Ντίνος Δημόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
Ο '''Ντίνος Δημόπουλος''' ([[22 Αυγούστου]] [[1921]], [[Πάλαιρος]] - [[28 Φεβρουαρίου]] [[2003]], [[Αθήνα]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και συγγραφέας, γνωστός κυρίως για την ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο. Υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικός και, παρά την άνιση φιλμογραφία του, θεωρείται κεντρική μορφή του [[Ελληνικός κινηματογράφος|ελληνικού κινηματογράφου]] των δεκαετιών του 1950 και του 1960.<ref>Karalis (2012), σελ. 81-82.</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.tanea.gr/2003/03/04/lifearts/culture/athorybi-teleytaia-sekans-gia-ton-ntino-dimopoylo/|title=Αθόρυβη τελευταία σεκάνς για τον Ντίνο Δημόπουλο|last=Κάγιος|first=Παύλος Θ.|ημερομηνία=2003-03-04|website=Τα Νέα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref>
 
Ο Δημόπουλος σκηνοθέτησε περισσότερες από σαράντα ταινίες,<ref>Karalis (2012), σελ. 290.</ref> καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα ειδών. Ίσως η κορυφαία του ταινία είναι η ''[[Μανταλένα (ταινία)|Μανταλένα]]'' (1960), που προτάθηκε για τον [[Χρυσός Φοίνικας|Χρυσό Φοίνικα]] στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών|Φεστιβάλ των Καννών]].<ref name=":1">{{Cite web|url=http://www.festival-cannes.com/en/festival/films/madalena|title=MADALENA|website=Festival de Cannes|language=en|accessdate=2020-04-15}}</ref> Κάποιες από τις πιο επιτυχημένες κωμωδίες του Δημόπουλου, πολλές από τις οποίες περιέχουν αισθηματικά στοιχεία, είναι οι ''[[Το κλωτσοσκούφι]]'' (1960), ''[[Δεσποινίς Διευθυντής|Δεσποινίς διευθυντής]]'' (1964), ''[[Μια τρελλή τρελλή οικογένεια]]'' (1965), ''[[Τζένη Τζένη]]'' (1966), ''[[Η αρχόντισσα κι ο αλήτης]]'' (1968) και ''[[Η νεράιδα και το παλικάρι]]'' (1969). Άλλες σημαντικές ταινίες του είναι τα δράματα ''[[Λόλα (ταινία, 1964)|Λόλα]]'' (1964), ''[[Κοινωνία ώρα μηδέν]]'' (1966) και ''[[Κατηγορώ τους ανθρώπους]]'' (1966), το νουάρ ''[[Πυρετός στην άσφαλτο|Πυρετός στην Άσφαλτο]]'' (1967) και οι πολεμικές ταινίες ''[[Κοντσέρτο για πολυβόλα]]'' (1967) και ''[[Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά]]'' (1969).
 
Ο Δημόπουλος ασχολήθηκε εκτεταμένα και με το θέατρο. Σκηνοθέτησε έργα των [[Σπύρος Μελάς|Σπύρου Μελά]], [[Παντελής Χορν|Παντελή Χορν]], [[Αντόν Τσέχωφ]] και [[Αλεχάντρο Κασόνα]], ενώ συμμετείχε ως ηθοποιός σε πολλές παραστάσεις. Ο ίδιος έγραψε επτά θεατρικά έργα και δώδεκα βιβλία, πολλά από τα οποία ανήκουν στην παιδική λογοτεχνία.
Γραμμή 9:
Ο Ντίνος Δημόπουλος γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1921, στην [[Πάλαιρος|Πάλαιρο]] της [[Νομός Αιτωλοακαρνανίας|Αιτωλοακαρνανίας]]. Ενώ ήταν ακόμη παιδί, εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην [[Δραπετσώνα]]. Από μικρός αγάπησε το θέατρο και τον κινηματογράφο, παρακολουθώντας ταινίες με τον φίλο του [[Βασίλης Διαμαντόπουλος|Βασίλη Διαμαντόπουλο]].<ref name=":0">{{Cite web|url=https://www.rizospastis.gr/story.do?id=1677591|title=Πολύτροπος, στοχαστικός δημιουργός|last=Ελληνούδη|first=Αρ.|ημερομηνία=2003-03-09|website=Ριζοσπάστης|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref>
 
