Ερωτευμένος Ορλάνδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 213:
'''Τέταρτο άσμα'''
Το πλοίο σπρωγμένο από την τρικυμία κατά τύχη φτάνει ακριβώς το σημείο όπου ο στρατός των Σαρακηνών του βασιλιά Αγραμάντη πολεμούσε τώρα τον Καρλομάγνο και τους χριστιανούς. Ο Ορλάνδος απουσιάζει, το ίδιο και ο Φεραγούτος. Ο Ρουτζέρος εξολοθρεύει τους Φράγκους και κανένας από τους γενναίους ιππότες δεν μπορεί να του αντισταθεί. ένας όμως από τους Μαγάντζα, ο Γρύφωνας (όχι ο αδερφός του Ακιλάντη) του δίνει ύπουλα ένα πισώπλατο χτύπημα. Ο Ρουτζέρος, ενώ κυνηγά τώρα αυτόν τον "κανάγια" για να τον τιμωρήσει, βρίσκεται ξάφνου μπροστά στον Ρανάλδο και οι δυο τους αρχίζουν να μονομαχούν. Ωστόσο, η ήττα των χριστιανών γενικεύεται και αρχίζει η άτακτη υποχώρηση. Το πλήθος των υποχωρούντων στρατιωτών μπαίνει ανάμεσα στον Ρινάλδο και τον Ρουτζέρο, οπότε και η μονομαχία τερματίζεται και ο καθένας προσπαθεί να συνδράμει τους δικούς του. Ο Καρλομάγνος απελπισμένος, καθώς τέτοια μεγάλη ήττα δεν είχε ξαναγίνει, διατάζει την υποχώρηση του στρατού στο Παρίσι. Οι Σαρακηνοί καταδιώκουν τους χριστιανούς και φονεύουν πολλούς, ενώ ο Καρλομάγνος προσπαθεί να καλύψει την υποχώρηση του στρατού μένοντας πίσω, ακόμα και με κίνδυνο να σκοτωθεί. Ο Ρουτζέρο τώρα βρίσκεται στο σημείο όπου ο Ροδομόντης μαχόταν ακόμα με την Βραδαμάντη. Αντίθετα με τον Ορλάνδο αυτός μπαίνει στη μάχη υπέρ της ωραίας χριστιανής πολεμίστριας. Την πληροφορεί παράλληλα ότι ο Καρλομάγνος κινδυνεύει και ο στρατός του είχαν τραπεί σε άτακτη υποχώρηση. Η Βραδαμάντη εγκαταλείπει τότε τη μονομαχία με τον Ροδομόντη για να βοηθήσει τον Καρλομάγνο. Στη θέση της μένει να μονομαχεί με τον Ροδομόντη ο Ρουτζέρος.
'''Πέμπτο άσμα'''
Η Βραδαμάντη, που κατευθύνεται προς το πολιορκημένο πλέον από τον εχθρό Παρίσι, αποφασίζει τελικά να επιστρέψει εκεί που ο Ρουτζέρος μονομαχούσε για χάρη της με τον Ροδομόντη, θεωρώντας ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η προσωπική της τιμή υπερτερούσε του χρέους της προς τον Καρλομάγνο και ότι θα ήταν αχάριστη προς τον ευγενικό νεαρό ιππότη, αν τον εγκατέλειπε. Φτάνει τη στιγμή που ο Ρουτζέρος έχει καταφέρει να εξουδετερώσει σχεδόν τον Ροδομόντη δίνοντάς του ένα δυνατό χτύπημα κατακέφαλα. Μόλις εμφανίζεται η Βραδαμάντη, η μονομαχία σταματά. Μετά από έναν διάλογο μεταξύ της Βραδαμάντης και του Ρουτζέρου, ο Ροδομάντης αποφασίζει να αποδεχτεί την ήττα του και να φύγει, αφήνοντας τους δύο νεούς μόνους τους. Μόλις φεύγει ο Ροδομόντης, οι δύο νέοι εξακολουθούν να συνομιλούν. Η Βραδαμάντη ενδιαφέρεται να τον γνωρίσει καλύτερα και ο Ρουτζέρος της μιλά για τον εαυτό του και της διηγείται με λεπτομέρειες όλη την γεαναλογία του, που ανάγεται στον γιο του Έκτορα, [[Αστυάναξ|Αστυάνακτα]] (ο οποίος σύμφωνα με αυτή την εκδοχή δεν θανατώθηκε από τους Έλληνες στην Τροία). Δηλαδή ο Ρουτζέρος καταγόταν από τον Αινεία, την πανοπλία του οποίου