://web.archive.org/web/20130130144843/http://algarvedailynews.com/features/history/4372-tne-portuguese-in-the-far-east</ref> Στην αναφορά του ο Ραφαέλ Περεστρέλο έγραψε ''"είναι πολύ καλός και φιλικός λαός, οι Πορτογάλοι θα μπορέσουν να δημιουργήσουν άριστες σχέσεις μαζί τους"''.<ref>http://www.china.org.cn/english/culture/119676.htm</ref> Σε πείσμα των αρχικών φιλικών σχέσεων ανάμεσα στους δύο λαούς θα δημιουργηθούν αργότερα μεγάλες δυσκολίες.<ref>https://web.archive.org/web/20121225010332/http://www.smithsonianmag.com/history-archaeology/portugal_exhibit.html</ref> Οι προσπάθειες των Πορτογάλων να δημιουργήσουν δεσμούς με την Κίνα θα φέρουν σύντομα αποτελέσματα με τον εποικισμό του [[Μακάου]], θα είναι η βάση από την οποία οι Κινέζοι και οι Πορτογάλοι θα έχουν στενούς εμπορικούς δεσμούς περισσότερο από 500 χρόνια.<ref>http://www.china.org.cn/english/culture/119676.htm</ref><ref>Watercraft on World Coins: America and Asia, 1800–2008, Yossi Dotan, Sussex Academic Press (2010) σ. 303</ref> Η μακρόχρονη αυτοκρατορία στην ιστορία που διατηρήθηκε 500 χρόνια έληξε με την παραχώρηση του Μακάου στην Κίνα.<ref>http://www.golisbon.com/culture/age-of-scovery.html</ref><ref>https://archive.today/20130410164349/http://au.businessinsider.com/the-10-greatest-empires-in-history-2011-9?op=1%239-the-portuguese-empire-outlasted-everyone-2</ref><ref>The Bricks of an Empire IMS-1999 585 Years of Portuguese Emigration, Stanley L. Engennan, Joâo César das Neves (December 1996) σ. 2</ref> Ο Αλφόνσο ντι Αλμπουκέρκε ήταν τέλος ο πρώτος Ευρωπαίος που πήγε στην Ταϊλάνδη και ξεκίνησε εμπορικές σχέσεις με τους κατοίκους της.<ref>Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania, Barbara A. West. Infobase Publishing (2009) σ. 800</ref>
==Παραπομπές==
| |||