Λίνα Βερτμίλερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες καλλιτέχνη
|όνομα = Λίνα Βερτμίλερ
▲|εικόνα = Lina Wertmuller - foto di Augusto De Luca.jpg
|μέγεθος εικόνας =
|bgcolour =
|λεζάντα = Η Λίνα Βερτμίλερ το 2011
|γέννηση = [[14 Αυγούστου]] [[1928]]
|τόπος γέννησης = [[Ρώμη]]
|θάνατος =
|τόπος θανάτου =
Γραμμή 28 ⟶ 27 :
== Καριέρα ==
Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Βερτμίλερ εργάστηκε στο θέατρο σαν ηθοποιός, αναλαμβάνοντας επίσης την σκηνοθεσία και τη συγγραφή.<ref name=":3" /> Ασχολήθηκε επίσης με το κουκλοθέατρο, διασκευάζοντας έργα του [[Φραντς Κάφκα]] και άλλων συγγραφέων.<ref name=":2" /> Κατά την περίοδο αυτή γνώρισε τον [[Τζιανκάρλο Τζιανίνι]], ο οποίος θα πρωταγωνιστούσε αργότερα σε πολλές από τις ταινίες της.<ref name=":3" /> Η πορεία της Βερτμίλερ στον κινηματογράφο ξεκίνησε ως βοηθός σκηνοθετών. Μεταξύ αυτών ήταν ο [[Φεντερίκο Φελίνι]], με τον οποίο συνεργάστηκε στο περίφημο ''[[8½ (ταινία)|8½]]'' (1963). Ανέπτυξαν μια πολυετή φιλία<ref>Bullaro (2006), σελ. 112.</ref> και, σύμφωνα με την ίδια, η επαφή της με τον Φελίνι κατέστη καθοριστικής σημασίας για την ενασχόλησή της με τον κινηματογράφο: «Τότε γνώρισα τον Φελίνι... και από τότε άλλαξαν όλα. Είδα έναν τρόπο να κάνεις ταινίες, που έμεινε μέσα μου για πάντα».<ref name=":
Το 1963 προβλήθηκε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, ''I basilischi'', που απεικονίζει την ληθαργική ζωή της νεολαίας σε μια μικρή πόλη της Νοτίου Ιταλίας. Με την ταινία αυτή, η Βερτμίλερ έγινε δεκτή από τους Ιταλούς κριτικούς ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ιταλικού κινηματογράφου.<ref>{{Cite book|title=Popular Italian Cinema|first=Louis|last=Bayman|first2=Sergio|last2=Rigoletto|publisher=Palgrave Macmillan|isbn=9781137305657|year=2013|location=New York City|page=|quote=}}</ref> Ακολούθησε η πρώτη της δουλειά στην τηλεόραση, η κωμική σειρά ''Il giornalino di Gian Burrasca'' (1964-1965). Τα επόμενα χρόνια, η Βερτμίλερ σκηνοθέτησε και έγραψε τρεις ταινίες, ενώ συνέχισε να δημιουργεί για το θέατρο, συχνά σε συνεργασία με τον [[Φράνκο Τζεφιρέλι]] και τον άντρα της, Ενρίκο Γιομπ.<ref name=":2" /> Ασχολήθηκε επίσης με το ραδιόφωνο.<ref name=":5">Moliterno (2008), σελ. 337.</ref>
Με τη σύμπραξη του Τζιανκάρλο Τζιανίνι, ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής ταινιών Liberty Films.<ref name=":2" /> Στην πέμπτη της ταινία, ''[[Μίμης ο σιδεράς]]'' (1972), ο Τζιανίνι υποδύεται έναν εργάτη από τη [[Σικελία]], ο οποίος βρίσκεται μπλεγμένος με την Μαφία. Η ταινία εδραίωσε την Βερτμίλερ σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς τέθηκε σε υποψηφιότητα για τον [[Χρυσός Φοίνικας|Χρυσό Φοίνικα]]<ref>{{Cite web|url=http://www.festival-cannes.com/en/festival/films/mimi-metallurgico-ferito-nell-onore|title=MIMI METALLURGICO FERITO NELL'ONORE|website=Festival de Cannes|language=en|accessdate=2020-04-08}}</ref> και είχε αξιοσημείωτη επιτυχία στους αμερικανικούς κινηματογράφους.<ref>Bullaro (2006), σελ. 1.</ref>[[Αρχείο:Filmdamoreedanarchia.png|μικρογραφία|240x240px|Σκηνή από την ταινία ''Ιστορία έρωτα και αναρχίας'']]
Γραμμή 38 ⟶ 37 :
''[[Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές]]'' (1975) είναι η διασημότερη ταινία της Βερτμίλερ. Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να επιβιώσει εν μέσω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αρχικά πολεμώντας για την [[Φασιστική Ιταλία]] και αργότερα ως αιχμάλωτος σε [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης]]. Η ταινία αυτή είχε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία<ref name=":6">Moliterno (2008), σελ. 338.