Φίλιππος Μελάγχθων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ορθογραφία |
προσθήκη συνδέσμων |
||
Γραμμή 7:
Γεννήθηκε το 1497 στη γερμανική πόλη Μπρέτεν (Bretten) στη [[Βάδη-Βυρτεμβέργη]] από εύπορη οικογένεια. Σε ηλικία 11 χρονών (1508) πέθανε ο πατέρας του κι η μητέρα του τον έφερε με τον αδερφό του στο σπίτι της γιαγιάς του στο [[Πφόρτσχαϊμ]]. Η γιαγιά του ήταν αδερφή του [[Γιόχαν Ρόιχλιν]], σημαντικού λόγιου του [[Αναγεννησιακός ουμανισμός|Αναγεννησιακού ουμανισμού]] κι άριστο γνώστη ελληνικών. Απ'αυτόν έμαθε τα πρώτα ελληνικά, που τότε διδάσκονταν μόνο σε πολύ ταλαντούχους μαθητές. Ως βιβλίο γραμματικής χρησιμοποίησε αυτό του [[Κωνσταντίνος Λάσκαρις|Κωνσταντίνου Λάσκαρι]], του έδειξε κείμενα του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και σύντομα του έδωσε το εξελληνισμένο προσωνύμιο Μελάγχθων (μέλας=''schwarz'' και χθών(χώμα)=''Erde),'' όπως συνηθιζόταν από τους ουμανιστές της εποχής (εκείνος μικρός είχε λάβει το εξελληνισμένο προσωνύμιο Κάπνιος, αφού rauch=καπνός)''.'' Διασώζεται το βιβλίο με την αφιέρωση του δασκάλου του κι ημερομηνία 15 Μαρτίου 1509.
Τον Οκτώβριο του 1509, σε ηλικία μόλις 12 ετών έγινε δεκτός στο πανεπιστήμιο της [[Χαϊδελβέργη|Χαϊδελβέργης]] όπου παρακολούθησε μαθήματα [[Θεολογία|θεολογίας]], [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]], ρητορικής και λατινικών για τρία χρόνια. Το Σεπτέμβρη του 1512 συνέχισε στο πανεπιστήμιο του [[Τύμπινγκεν]] κι εντυπωσίασε με την εξυπνάδα και την ταχύτητα αφομοίωσης νέας γνώσης. Αν και ψεύδιζε ελαφρώς, είχε χάρισμα στη ρητορική.
Ήδη από το 1514 δίδασκε ελληνικά κατ' ιδίαν σε δυο γιους ενός πλούσιου άρχοντα στο [[Τύμπινγκεν]]. Στις 26 Απριλίου 1518 επισκέφτηκε τη Βιτεμβέργη για να παρακολουθήσει μια δημόσια αντιπαράθεση με πρωταγωνιστή τον πάστορα [[Μαρτίνος Λούθηρος|Μαρτίνο Λούθηρο]], που τον προηγούμενο χρόνο είχε δημοσιεύσει σε αυτή την πόλη τις περίφημες αμφιλεγόμενες [[95 Θέσεις|95 θέσεις]] του. Δεν έχασε την ευκαιρία να τον γνωρίσει από κοντά, αρχίζοντας μια μακρόχρονη φιλία.
=== Καθηγητής ελληνικών στο πανεπιστήμιο Βιτεμβέργης ===
Τον Αύγουστο του 1518, μετά απο σύσταση του Ρόιχλιν, διορίστηκε στην έδρα ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της [[Βιτεμβέργη|Βιτεμβέργης]]. Με το Λούθηρο συνδέθηκε όχι μόνο με βάση την κοινή αγάπη τους για την αρχαία γραμματεία, αλλά και την πεποίθηση οτι με βάση αυτή θα αναμόρφωναν τη συντηρητική παιδεία που υπαγόρευε η [[καθολική εκκλησία]]. Ο [[Μαρτίνος Λούθηρος|Λούθηρος]] τον αποκαλούσε χαϊδευτικά "graeculus"(=ελληνάκος), γιατί ήταν μικρόσωμος στο ύψος (1 μέτρο και 50 εκατοστά)<ref>{{Cite book|title=Melanchthon|first=Robert|last=Stupperich|publisher=De Gruyter|isbn=9783110865905|date=1960-12-31|location=Berlin, Boston|url=http://dx.doi.org/10.1515/9783110865905}}</ref>.
Οι διαλέξεις του ήταν πολύ επιτυχημένες, με πλούτο πηγών και παραδειγμάτων και προσέλκυαν εκατοντάδες φοιτητές, που πολλαπλασίασαν τη φήμη του. Από το 1525 δίδασκε και θεολογία και σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον που προκάλεσαν οι μεταρρυθμιστικές ιδέες του Λούθηρου, μετέτρεψε το πανεπιστήμιο της Βιτεμβέργης σε ένα από τα σημαντικότερα της εποχής του. Ένας από τους μαθητές του το 1537-1539 ήταν ο ταλαντούχος νεαρός [[Ιερώνυμος Βολφ]] από τη [[Βαυαρία]], που έμελλε να εισάγει τον όρο "βυζαντινή Ιστορία" και "Βυζάντιο".
| |||