Φίλιππος Μελάγχθων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μελάγχθων καλλιέργησε και διέδωσε καθοριστικά τις ιδέες του Λούθηρου που επέφεραν την εκκλησιαστική [[Μεταρρύθμιση]], χωρίς όμως να προκαλεί εχθρότητες με ανούσιες διαμάχες. Ακόμα κι όταν ο Λούθηρος το 1521 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη ΒιτεμβέρηΒιτεμβέργη και να κρυφτεί, διατήρησε κρυφά αλληλογραφία μαζί του και προώθησε τις αντιλήψεις τους χωρίς εριστικό τρόπο<ref>{{Cite journal|title=Book Review: III. Biblical Literature: I. General: The New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge|url=http://dx.doi.org/10.1177/003463731000700245|journal=Review & Expositor|date=1910-04|issn=0034-6373|pages=274–274|volume=7|issue=2|doi=10.1177/003463731000700245|first=A. T.|last=Robertson}}</ref>.

Είχε μεγάλο ζήλο για μάθηση και τη διδασκαλία. Δίδασκε κι έγραφε στα λατινικά. Οι ευρείς γνώσεις του τού επέτρεπαν να συνδυάζει στις διαλέξεις του γνώσεις από διάφορες επιστήμες με πολλά παραδείγματα, πείθωνταςπείθοντας το ακροατήριο του. Συνέγραψε γραμματική για τα μαθήματα ελληνικών και λατινικών που αργότερα αντιγράφηκαν για πολλά άλλα σχολεία στη Γερμανία κι άλλες χώρες. Εκτός από σχόλια και περιλήψεις για αρχαίους συγγραφείς συνέγραψε βιβλία διδασκαλίας για

* [[Ρητορική]]

* [[Ηθική]]

* [[Φυσική]]

* [[Ιστορία]]

* [[Γεωγραφία]] κι

* [[Αστρονομία ]]

Το 16ο αιώνα η φήμη του είχε τόσο διαδοθεί και τα βιβλία του είχαν τόσο ευρεία χρήση που ήδη όσο ζούσε αποκαλούνταν από κάποιους „Praeceptor Germaniae“ (Δάσκαλος της Γερμανίας). Έδινε μεγάλη σημασία στην ακριβή γνώση των λέξεων, την ετυμολογία και την καθαρή χρήση της γλώσσας στη ρητορική. Γι' αυτό και στη Θεολογία έδινε μεγάλη αξία στη γνώση των τριών αρχαίων γλωσσών [[λατινικά]], [[εβραϊκά]] κι [[ελληνικά]].

Το 1519 εξέδωσε τη Ρητορική του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και το 1520 τη [[Διαλεκτική]] του.