κατείχε τώρα ο Μανδρικάρδος. Μόλις τελειώνει την διήγησή του ο Ρουτζέρος, η Βραδαμάντη βγάζει το κράνος της και τότε αποκαλύπτεται στον έκθαμβο νεαρό όλη η ομορφιά της. Ο έρωτας των δύο τους είναι κεραυνοβόλος και αμοιβαίος, αλλά δεν προφταίνουν να τον χαρούν γιατί εκείνη τη στιγμή επεμβαίνουν πέντε Σαρακηνοί ιππότες που επιτίθενται κατά της Βραδαμάντης και ένας από αυτούς, ο ''Δανιφόρτης'' (Daniforte), την τραυματίζει ύπουλα. Η Βραδαμάντη με τον Ρουτζέρο αντιμετωπίζουν τώρα μαζί τους νέους δυνατούς αντιπάλους. Η μάχη με τους πέντε Σαρακηνούς είναι αδυσώπητη και οι δύο ερωτευμένοι μάχονται ηρωικά.
===Άσματα 6-9===
'''Έκτο άσμα'''
Βοηθώντας ο ένας τον άλλον, η Βραδαμάντη και ο Ρουτζέρος καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν τους αντιπάλους τους. Στην πραγματικότητα το μεγάλο βάρος το αναλαμβάνει ο Ρουτζέρος, που θέλει να προστατέψει την αγαπημένη του. Αλλά και η Βραδαμάντη, ατρόμητη, συμπαρίσταται αποφασιστικά και αυτή. Εν τέλει οι δύο τους σκοτώνουν ορισμένους από τους αντιπάλους τους, αν και ο Ρουτζέρος τραυματίζεται από τον ''Μαρτασίνο'' (Martasino). Επειδή στο μεταξύ στη μάχη έχουν μπει και άλλοι Σαρακηνοί, περίπου σαράντα, ο Ρουτζέρος και η Βραδαμάντη αποφασίζουν να χωριστούν. Η Βραδαμάντη προσποιείται ότι το βάζει στα πόδια καταφεύγοντας στο δάσος, ενώ ο Ρουτζέρος μένει για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς. Ο Δανοφόρτης καταδιώκει την Βραδαμάντη μέσα στη νύχτα, την πλησιάζει και αυτή τότε, στρεφόμενη αποφασιστικά προς το μέρος του, τον αποκεφαλίζει με ένα δυνατό χτύπημα του σπαθιού της. Στο μεταξύ ο Ρουτζέρο, έχοντας νικήσει τους αντιπάλους του, ψάχνει τώρα να βρει την Βραδαμάντη και πέφτει πάνω στον Μανδρικάρδο και τον Γραδάσσο που είχαν φτάσει στο πεδίο της μάχης. Ο Μανδρικάρδος εκνευρίζεται βλέποντας ότι ο Ρουτζέρος φέρει ως έμβλημα τον λευκό αετό, που ήταν και το έμβλημα του ίδιου του Μανδρικάρδου. Λέγονται κάποια βαριά λόγια από τον Μανδρικάρδο, ο οποίος προκαλεί στο τέλος σε μονομαχία τον Ρουτζέρο. Μόνον ο νικητής θα μπορεί να φορά αυτά τα εμβλήματα. Ο Γραδάσσος αντιλαμβανόμενος ότι ο Μανδρικάρδος θέλει να αποκτήσει την Ντουριντάνα, το σπαθί του Έκτορα, το οποίο είχε τώρα ο Ορλάνδος και ήθελε να το αποκτήσει διακαώς και ο ίδιος ο Γραδάσσος, παρεμβαίνει στη διένεξη, η οποία έτσι γίνεται τριπλή. Ο ένας δίνει τώρα δίνει φοβερά χτυπήματα στον άλλον και επικρατεί μεγάλη φασαρία. Η άφιξη του Βρανδιμάρτη, που φτάνει μαζί με την Φιορδελίζα, βάζει τέλος στη διένεξη. Αντιλαμβανόμενος την αιτία της διαμάχης, ο Βρανδιμάρτης τους προσκαλεί να βοηθήσουν τον Ορλάνδο, ο οποίος, όχι πολύ μακριά από εκεί, βρισκόταν αιχμάλωτος σε ένα μέρος πλάι σε μια πηγή που, όπως τους είπε, λεγόταν Γέλιο, αλλά που θα έπρεπε να ονομάζεται Δάκρυ. Ο Γραδάσσος και ο Μανδρικάρδος τον ακολουθούν και το ίδιο κάνει και ο Ρουτζέρο, για να βρουν τον Ορλάνδο και το σπαθί του, την Ντουριντάνα.
