Ονομασίες των Ελλήνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
στους Όρνιθες. ο Όρνις Αναίρεση έκδοσης 8186411 από τον Giorgio Papázoglu (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
|||
Γραμμή 29:
Το πρώτο πράγμα που οι ελληνικές φυλές παρατήρησαν ήταν το γεγονός της διαφορετικότητας στην ομιλία με τους γειτονικούς λαούς. Στο γεγονός αυτό βασίζεται ουσιαστικά και ο χαρακτηρισμός βάρβαρος, ο ομιλών ξενική γλώσσα ως προς τους Έλληνες.
Ο όρος «βάρβαρος» θεωρείται ότι προέρχεται από τη προσπάθεια απόδοσης της ξενικής αυτής ομιλίας, βάσει της ερμηνείας των παραγόμενων ήχων (bar-bar), που έφτανε στα αυτιά των διαφόρων ελληνικών φυλών ως κάποιο είδος ψευδισμού.{{ref|14}} Αυτό αλήθευε και για τους [[Αίγυπτος|Αιγύπτιους]], που, σύμφωνα με τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]], αποκαλούσαν βαρβάρους όλους όσοι μιλούσαν διαφορετική γλώσσα{{ref|15}}, και για τους [[Σλάβοι|Σλάβους]] πιο πρόσφατα, οι οποίοι αποκαλούσαν τους [[Γερμανία|Γερμανούς]] με το όνομα ''nemec'', που σημαίνει ''τραυλός'' {{ref|16}}. Ο [[Αριστοφάνης]]
Τελικά, ο όρος επεκτάθηκε σε ολόκληρο τον τρόπο ζωής των ξένων, ταυτίστηκε δηλαδή με τους όρους "αγράμματος" ή «απολίτιστος». Έτσι, «ένας αγράμματος άνθρωπος είναι κι αυτός βάρβαρος» {{ref|18}}. Σύμφωνα με τον [[Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς|Διονύσιο της Αλικαρνασσού]], ένας Έλληνας διέφερε από έναν βάρβαρο σε τέσσερα σημεία: εκλεπτυσμένη γλώσσα, εκπαίδευση, θρησκεία και νόμους {{ref|19}}. Η ελληνική εκπαίδευση έγινε συνώνυμη με την ευγενή ανατροφή. Ο [[Απόστολος Παύλος]] το θεωρούσε υποχρέωσή του να κηρύξει σε όλους τους λαούς το [[Ευαγγέλιο]], «Έλληνες και βαρβάρους, σοφούς και ανόητους» {{ref|20}}.
| |||