Αλφάβητο Όγαμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Βλ. Forsyth, K.; "Abstract: The Three Writing Systems of the Picts." in Black et al. Celtic Connections: Proceedings of the Tenth International Congress of Celtic Studies, Vol. 1. East Linton: Tuckwell Press (1999), σ. 508; Richard A V Cox, The Language of the Ogam Inscriptions of Scotland, Dept. of Celtic, Aberdeen University ISBN 0-9523911-3-9 [http://www.abdn.ac.uk/celtic/old/ogamleaf.html] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120204043049/http://www.abdn.ac.uk/celtic/old/ogamleaf.html |date=2012-02-04 }};

Σε ό,τι αφορά στη [[βοτανική]] μαρτυρία, δηλαδή την παρουσία αυτών των δέντρων στο μέγεθος της διασποράς που υποδεικνύουν οι ερευνητές τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες δείχνουν πως οι Ινδοευρωπαίοι ήλθαν από τις στέπες βόρεια της Κασπίας και της Μαύρης Θάλασσας, περιοχές δηλαδή στις οποίες τα δέντρα και ιδιαίτερα τα δέντρα του αλφάβητου Όγκχαμ δεν ήταν συνηθισμένα. Ο Tutin και άλλοι, (1964), ταξινόμησαν την ευρωπαϊκή [[χλωρίδα]] σε [[Γεωγραφία|γεωγραφικές]] περιοχές, που αντιστοιχούν στις χώρες της [[Ευρώπη]]ς κατά το 1960<ref>{{cite book|last=Tutin|first=T. G. et al|title=Flora Europaea. |volume=2 Rosacae to Umbelliferae|year=1964|publisher=Cambridge University Press|location=Cambrige|page=xiii}}</ref>. (Αυτό κατά τους συγραφείςσυγγραφείς είναι συμβατικά ορθό, δεδομένου ότι η χλωρίδα δεν υπακούει σε εθνικά όρια). Αν εξετάσει κανείς τον πλήρη κατάλογο των είκοσι δέντρων Όγκχαμ, μαζί με το κοινό γκι, ανακαλύπτει πως υπάρχουν σε τέσσερεις χώρες, εκείνες στις οποίες αναπτύχθηκε η δρυϊδική παράδοση: Η [[Γαλλία]], η [[Γερμανία]], η [[Ελβετία]] και η [[Ιταλία]]<ref name=Clark>{{cite web|url=https://www.cpp.edu/~jcclark/ogham/ogh-orig.html|title=Exploring the Origins of the Celtic Ogham|last=Clark|first=Curtis|accessdate=3 Ιουνίου 2016}}</ref>. Η Βρετανία στερείται του ασημένιου έλατου και του σταφυλιού (αν και το τελευταίο είναι καλλιεργημένο), και η Ιρλανδία στερείται, επιπλέον, του [[γκι]]. Αν θεωρήσουμε το ''Quercus ilex'' αντί του ''Ilex aquifolia'' ως ελαιόπρινο, και το ''Loranthus europaeus'' αντί του ''Viscum album'' ως γκι, η Ιταλία είναι η μόνη χώρα με όλα τα είδη, ενώ η Βρετανία και η Ιρλανδία έχουν ακόμη λιγότερα. Έτσι, το παραδοσιακό σύνολο των δέντρων Όγκχαμ φαίνεται να είναι αποκλειστικά Κελτικό, αν και όχι απαραιτήτως κληρονομιά των πρωτο-Ινδοευρωπαίων<ref name=Clark/>.