'''Έβδομο άσμα'''
Προτού ξεκινήσουν οι τέσσερεις πολεμιστες ρίχνουν κλήρο για να δουν ποιος δεν θα έρθει μαζί. Αυτό συμβαίνει γιατί, κατά τον Βρανδιμάρτη, ο ζυγός αριθμός είναι γρουσούζικος και απαιτείται να κατέβει σε μονό. Κληρώνεται να φύγει ο Μανδρικάρδος, ο οποίος αποχωρεί μαινόμενος σαν ταύρος και στη συνέχεια ενώνεται με τα στρατεύματα των Σαρακηνών που πολιορκούν το Παρίσι. Οι υπόλοιποι τρεις, ο Βρανδιμάρτης, ο Ρουτζέρος και ο Γραδάσσος φτάνουν στην μαγεμένη πηγή όπου έχει αιχμαλωτιστεί ο Ορλάνδος, ακολουθούμενοι από την Φιορδελίζα, η οποία φορά στην κεφαλή του Βρανδιμάρτη τέσσερα στεφάνια που τον κάνουν άτρωτο από τη μαγεία. Συναντούν μία κοπέλα που λέει στους ιππότες να επιδείξουν θάρρος και σύνεση στις δοκιμασίες και δεν θα έχουν να φοβηθούν τίποτα. Πρώτος προχωρά ο Ρουτζέρος, ο οποίος βλέπει να βγαίνει μέσα από ένα δέντρο δάφνης μια κοπέλα, που τον αρπάζει και ρίχνεται μαζί του μέσα στη λίμνη. Ο Γραδάσσος, που προχωρεί δεύτερος, δέχεται την επίθεση ενός φτερωτού αλόγου, που πέταξε μέσα από τα δέντρα, τον σήκωσε ψηλά και τον έριξε κι αυτόν στα νερά της πηγής. Ο Βρανδιμάρτης πέφτει κατευθείαν στα νερά της πηγής φορώντας τα μαγικά στεφάνια που εμποδίζουν τη μαγεία. Βρίσκει τους άλλους τρεις και τους φορά τα τρία από τα στεφάνια. Έτσι ελευθερώνονται από τη μαγεία και μπορούν να βγουν από την πηγή. Μόλις βγαίνουν όμως ένας νάνος προκαλεί μια διαμάχη μεταξύ του Ορλάνδου και του Γραδάσσου, ο οποίος θέλει να αποκτήσει την Ντουριντάνα. Ο Ρουτζέρος και ο Βρανδιμάρτης επεμβαίνουν για να σταματήσουν την διαμάχη. Έπειτα ο Ρουτζέρος και ο Γραδάσσος ακολουθούν τον νάνο, ενώ ο Ορλάνδος με τον Βρανδιμάρτη προχωρούν προς το πολιορκημένο Παρίσι.