</ref> και έλαβε υποψηφιότητες για [[Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας]],<ref>{{Cite web|url=https://www.goldenglobes.com/winners-nominees/1977|title=Winners & Nominees 1977|website=www.goldenglobes.com|language=en|accessdate=2020-04-08}}</ref> [[Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας]] και [[Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου|Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου]] για την Βερτμίλερ, [[Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου|Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]] για τον Τζιανίνι και [[Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας]].<ref>{{Cite web|url=https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1977|title=The 49th Academy Awards {{!}} 1977|website=Oscars.org {{!}} Academy of Motion Picture Arts and Sciences|language=en|accessdate=2020-04-08}}</ref> Έτσι, η Βερτμίλερ έγινε η πρώτη γυναίκα που προτείνεται για το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας.<ref name=":6" /> Πάντως, υπήρξαν πολλές αρνητικές κριτικές, κυρίως αναφορικά με μισογυνιστικές απόψεις<ref>Berger (1980), σελ. 101.</ref> και την ανακριβή απεικόνιση των συνθηκών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.<ref>Bullaro (2006), σελ. 98.</ref>
Η επιτυχία των τελευταίων αυτών ταινιών ώθησε την [[Warner Bros.]] να προσφέρει στην Βερτμίλερ ένα συμβόλαιο για τέσσερις ταινίες στην αγγλική γλώσσα. Η ''[[Μια νύχτα γεμάτη βροχή]]'' (1978) ήταν υποψήφια για την [[Χρυσή Άρκτος|Χρυσή Άρκτο]] στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου|Διεθνές Φεστιβάλ του Βερολίνου]],<ref name=":7">Bauer (2018), σελ. 130.</ref> αλλά δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση, με αποτέλεσμα η Warner Bros. να διακόψει το συμβόλαιο.<ref>Wilson, Schlueter & Schlueter, σελ. 529-530.</ref> Γενικά οι επόμενες ταινίες της Βερτμίλερ δεν γνώρισαν την επιτυχία των προηγούμενων εγχειρημάτων της, με μοναδική
Τις δεκαετίες του 1990 και 2000, η Βερτμίλερ σκηνοθέτησε και έγραψε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες, όπως η ''Sabato, domenica e lunedì'' (1990), με πρωταγωνίστρια τη [[Σοφία Λόρεν]], η οποία προτάθηκε για Χρυσό Χιούγκο στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγου|Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγου]].<ref>{{Cite web|url=https://www.imdb.com/event/ev0000165/1990/1/|title=Chicago International Film Festival - 1990 Awards|last=|first=|ημερομηνία=|website=IMDb|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-09}}</ref> Τα τελευταία χρόνια, η Βερτμίλερ ασχολείται κυρίως με την τηλεόραση και το θέατρο. Η πιο πρόσφατη ταινία της είναι η ''Roma, Napoli, Venezia... in un crescendo rossiniano'' (2014), ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για τον [[Τζοακίνο Ροσσίνι|Τζοακίνο Ροσίνι]].
▲Η επιτυχία των τελευταίων αυτών ταινιών ώθησε την [[Warner Bros.]] να προσφέρει στην Βερτμίλερ ένα συμβόλαιο για τέσσερις ταινίες στην αγγλική γλώσσα. Η ''[[Μια νύχτα γεμάτη βροχή]]'' (1978) ήταν υποψήφια για την [[Χρυσή Άρκτος|Χρυσή Άρκτο]] στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου|Διεθνές Φεστιβάλ του Βερολίνου]],<ref name=":7">Bauer (2018), σελ. 130.</ref> αλλά δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση, με αποτέλεσμα η Warner Bros. να διακόψει το συμβόλαιο.<ref>Wilson, Schlueter & Schlueter, σελ. 529-530.</ref> Γενικά οι επόμενες ταινίες της Βερτμίλερ δεν γνώρισαν την επιτυχία των προηγούμενων εγχειρημάτων της, με μοναδική ίσως εξαίρεση την ''[[Καμόρα (ταινία, 1986)|Καμόρα]]'' (1986), που προτάθηκε για Χρυσή Άρκτο<ref name=":7" /> και απέσπασε τρία [[Βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο]] και τέσσερα [[Νάστρο ντ' Αρτζέντο|Βραβεία Νάστρο ντ' Αρτζέντο]].<ref>{{Cite web|url=https://www.imdb.com/title/tt0090871/awards?ref_=tt_awd|title=Camorra {{!}} Awards|last=|first=|ημερομηνία=|website=IMDb|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-09}}</ref>
== Στιλ ==
Η συνεργασία της Βερτμίλερ με τον Φελίνι επηρέασε σημαντικά το κινηματογραφικό στιλ της
== Φιλμογραφία ==
| |||