|
[[File:Senf-Variationen edit2.jpg|thumb|right|300px|Σπόροι μουστάρδας (πάνω αριστερά) μπορούν να κονιοποιηθούν (πάνω δεξιά) για να παρασκευάσουμε διάφορα είδη μουστάρδας, όπως απλή επιτραπέζια φυσικά κεχρωσμένη με [[κουρκουμάς|κουρκουμά]] (κέντρο - αριστερά), γλυκιά από τη [[Βαυαρία]] (κέντρο - δεξιά). Από την Ντιζόν (κάτω-αριστερά), χοντρόκοκη γαλλική από μαύρους σπόρους(κάτω-δεξιά).]]
Η '''Μουστάρδαμουστάρδα''' είναι [[καρύκευμα]] είτε σε μορφή σκόνης είτε σε μορφή πάστας. Παρασκευάζεται από [[σπόρος|σπόρους]] (σπέρματα) συγκεκριμένων [[φυτό|φυτών]] της οικογένειας των [[Σταυρανθή|Σταυρανθώνσταυρανθών]] ή των Βρασσικιδώνβρασσικιδών (Crucifae ή Brassicaceae)). Τα κυριότερα είδη είναι: Τοτο είδος '''Sinapis alba''' ('''Σινάπισινάπι το λευκό''') του γένους Σινάπισινάπι (γνωστό επίσης και ως [[σινάπι]] ή σινιάβρι ή βρούβα ή λάψανο) με κίτρινα σπέρματα, το είδος '''Brassica juncea''' ('''Κράμβηκράμβη η βουρλοειδής''') του γένους [[Βράσσικαβράσσικα]] με σκουρόχρωμα σπέρματα και το '''Brassica nigra''' ('''Κράμβηκράμβη η μαύρη''') με επίσης σκουρόχρωμα σπέρματα. Η γεύση της Μουστάρδαςμουστάρδας κυμαίνεται ανάλογα με τον τύπο των σπόρων από γλυκιά μέχρι καυτερή.<ref>{{cite web|url=http://www.webmd.com/food-recipes/ss/slideshow-condiments-dressings-toppings|title=Condiments Slideshow: Dress Up Food With Mustard and More|publisher=|accessdate=9 October 2014}}</ref>
==Ιστορία==
Η χρήση του φυτού της μουστάρδας (δηλαδή του φυτού) ως [[μπαχαρικό|μπαχαρικού]], τουλάχιστον με τη μορφή σκόνης, αναφέρεται σε ινδικά και [[Σουμερία (προ-κατακλυσμιαία περίοδος)|σουμεριακά]] κείμενα ήδη από το 3.0003000 π.Χ. Αργότερα έχουμε συχνότερες αναφορές σε [[Αρχαία Ελλάδα|ελληνικά]] και [[Αρχαία Ρώμη|ρωμαϊκά]] κείμενα και στη [[Βίβλο]]. Στην [[Καινή Διαθήκη]] το σπέρμα της μουστάρδας ("''κόκκος σινάπεως"'', Λουκ. 13, 18-1918–19) αναδεικνύεται ως σύμβολο πίστης. Τέλος, τα σπέρματα της μουστάρδας χρησιμοποιούντοχρησιμοποιούνταν ως [[φάρμακο]] από τον [[Ιπποκράτης|Ιπποκράτη]], ενώ έμπλαστρα μουστάρδας εθεωρούντοθεωρούνταν χρήσιμα, από την παλαιότερη ιατρική, χρήσιμα για τις επιπαστικές τους ιδιότητες και τη θεραπεία του κρυολογήματος . Από τον 20ο αιώνα έως και σήμερα. η μουστάρδα είναι από τα πλέον εμπορεύσιμα καρυκεύματα στον δυτικό κόσμο.
Η λέξη προέρχεται από τατις λατινικάλατινικές ''mustum + ardens'' ("μούστος") +και ''ardens'' ("καυτερός"), γιατίγιατι στην αρχαιότητα η σκόνη του φυτού γινόταν πάστα σε ανάμιξη με μούστο.
==Καλλιέργεια &και Παρασκευήπαρασκευή==
Τα φυτά με τα οποία παράγεται η μουστάρδα καλλιεργούνται ως ετήσια φυτά και τα σπέρματα συγκομίζονται νωρίς το φθινόπωρο.
Τα σπέρματα με τα οποία παράγεται η μουστάρδα, έχουν σχεδόν σφαιρικό σχήμα, με διάμετρο 2,5 χιλιοστόμετρα και είναι διάστικτα με μικροσκοπικούς πόρους. Δεν έχουν οσμή αλλά έχουν δριμεία γεύση. Ανάλογα το είδος περιέχουν 30 ώς 40% [[φυτικό έλαιο]], ένα μικρότερο ποσοστό [[πρωτεΐνη]]ς και το ισχυρό ένζυμο [[μυροσίνη]]. Τα σπέρματα όταν κονιοποιηθούν σε [[αλεύρι]] παραμένουν άοσμα, όταν όμως αναμειχθούν με νερό , το νερό εκκινεί μια χημική αντίδραση ενός [[ένζυμο|ενζύμου]] και ενός γλυκοζίτη με αποτέλεσμα να παραχθεί ένα [[πτητικό έλαιο]] που δεν προϋπήρχε στο φυτό. Όταν τα σπέρματα μας είναι από ''S. juncea'' η προαναφερθείσα αντίδραση παράγει ένα πτητικό έλαιο με καυτερή και ερεθιστική οσμή και έντονα στυφή γεύση. Όταν τα σπέρματα μας είναι από ''S. Alba'' το παραγόμενο πτητικό έλαιο έχει αμυδρό άρωμα αλλά δημιουργεί μια αίσθηση ζέστης στη γλώσσα.
| 