Λουθηρανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επιπλέον οι Λουθηρανοί αποδέχονται τις διδασκαλίες των πρώτων επτά [[Οικουμενικές Σύνοδοι|οικουμενικών συνόδων]] της Χριστιανικής Εκκλησίας. .<ref name="Olson1999">{{cite book|title=The Ecumenical Councils and Authority in and of the Church|date=10 July 1993|publisher=The Lutheran World Federation|url=https://www.lutheranworld.org/sites/default/files/1993-Lutheran_Orthodox_Dialogue-EN.pdf|quote=Οι επτά οικουμενικές σύνοδοι της πρώιμης Εκκλησίας ήταν συνελεύσεις των επισκόπων της Εκκλησίας από όλα τα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για να διευκρινίσουν και να εκφράσουν την αποστολική πίστη. Αυτές οι σύνοδοι είναι της Νίκαιας (325 μ.Χ.), η Α΄της Κωνσταντινούπολης (381), της Εφέσου (431), της Χαλκηδόνας (451), η Β΄ της Κωνσταντινούπολης (553), η Γ΄ της Κωνσταντινούπολης (680/81) και η Β΄ της Νίκαιας (787). Οπως οι Λουθηρανοί και οι Ορθόδοξοι αποδεχόμαστε ότι οι διδασκαλίες των οικουμενικών συνόδων είναι έγκυρες για τις εκκλησίες μας ... Η 7η Οικουμενική Σύνοδος, η Δεύτερη Σύνοδος της Νίκαιας το 787, που απέρριψε την εικονομαχία και αποκατάστησε το σεβασμό των εικόνων στις εκκλησίες, δεν ήταν μέρος της παράδοσης που δέχθηκε η Μεταρρύθμιση. Οι Λουθηρανοί απέρριψαν την εικονομαχία του 16ου αιώνα και επιβεβαίωσαν τη διάκριση μεταξύ της λατρείας που οφείλεται αποκλειστικά στον Τριαδικό Θεό και σε όλες τις άλλες μορφές σεβασμού (CA 21). Με την ιστορική έρευνα η σύνοδος αυτό έγινε πιο γνωστή. Παρόλα αυτά δεν έχει την ίδια σημασία για τους Λουθηρανούς, όση για τους Ορθόδοξους. Ωστόσο οι Λουθηρανοί και οι Ορθόδοξοι συμφωνούν ότι η Δεύτερη Σύνοδος της Νίκαιας επιβεβαιώνει τη χριστολογική διδασκαλία των προηγούμενων συνόδων και αναδεικνύοντας το ρόλο των εικόνων στη ζωή των πιστών επιβεβαιώνει την πραγματικότητα της ενανθρώπισης του αιώνιου Λόγου του Θεού, όταν δηλώνει: "Όσο πιο συχνά παρατηρούν το Χριστό, τη Μαρία, μητέρα του Θεού, και τους άγιους, τόσο περισσότερο αυτοί που τους βλέπουν τείνουν να τους θυμούνται και να τους έχουν ως πρότυπα και να απευθύνουν στις εικόνες αυτές το χαιρετισμό και το σεβασμό τους. Βεβαίως αυτό δεν είναι η πλήρης λατρεία σύμφωνα με την πίστη μας, που ορθά απευθύνεται μόνο στη θεία φύση, αλλά μοιάζει με αυτό που αποδίδεται στην εικόνα του τιμημένου και ζωοποιού σταυρού, αλλά και στα ιερά βιβλία των Ευαγγελίων και σε άλλα ιερά αντικείμενα "(Ορισμός του Δεύτερου Συμβουλίου της Νίκαιας).}}</ref><ref name="Kelly2009">{{cite book|title=Ecumenical Council|publisher=Titi Tudorancea Encyclopedia|year=1991–2016|url=https://www.tititudorancea.net/z/ecumenical_council.htm|quote=The Lutheran World Federation, in ecumenical dialogues with the Ecumenical Patriarch of Constantinople has affirmed all of the first seven councils as ecumenical and authoritative.}}{{Dead link|date=Απρίλιος 2020 }}</ref> Η ''[[Ομολογία της Αυγούστας]]'' διδάσκει ότι «η πίστη όπως ομολογήθηκε από το Λούθηρο και τους οπαδούς του δεν είναι τίποτε νέο, αλλά η αληθινή καθολική πίστη και ότι οι εκκλησίες τους αντιπροσωπεύουν την αληθινή καθολική ή παγκόσμια εκκλησία». <ref name="Ludwig2016">{{cite magazine|title=Luther's Catholic Reformation|last=Ludwig|first=Alan|date=12 September 2016|magazine=The Lutheran Witness|language=English|quote=Όταν οι Λουθηρανοί παρουσίασαν την «Ομολογία της Αυγούστας» στον Αυτοκράτορα Κάρολο Ε΄ το 1530, έδειξαν προσεκτικά ότι κάθε άρθρο πίστης και πρακτικής ήταν αληθινό πρώτα απ 'όλα στην Αγία Γραφή και στη συνέχεια στη διδασκαλία των εκκλησιαστικών πατέρων και συνόδων και ακόμη και με τον κανονικό νόμο της Εκκλησίας της Ρώμης. Δηλώνουν τολμηρά: "Αυτό είναι το Σύνολο του Δόγματός μας, στο οποίο, όπως μπορεί να φανεί, δεν υπάρχει τίποτα που να διαφέρει από τις Γραφές, από την Καθολική Εκκλησία ή από την Εκκλησία της Ρώμης όπως είναι γνωστή από τους συγγραφείς της" (AC XXI Συμπέρασμα 1). Η θεμελιώδης θέση της "Ομολογίας της Αυγούστας" είναι ότι η πίστη όπως ομολογείται από το Λούθηρο και τους οπαδούς του δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά η πραγματική καθολική πίστη και ότι οι εκκλησίες τους αντιπροσωπεύουν την αληθινή καθολική ή παγκόσμια εκκλησία. Στην πραγματικότητα η Εκκλησία της Ρώμης έχει απομακρυνθεί από την αρχαία πίστη και πρακτική της καθολικής εκκλησίας (βλ. AC XXIII 13, XXVIII 72 και άλλα σημεία).}}</ref> Όταν οι Λουθηρανοί παρουσίασαν την ''Ομολογία της Αυγούστας'' στον [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο Ε΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] εξήγησαν «ότι κάθε άρθρο πίστης και πρακτικής ήταν αληθινό πρώτα απ 'όλα στην Αγία Γραφή και στη συνέχεια στη διδασκαλία των εκκλησιαστικών πατέρων και συνόδων». <ref name="Ludwig2016"/>