Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
pov προσεγγίσεις χωρίς πηγή |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
== Πολιτικές συνθήκες ==
Σύμφωνα, ωστόσο, με τον [[Σοβιετική Ένωση|σοβιετικό]] ιστορικό (ειδικευμένο σε ζητήματα διεθνών σχέσεων) Σ. Χουντιάκοφ<ref>'Η Απελευθέρωση των Βαλκανίων', β΄έκδοση "Σύγχρονη Εποχή", σελ. 13 - 14, [[Αθήνα]], [[1976]]</ref> η κυβέρνηση της [[ΕΣΣΔ]] βρέθηκε σε δύσκολη θέση, που την απειλούσε με διεθνή απομόνωση, καθώς την άνοιξη του [[1939]] ιθύνοντες κύκλοι της Αγγλίας και της Γαλλίας ματαίωσαν τις διεξαγόμενες στη Μόσχα άγγλο-γάλλο-σοβιετικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή συμφώνου αλληλοβοηθείας κατά της φασιστικής επίθεσης. Είχαν προηγηθεί, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο ιστορικό, εκκλήσεις των σοβιετικών για συνασπισμό εναντίον της γερμανικής επεκτατικότητας, που όμως δεν εισακούσθηκαν από τις δυτικές δημοκρατίες, από το [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1938]]. Κάτω από αυτές τις περιστάσεις, η ΕΣΣΔ δέχθηκε τη γερμανική πρόταση για βελτίωση των γερμανο-σοβιετικών οικονομικών σχέσεων και για υπογραφή συμφώνου μη επίθεσης μεταξύ των δυο χωρών και προχώρησε στην αποδοχή της
Από την πλευρά της ναζιστικής Γερμανίας, ο [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]], ενώ σχεδίαζε επίθεση κατά της [[Πολωνία]]ς, ήθελε να αποφύγει με κάθε τρόπο τον πόλεμο των δυο μετώπων, όπως υπήρξε για την Γερμανία ο [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος]] του [[1914]]<ref name=kart>Ρεϊμόν Καρτιέ, Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τ. Α΄, Πάπυρος, Αθήνα, 1966</ref>.
|