'''Όγδοο άσμα'''
Ο Ορλάνδος και ο Βρανδιμάρτης περνούν από τα προάστια των Παρισίων και βλέπουν τα τεράστια πλήθη στρατιωτών που πολιορκούν την πόλη. Ο Ορλάνδος ανησυχεί και ρωτά τον Βρανδιμάρτη τι μπορούν να κάνουν. Ξαφνικά αποφασίζει να ορμήσει στο στρατόπεδο των εχθρών. Ακολουθούμενος από τον Βρανδιμάρτη προελαύνει μεχρι την κεντρική μεγάλη σκηνή του βασιλιά Μαρσιλίου και ελευθερώνει διάφορους αιχμαλώτους ιππότες μεταξύ των οποίων τον Ολιβιέρη, τον Ριχάρδο και τον Γάνο. Αυτοί, πάνω από εκατό, προχωρούν μέχρι τα τείχη της πόλης για να ενωθούν με τους υπερασπιστές της. Ανάμεσα στους άλλους πολυάριθμους πολιορκητές, ο Μανδρικάρδος και ο Ροδομόντης επιτίθενται μαινόμενοι κατά των τειχών της πόλης προξενώντας μεγάλη καταστροφή, ιδίως ο δεύτερος. Οι χριστιανοί ιππότες που πλησιάζουν στα τείχη μάχονται ηρωικά κατά των εχθρών, ακόμα και ο Γάνος. Ο Ροδομόντης μονομαχεί με τον Ορλάνδο μέχρι τη νύχτα, οπότε η μάχη σταματά. Στο μεταξύ η Βραδαμάντη, έχοντας απομακρυνθεί πολύ, χάνει τον δρόμο της. Βρίσκει έναν γέρο ερημίτη που για να φροντίσει καλύτερα το τραύμα που της προξένησε ο Δονιφόρτης στο πίσω μέρος της κεφαλής, της κόβει τα μαλλιά σαν αγορίστικα. Η Βραδαμάντη έπειτα φεύγει και πέφτει να κοιμηθεί στο ύπαιθρο κοντά σε κάποιο δάσος. Εκεί την βρίσκει το πρωί η κόρη του βασιλιά Μαρσιλίου, Φιορδεσπίνα και βλέποντας την με κομμένα τα μαλλιά την νομίζει για νεαρό ιππότη. Κάθεται και κοιτάζει μαγεμένη από την ομορφιά του.
'''Ενατο άσμα'''
Η Φιορδεσπίνα σαγηνευμένη από την ομορφιά του νεαρού ιππότη (που στην πραγματικότητα είναι η Βραδαμάντη) τον ερωτεύεται και το μόνο που θέλει είναι να βρει τρόπο να μείνει μόνη μαζί του. Λέει στον ακόλουθό της να μείνει παράμερα για να κυνηγήσει η ίδια μαζί με τον νεαρό ιππότη. Χαρίζει στην Βραδαμάντη ένα πολύ γρήγορο άλογο. Μόλις η Βραδαμάντη το καβαλικεύει, αυτό αρχινά να τρέχει χωρίς συγκρατημό. Η Φιορδεσπίνα ωστόσο καβάλα στο άλογό της την προλαβαίνει και της δείχνει πώς να οδηγεί το άτι. Ενώ η ερωτευμένη Φιορδελίζα πλησιάζει όλο και πιο κοντά τον νεαρό ιππότη, δηλαδή την Βραδαμάντη, ο Μπογιάρντο διακόπτει απότομα το ποίημά του, λόγω της εισβολής των Γαλλικών στρατευμάτων του [[Κάρολος Η΄ της Γαλλίας|Καρόλου Η΄ της Γαλλίας]] στην Ιταλία, θρηνώντας για τα δεινά που βρήκαν την πατρίδα του. Το έπος θα μείνει ημιτελές, λόγω του επισυμβάντος στο μεταξύ θανάτου του ποιητή, αλλά την ιστορία θα συνεχίσει με ακόμα λαμπρότερο αποτέλεσμα ο [[Λουντοβίκο Αριόστο]] με τον [[Μαινόμενος Ορλάνδος|Μαινόμενο Ορλάνδο]].
==Βιβλιογραφία==
Matteo Maria Boiardo, ''Orlando Innamorato'', translated with an Introduction and Notes by Charles Stanley Ross, Oxford University Press, New York, 1995 ISBN 9 780192824387
| |||