Απέτυχε στις εξετάσεις της [[Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου|Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου]], αλλά σπούδασε στη Δραματική Σχολή Γιαννούλη Σαραντίδη. Άρχισε την καλλιτεχνική του πορεία ως ηθοποιός το 1946, στην παράσταση ''Οι Γερμανοί ξανάρχονται'' των [[Αλέκος Σακελλάριος|Αλέκου Σακελλάριου]] και [[Χρήστος Γιαννακόπουλος|Χρήστου Γιαννακόπουλου]].<ref name=":0" /> Ακολούθως, ερμήνευσε ρόλους σε έργα κλασικών δημιουργών, όπως ο [[Σοφοκλής]], ο [[Λουίτζι Πιραντέλλο|Λουίτζι Πιραντέλο]], ο [[Τζορτζ Μπέρναρντ Σω]] και ο [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ]], ενώ υπήρξε επί σειρά ετών βοηθός σκηνοθέτη του [[Αλέξης Μινωτής|Αλέξη Μινωτή]].<ref>{{Cite web|url=https://www.kathimerini.gr/144697/article/politismos/arxeio-politismoy/o-ntinos-dhmopoylos-efyge-a8oryva-opws-ezhse|title=O Ντίνος Δημόπουλος έφυγε αθόρυβα, όπως έζησε|last=|first=|ημερομηνία=2003-03-04|website=www.kathimerini.grΗ Καθημερινή|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref> Στον κινηματογράφο, το ντεμπούτο του ήρθε το 1948 με τη συμμετοχή στην ταινία ''[[Οι Γερμανοί ξανάρχονται]]'' (1948) του Αλέκου Σακελλάριου, επαναλαμβάνοντας τον ρόλο που είχε παίξει στην θεατρική παράσταση. Ακολούθησαν συνεργασίες με τον [[Γρηγόρης Γρηγορίου|Γρηγόρη Γρηγορίου]] (''[[Θύελλα στο φάρο]]'' – 1950, ''[[Μεγάλοι δρόμοι (ταινία)|Μεγάλοι δρόμοι]]'' – 1953) και τον [[Μαυρίκιος Νόβακ|Μαυρίκιο Νόβακ]] (''Κατέστρεψα μια νύχτα τη ζωή μου'' – 1951).
 
Το 1953 ο Δημόπουλος διασκεύασε το θεατρικό ''Το κουρέλι'' του [[Ντάριο Νικοντέμι]], για τους σκοπούς της ταινίας ''[[Οι ουρανοί είναι δικοί μας]]'' (1953), και πρότεινε στην [[Φίνος Φιλμ]] να τη σκηνοθετήσει ο [[Γιώργος Τζαβέλλας (σκηνοθέτης)|Γιώργος Τζαβέλλας]]. Ωστόσο, ο [[Φιλοποίμην Φίνος]] τον έπεισε να αναλάβει ο ίδιος κι έτσι ο Δημόπουλος σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία.<ref>{{Cite web|url=https://www.tanea.gr/2000/01/04/greece/afierwma-o-ellinikos-20os-aiwnas-ta-proswpa-69/|title=Αφιέρωμα ο Ελληνικός 20ός Αιώνας Τα Πρόσωπα|last=Δανίκας|first=Δημήτρης|ημερομηνία=2000-01-04|website=Τα Νέα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref> Το επόμενο εγχείρημά του, ''[[Χαρούμενο ξεκίνημα]]'' (1954), είναι το πρώτο μιούζικαλ τους ελληνικού κινηματογράφου.<ref>Τριανταφυλλίδης (2000), σελ. 66.</ref>
Γραμμή 16:
 
== Δεκαετία του 1960 ==
Η παραγωγικότητα του Δημόπουλος κορυφώθηκε κατά τη δεκαετία του 1960. Την περίοδο γύρισε τρεις επιτυχημένες ταινίες, τις ''[[Το κλωτσοσκούφι]]'' (1960), ''[[Μανταλένα (ταινία)|Μανταλένα]]'' (1960) και ''[[Η Λίζα και η άλλη]]'' (1960). Ιδιαίτερα η ''Μανταλένα'' έκανε μεγάλη εντύπωση και εκτόξευσε την καριέρα της Βουγιουκλάκη.<ref>{{Cite web|url=https://www.lifo.gr/articles/san_simera/153529/aliki-voygioyklaki-a-meros-ola-ta-koysoyria-kai-oi-aretes-ton-ellinon-se-light-syskeyasia-toy-enos|title=Αλίκη Βουγιουκλάκη - Α' Μέρος: όλα τα κουσούρια και οι αρετές των Ελλήνων, σε light συσκευασία του ενός|last=Παρίδης|first=Χρήστος|ημερομηνία=2018-07-23|website=LiFO|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref> Απέσπασε τρία βραβεία στο [[Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960|1ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης]] και προτάθηκε για τον [[Χρυσός Φοίνικας|Χρυσό Φοίνικα]] στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών|Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών]].<ref name=":1" /> Κόντρα στην τεράστια δημοτικότητα που απολάμβανε πλέον η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η ταινία ''[[Ταξίδι (ταινία, 1962)|Ταξίδι]]'' (1962) ήταν εισπρακτική αποτυχία.<ref>{{Cite book|title=Ο Κινηματογράφος, τα Πρόσωπα κι Εγώ|first=Γιάννης|last=Δαλιανίδης|publisher=Εκδόσεις Καστανιώτη|isbn=9600340684|year=2005|location=Αθήνα|page=92|quote=}}</ref>
Στη συνέχεια ο Ντίνος Δημόπουλος ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία (1953), τόσο του θεάτρου όσο και του κινηματογράφου. Έχει σκηνοθετήσει περίπου 50 θεατρικά έργα τα οποία και ανεβάστηκαν στις αθηναϊκές σκηνές και περισσότερες από άλλες τόσες κινηματογραφικές ταινίες. Επίσης και ως σεναριογράφος έχει γράψει επτά θεατρικά έργα εκ των οποίων ξεχωρίζουν «Ο Εισαγγελέας», «Ο επόμενος» και «Βασίλειος πρώτος ο δούλος». Τελευταία είχε επίσης ασχοληθεί με το ραδιόφωνο και τη τηλεόραση.
 
Το 1963 ο Δημόπουλος έκανε ένα διάλειμμα από τις αισθηματικές κωμικές ταινίες που γύριζε τα τελευταία χρόνια. Το ''[[Αμόκ (ταινία)|Αμόκ]]'' (1963) έχει χαρακτηριστεί «μια τολμηρή καταγγελία της αγριότητας του πολέμου, του ρατσισμού και της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας»<ref>{{Cite web|url=https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/ntinos-dimopoylos/|title=Ντίνος Δημόπουλος|last=|first=|ημερομηνία=2008-11-24|website=Το Βήμα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref> και θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες του Δημόπουλου.<ref name=":2">Karalis (2012), σελ. 108.</ref> Παρότι δεν έκοψε πολλά εισιτήρια στις ελληνικές αίθουσες, γνώρισε πρωτόγνωρη επιτυχία στις ΗΠΑ.<ref>Karalis (2012), σελ. 109.</ref> Βοηθός του Δημόπουλου στην ταινία αυτή, ήταν ο [[Παντελής Βούλγαρης]].<ref name=":2" /> Ακολούθησε ακόμη μία δραματική ταινία, η ''[[Λόλα (ταινία, 1964)|Λόλα]]'' (1964), που είχε σαφώς περισσότερη επιτυχία.
 
Ο Ντίνος Δημόπουλος υπήρξε ιδρυτής Δραματικής Σχολής και ήταν μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, ενώ είχε διατελέσει Πρόεδρος της Επιτροπής χορήγησης διπλωμάτων του [[Υπουργείο Πολιτισμού (Ελλάδα)|Υπουργείου Πολιτισμού]], στις Δραματικές Σχολές του θεάτρου και κινηματογράφου. Είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα με ταινίες του σε διεθνή φεστιβάλ όπως στο [[Φεστιβάλ Βερολίνου]], [[Φεστιβάλ Καννών|Καννών]], Καΐρου, Βιέννης κ.α. Είχε επίσης διακριθεί με δύο ελληνικά κρατικά Βραβεία Σκηνοθεσίας στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης|Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης]] (1967), με Έπαινο Κρατικού Βραβείου θεάτρου (1974) καθώς και με Κρατικό Βραβείο θεάτρου (1975), Χρυσό Βραβείο στο Φεστιβάλ Καΐρου (1994), καθώς και Πρώτο Βραβείο φεστιβάλ Βιέννης τον ίδιο χρόνο.
 
