Ερωτευμένος Ορλάνδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Δεκαπέντε ημέρες ήδη είχαν περάσει από τότε που η Μαρφίζα άρχισε να καταδιώκει τον Μπρουνέλλο και ήταν πλέον πολύ αδύνατη, καθώς δεν τρεφόταν καλά. Ήδη από την έκτη μέρα το άλογό της είχε ψοφήσει και αυτή ήταν πεζή και δίχως πανοπλία. Παρόλα αυτά εξακολουθούσε να κυνηγάει τον Μπρουνέλλο και θα τον είχε προφτάσει, αν δεν της αποσπούσαν την προσοχή μία πανέμορφη κοπέλα πάνω σε ένα λευκό άλογο που συνοδευόταν από έναν ιππότη. Ο Μπρουνέλλος βρήκε τότε ευκαιρία να της ξεφύγει. Έφτασε σε λίγες μέρες στη θάλασσα, βρήκε ένα πλοίο, πέρασε τη θάλασσα γρήγορα και έφτασε στην Αφρική. Αποβιβάστηκε στη Μπιζέρτα, όπου βρήκε τον Αγραμάντη, εκνευρισμένο που ο στόλος θα αναχωρούσε δίχως να έχουν βρει τον Ρουτζέρο. Παρουσιάζεται σε αυτόν και όλη την Αυλή, αναγγέλλοντας ότι φέρνει το μαγικό δαχτυλίδι που θα τους βοηθήσει να αποκαλύψουν το καταφύγιο του μάγου Αταλάντη όπου βρισκόταν ο Ρουτζέρος. Τους διηγείται λεπτομερώς πώς κατάφερε να πάρει το δαχτυλίδι και για απόδειξη δείχνει στον Αγραμάντη το κόρνο του Αλμόντη, που ο Ορλάνδος είχε πάρει κατά τη μάχη του Ασπτρομόντε. Όλοι θαύμασαν και τότε ο Μπρουνέλλος βγάζει και δείχνει το δαχτυλίδι στον Αγραμάντη, που αμέσως τον αντάμειψε αναγορεύοντάς τον βασιλιά της Τιγγιτάνης, δηλαδή της [[Ταγγέρη|Ταγγέρης]] στο [[Μαρόκο]]. Όλοι σπεύδουν τότε να βρουν τον Ρουτζέρο στο πανύψηλο όρος Καρένα, το οποίο ως κόλουρος κώνος είχε στην κορυφή του μια μεγάλη πεδιάδα γεμάτη δάση που την διέσχιζε ένας ποταμός. Στο κέντρο της πεδιάδας υπήρχε ένα μικρότερο όρος, πολύ απόκρημνο, που η κορφή του άγγιζε, λες, τον ουρανό. Αυτό ήταν περιτριγυρισμένο από ένα μαγικό κρυστάλλινο τείχος, ούτως ώστε να μη φαίνεται τίποτα πίσω του. Αυτή τη μαγεία αποκάλυψε το δαχτυλίδι, διαλύοντας το μαγικό ξόρκι που περιέβαλε το όρος. Πάνω στην κορυφή υπήρχε ένας κήπος με καταπράσινους κέδρους και φοίνικες όπου ο μάγος Αταλάντης έκρυβε τον Ρουτζέρο. Ωστόσο το κρυστάλλινο αυτό τείχος ήταν τόσο γλιστερό και απότομο που θα έπρεπε κανείς να διαθέτει φτερά για να το υπερβεί. Ο Μπρουνέλλος είχε τότε μια ιδέα. Ξέροντας ότι ο Ρουτζέρο θα παρακολουθούσε κρυμμένος βάζει τον Αγραμάντη και τους στρατιώτες του να παραστήσουν ότι μάχονται γενναία μεταξύ τους. Η φασαρία της υποτιθέμενης μάχης κάνει τον Ρουτζέρο να κοιτάξει και αμέσως θέλει να συμμετάσχει κι αυτός στη μάχη. Παρά τις προειδοποιήσεις του Αταλάντη, ότι θα πέθαινε πολεμώντας και προδιδόμενος, ο Ρουτζέρο πείθει τον μάγο να τον αφήσει να πάει έξω. Αρματώνεται, παίρνει το ξίφος και βγαίνει, δελεασμένος και από το άλογο του Σακριπάντη που ίππευε ο Μπρουνέλλος, τον Φρονταλάτη, τον οποίο ιππεύει αμέσως ο ίδιος με ένα σάλτο. Ο πονηρός Μπρουνέλλο του λέει ότι του χαρίζει το άλογο υπό τον όρο να ακολουθήσει τον Αγραμάντη στην εκστρατεία στη χώρα των Φράγκων και ο Ρουτζέρο δέχεται, μετονομάζοντάς τον Φρονταλάτη σε '''Φροντίνο''' (Frontino).

