Μάρτυρας (θρησκεία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Μάρτυρας''' (από το [[Αρχαία ελληνική γλώσσα|αρχ. ελλην.]] ''μάρτυς'') είναι ένας άνθρωπος που διώκεται και πεθαίνει επειδή υπερασπίζεται, ομολογεί, αποκηρύσσει, αρνείται να αποκηρύξει, ή αρνείται να δεχθεί μία θρησκευτική πίστη όπως απαιτείται από μέλη άλλης θρησκείας ή και άλλου δόγματος της ίδιας θρησκείας. Στην αφήγηση του ''μαρτυρίου'' από την ομάδα στην οποία ανήκει ο/η μάρτυρας, αυτή η άρνηση συμμορφώσεως έχει ως αποτέλεσμα την τιμωρία ή την εκτέλεσή του/της. Η ιδιότητα του μάρτυρα μπορεί να θεωρηθεί ως μεταθανάτιος τίτλος, ως ανταμοιβή όσων θεωρούνται άξιοι της έννοιας από τους μετέπειτα, ανεξαρτήτως τυχόν ενεργειών του μάρτυρα, όσο αυτός ζούσε, να ελέγξει εκ των προτέρων το πώς θα τον θυμούνται τα μέλη της ομάδας στο μέλλον, δηλαδή την υστεροφημία του.

Στην αρχική της σημασία η λέξη ''μάρτυς'' σήμαινε αυτόν που καταθέτει τη γνώση του για κάτι που είδε ή άκουσε, και με αυτή τη σημασία υπάρχει τόσο στα κείμενα γενικού περιεχομένου, όσο και στην [[Καινή Διαθήκη]].<ref>Π.χ. Alison A. Trites: ''The New Testament Concept of Witness'', ISBN 0-521-60934-8</ref> Είναι γνωστό από αρχαίους συγγραφείς (όπως τον [[Ιώσηπος Φλάβιος|Ιώσηπο]]) και από την Καινή Διαθήκη ότι τέτοιοι μάρτυρες πέθαιναν συχνά εξαιτίας των καταθέσεών τους.