Ελληνικός κινηματογράφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

]]Κεντρικές προσωπικότητες του κωμικού σινεμά αποτέλεσαν οι Αλέκος Σακελλάριος και [[Γιάννης Δαλιανίδης]]. Ο Σακελλάριος σκηνοθέτησε και έγραψε, συχνά μαζί με τον [[Χρήστος Γιαννακόπουλος|Χρήστο Γιαννακόπουλο]], πολλές από τις πλέον αγαπητές κωμωδίες της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των ''[[Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο]]'' (1955), [[Η θεία απ' το Σικάγο|''Η θεία απ' το Σικάγο'']] (1957), [[Ο Ηλίας του 16ου (ταινία, 1959)|''Ο Ηλίας του 16ου'']] (1959), ''[[Τα κίτρινα γάντια]]'' (1960), ''[[Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο|Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο]]'' (1960) και ''[[Υπάρχει και φιλότιμο]]'' (1965). Η φιλμογραφία του Δαλιανίδη περιλαμβάνει επίσης πληθώρα γνωστών κωμωδιών (''[[Ζητείται ψεύτης (ταινία, 1961)|Ζητείται ψεύτης]]'' – 1961, ''[[Η χαρτοπαίχτρα (ταινία)|Η Χαρτοπαίχτρα]]'' – 1964, ''[[Φωνάζει ο κλέφτης (ταινία)|Φωνάζει ο κλέφτης]]'' – 1965 κ.ά.), ενώ κάποιες εξ αυτών (''[[Μερικοί το προτιμούν κρύο...]]'' – 1962, ''[[Κορίτσια για φίλημα]]'' – 1965 κ.ά.) θεωρούνται τα καλύτερα δείγματα εγχώριου μιούζικαλ.<ref>Karalis (2012), σελ. 130.</ref> Παράλληλα συνέδεσε το όνομά του με τα επιτυχημένα δράματα ''[[Κατήφορος (ταινία)|Ο Κατήφορος]]'' (1961) και ''[[Νόμος 4000 (ταινία)|Νόμος 4000]]'' (1962).

 

 

Παράλληλα, ιδιαίτερα λαοφιλείς αναδείχτηκαν οι μελοδραματικές ταινίες, σαν τον ''[[Ο Λουστράκος|Λουστράκο]]'' (1962) της [[Μαρία Πλυτά|Μαρίας Πλυτά]] και το ''[[Με πόνο και με δάκρυα]]'' (1965) του [[Απόστολος Τεγόπουλος|Απόστολου Τεγόπουλου]].