== Προσωπική ζωή ==
Πρώτη του ταινία ήταν «Οι ουρανοί είναι δικοί μας». Από τις ταινίες του στη συνέχεια ξεχώρισαν η «[[Μανταλένα (ταινία)|Μανταλένα]]», «Πυρετός στην άσφαλτο», «Κοινωνία ώρα μηδέν» «Ο Ήλιος του θανάτου» κ.ά. Υπήρξε μόνιμος συνεργάτης της [[Φίνος Φιλμ]].
Ο Δημόπουλος παντρεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη σύζυγός του ήταν η ηθοποιός Βεατρίκη Δεληγιάννη, με την οποία απέκτησε έναν γιο.<ref>{{Cite web|url=https://www.rizospastis.gr/page.do?&publDate=4%2F3%2F2003&pageNo=31|title=Ντίνος Δημόπουλος: Πλούσιο έργο - σεμνή «αναχώρηση»|last=|first=|ημερομηνία=2003-03-04|website=Ριζοσπάστης|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref> Το 1970 παντρεύτηκε την επίσης ηθοποιό και συχνή συνεργάτιδά του [[Φλωρέττα Ζάννα]].<ref>{{Cite web|url=https://www.ethnos.gr/politismos/21412_efyge-apo-ti-zoi-i-ithopoios-floretta-zanna|title=Έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Φλωρέττα Ζάννα|ημερομηνία=2019-02-13|website=Έθνος|language=el|accessdate=2020-04-16}}</ref>
 
Ο Ντίνος Δημόπουλος ήταν παντρεμένος αρχικά με την Βεατρίκη Δεληγιάννη και αργότερα με την ηθοποιό [[Φλωρέττα Ζάννα]], μιλούσε επίσης [[αγγλικά]] και [[γαλλικά]] και ήταν μόνιμος κάτοικος [[Αθήνα|Αθηνών]]. Πέθανε στις [[28 Φεβρουαρίου]]<ref>{{Cite web |url=http://www.e-go.gr/cinemag/summary1.asp?catid=10167&subid=2&pubid=114064 |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2011-02-19 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110210142710/http://www.e-go.gr/cinemag/summary1.asp?catid=10167 |archivedate=2011-02-10 |url-status=dead }}</ref> του [[2003]] από καρδιακό επεισόδιο.
 
Γιος του είναι ο παρουσιαστής της παιδικής εκπομπής "Ουράνιο τόξο" και συγγραφέας παιδικών βιβλίων Χρήστος Δημόπουλος.
 
==Εργογραφία==
Γραμμή 46 ⟶ 45 :
*13. [[Ο Θόδωρος και το δίκαννο]] ([[1962]])
*14. [[Ταξίδι]] (1962)
*15. [[Αμόκ (ταινία)|Αμόκ]] ([[1963]])
*16. [[Λόλα (ταινία, 1964)|Λόλα (Λόλα της Τρούμπας)]] ([[1964]])
*17. [[Ένας μεγάλος έρωτας]] (1964)
Γραμμή 62 ⟶ 61 :
*28. [[Κάτι κουρασμένα παλικάρια]] (1967)
*29. [[Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη]] ([[1968]])
*30. [[Η αρχόντισσα κι ο αλήτης|Η αρχόντισσα και ο αλήτης]] (1968)
*31. [[Το θύμα]] ([[1969]])
*32. [[Η ωραία του κουρέα]] (1969)
Γραμμή 175 ⟶ 174 :
*
*«Ντίνος Δημόπουλος», Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου, Εκδόσεις Αιγόκερως, Αθήνα 2001, σελίδες 153 - 155.
*ΤριανταφυυλίδηςΤριανταφυλλίδης, Ιάσων (200). ''Ταινίες για Φίλημα: Ένα Αφιέρωμα στον Φιλοποίμενα Φίνο και στις Ταινίες του''. Αθήνα: Εξάντας. ISBN 9602564563.
 
== Παραπομπές ==