Υπεροξείδιο του υδρογόνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Εναλλακτική ιατρική: ορθογραφικη διορθωση
→‎Ως προωθητικό: ορθογραφικη διορθωση
Γραμμή 397:
Όταν χρησιμοποιείται ως μονοπροωθητικό, ο πύραυλος με βάση το υπεροξείδιο του υδρογόνου βασίζεται στη διάσπαση υψηλής συγκέντρωσης υπεροεξειδίου του υδρογόνου (70-98%) σε υδρατμούς και οξυγόνο. Το προωθητικό αντλείται στο θάλαμο αντίδρασης, όπου βρίσκεται ένας καταλύτης, συνήθως επιφάνεια αργύρου ή λευκοχρύσου, που ξεκινά τη διάσπαση, παράγοντας ατμό σε θερμοκρασία πάνω από 600&nbsp;°C, που εκτοξεύεται από ένα [[ακροφύσιο]], παράγοντας έτσι (πυραυλική) ώθηση. Η [[ειδική ώθηση]] (I<sub>sp</sub>) που έχει παραχθεί με υπεροξείδιο του υδρογόνου ως μονοπροωθητικό είναι 1,6 [[Νιούτον (μονάδα μέτρησης)|kN]]·[[δευτερόλεπτο|s]]/[[χιλιόγραμμο|kg]]. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου ήταν το πρώτο κύριο μονοπροωθητικό που υιοθετήθηκε για πυραυλικές εφαρμογές. Σταδιακά, η [[υδραζίνη]] αντικατέστησε το υπεροξείδιο του υδρογόνου στις εφαρμογές ώθησης κυρίως επειδή αυξάνει κατά 25% την ειδική ώθηση στο κενό<ref>http://www.hydrogen-peroxide.us/history-US-General-Kinetics/AIAA-2006-5236_hydrogen_peroxide_versus_hydrazine.pdf</ref>. Η υδραζίνη, που είναι τοξική και το υπεροξείδο του υδρογόνου, που είναι μη τοξικό, είναι τα δυο μόνο μονοπροωθητικά (που δεν είναι απλώς ψυχρά αέρια) που εφαρμόζονται για παροχή ώθησης ή και εφαρμογές ισχύος. Η πυραυλική ζώνη Bell, τα συστήματα ελέγχου αντίδρασης για X-1, Χ-15, Centaur, Mercury, Little Joe, καθώς και οι γεννήτριες τουρμποαντλίας για X-1, X-15, Jupiter, Redstone και Viking χρησιμοποιούσαν υπεροεξείδιο του υδρογόνου ως μονοπροωθητικό<ref>http://www.hydrogen-peroxide.us/uses-monoprop-steam-generation/AIAA-1999-2880_The_Use_of_Hydrogen_Peroxide_for_Propulsion_and_Power-pitch.pdf</ref>.
 
Ως διπροωθητικό, το υπεροεξείδιουπεροξείδιο του υδρογόνου διασπάται για να οξειδώσει το καύσιμο ως οξειδωτικό. Έχει επιτευχθεί, με υπεροξείδιο του υδρογόνου ως οξειδωτικό διπροωθητικού πυραύλου, ειδική ώθηση ως και 3,5&nbsp;kN·s/kg, εξαρτώμενη από το χρησιμοποιούμενο καύσιμο. Ως οξειδωτικό, το υπεροξείδιο του υδρογόνου δίνει ειδική ώθηση λίγο μικρότερη από την αντίστοιχη του υγρού οξυγόνου, αλλά έχει πολύ μεγαλύτερη πυκνότητα, ευκολότερα αποθηκεύσιμο, χωρίς να απαιτεί κρυογονικό σύστημα και οδηγείται ευκολότερα στους αεριοστροβίλους, δίνοντας υψηλές πιέσεις, χρησιμοποιώντας ένας αποτελεσματικό κλειστό κύκλο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ακόμη, για ανανεώσιμη ψύξη των πυραυλικών κινητήρων.
 
Το υπεροξείδιο του υδρογόνου χρησιμοποιήθηκε ως επιτυχημένο οξειδωτικό κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στους γερμανικούς πυραυλικούς κινητήρες (π.χ.''T-Stoff'', που περιείχε σταθεροποιητή [[οξυκινολίνη]]ς, για τα Me 163B), ενώ πολύ συχνά χρησιμοποιήθηκε με το ''C-Stoff'', σε έναν αυτοαναφλεγόμενο υπεργολικό συνδυασμό, και στους χαμηλού κόστους Βρεττανικούς εκτοξευτές ''Black Knight'' και ''Black Arrow''.