Εκεί που μιλούσαν ο Βρανδιμάρτης με την Φιορδελίζα βλέπουν να έρχεται ένας καβαλάρης που πέρασε σαν σίφουνας από μπροστά τους. Αυτός ήταν ο Μπρουνέλλος, που τον ακολουθούσε τρέχοντας πεζή η Μαρφίζα. Η προσοχή της Μαρφίζας αποσπάται από τη συνάντηση με την Φιορδελίζα και τον Βρανδιμάρτη και ο Μπρουνέλλος της ξεφεύγει (καταφέρνοντας στη συνέχεια να φτάσει στον Αγραμάντη με το μαγικό δαχτυλίδι της Αγγελικής). Μη μπορώντας πλέον να τον πιάσει, η Μαρφίζα εγκαταλείπει την προσπάθεια και ξεσπά στον Βρανδιμάρτη προκαλώντας τον σε μονομαχία. Ο Βρανδιμάρτης αρνείται να μονομαχήσει με μια γυναίκα. Τότε η Μαρφίζα αρπάζει την Φιορδελίζα, απειλώντας να την πετάξει από έναν γκρεμό. Ο Βρανδιμάρτης δέχεται να χαρίσει την πανοπλία και το άλογό του στη Μαρφίζα, ανταλάσσοντάς τα με τη Φιορδελίζα. Αυτό και γίνεται και η Μαρφίζα εξακολουθεί την οδό της αρματωμένη και έφιππη ξανά. Ο Βρανδιμάρτης και η Φιορδελίζα παίρνοντας έναν άλλο δρόμο συναντούν μια σπείρα ληστών που τους αιχμαλωτίζουν, αφού ο Βρανδιμάρτης ήταν πλέον άοπλος. Η τύχη όμως το φέρνει να περάσουν από το ίδιο δάσος όπου ο Ορλάνδος είχε σκοτώσει τον βασιλιά Αγρικάνη πλάι σε μια πηγή και είχε αποθέσει εκεί το πτώμα του. Η ανάγκη κάνει τον Βρανδιμάρτη να βγάλει την πανοπλία από τον βασιλιά και να τη φορέσει (αφήνει ωστόσο το βασιλικό στέμμα). Ο Βρανδιμάρτης, ΠΆΝΟΠΛΟςπάνοπλος ΤΏΡΑτώρα, αρχίζει να κατασφάζει τους ληστές. Μόνο ένας τους καταφέρνει να μείνει ζωντανός και τρέχει να ειδοποιήσει τον αρχηγό τους, τον άσπλαχνο ''Μπαριγκάτσιο'' (Baricaccio). Αυτός καταφτάνει, οπότε και αρχίζει μια άγρια μονομαχία μεταξύ του αρχιληστή και του Βρανδιμάρτη. Ενώ μονομαχούν, ο Βρανδιμάρτης προσπαθεί να πείσει με επιχειρήματα τον Μπαριγκάτσιο να εγκαταλείψει αυτή την φαύλη ενασχόληση με τις ληστείες. Ο Μπαριγκάτσιο λέει στον Βρανδιμάρτη ότι κλέβει μόνο για το προς το ζην, ενώ οι ιππότες και οι ευγενείς κλέβουν ασυστόλως για να πλουτίσουν, ενώ ούτε καν έχουν ανάγκη όλων αυτών. Εντέλει ο Βρανδιμάρτης σκοτώνει τον αρχηγό των ληστών και του παίρνει το άλογο. Μετά φεύγει μαζί με την Φιορδελίζα. Στο μεταξύ ο Ορλάνδος έχοντας σώσει την Αγγελική από τα χέρι των κανιβάλων Λαιστρυγόνων, είχε φτάσει μαζί της στην [[Βηρυτός|Βηρυτό]] και παίρνουν στο λιμάνι της ένα ωραίο πλοίο για να μεταβούν στην [[Κύπρος|Κύπρο]]. Το πλοίο μεταφέρει τον βασιλιά της Δαμασκού ''Νορανδίνο'' (Norandino), ο οποίος θέλει να λάβει μέρος σε ιπποτικούς αγώνες (τουρνουά) που διοργάνωνε στο νησί ο βασιλιάς του νησιού ''Θηβιανός'' (Tibiano). Ο νικητής θα έπαιρνει την κόρη του, την ωραία ''Λουσίλλα'' (Lucilla), για γυναίκα του. Ο Νορανδίνος συστήνεται στον Ορλάνδο ως ''Ροτολάντης'' (Rotolante), απόκρύπτοντας την πραγματική του ταυτότητα. Ο Ορλάνδος αποφασίζει να τον βοηθήσει να κερδίσει την Λουσίλλα.