Αντώνιος Μαρτελάος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
TakisA1 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
TakisA1 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
 
==Βιογραφία==
Πατέρας του ήταν ο ιερέας Αντώνιος Μαρτελάος και μητέρα του η Άννα Σουμάκη. Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο τον Σεπτέμβριο του [[1754]], δύο μήνες μετά τον θάνατο του πατρός του, του οποίου έλαβε το όνομα</ref>https://booksΕπτανήσιοι Προσολωμικοί Ποιηταί, σελ.google.gr/books?id=_wkLAQAAMAAJ&q=%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%82+%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82+1754&dq=%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%82+%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82+1754&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjJkoKfkvPoAhUiM-wKHQz3CrcQ6AEIMTAB 17</ref>. Ήταν εκ φύσεως ζωηρός και τολμηρός. Σπούδασε στην Ζάκυνθο [[Ελληνική Φιλολογία]] και μελέτησε της ηθικές επιστήμες με καθοδήγηση δασκάλων όπως ο [[Παναγιώτης Παλαμάς]]. Από δυτικούς μοναχούς διδάχτηκε την Ιταλική και Λατινική φιλοσοφία και φιλολογία. Νέος ακόμη περιβλήθηκε το ράσο των [[ορθόδοξη Εκκλησία|ορθόδοξων κληρικών]], με σκοπό να γίνει ιερέας στην ιδιόκτητη εκκλησία της Αναλήψεως στην πόλη της [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]]. Όταν όμως μεγάλωσε προτίμησε να αφιερωθεί στην διδασκαλία της [[ελληνική γλώσσα|Ελληνικής γλώσσας]] και φιλοσοφίας, καθώς και με την [[ποίηση]], αλλά διατήρησε την ιερατική ενδυμασία μέχρι τον θάνατό του.
 
Ήταν από τους πρώτους που ασπάστηκε τα ιδεώδη της [[Γαλλική επανάσταση|Γαλλικής επανάστασης]]. Διέδιδε τις νέες φιλελεύθερες ιδέες τόσο στους μαθητές του όσο και στον λαό, κηρύσσοντας από τον άμβωνα της Εκκλησίας. Αν και καταγόταν από οικογένεια ευγενών, έγινε φλογερός [[δημοκρατία|δημοκράτης]]<ref name=":0">[[Γιάνης Κορδάτος]], Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1453 ως το 1961, τόμος πρώτος,εκδ.Επικαιρότητα, Αθήνα, 1983, σελ. 171</ref> και δε δίσταζε να στηλιτεύει δημόσια τις καταχρήσεις και αδικίες, την καταπίεση και την εκμετάλλευση που ασκούσε η αριστοκρατία στον λαό, όπως φαίνεται από τους παρακάτω στίχους του: