|
==Εμφύλιος με τα αδέλφια του==
[[Αρχείο:Apparition_Charles_le_chauve.jpg|thumb|250px|left|Απεικονίσεις του Καρόλου του Φαλακρού μετά τον θάνατο του στην [[Βασιλική Σαιν-Ντενί]] όπου βρίσκεται ο τάφος του]]
Γεννήθηκε στην [[Φραγκφούρτη]] (13 Ιουνίου του 823) όταν οι μεγαλύτεροι αδελφοί του ήταν ήδη ενήλικες και τους είχαν αναλάβει από τον πατέρα τους τα δικά τους υποβασίλεια.<ref>Riche 1983, σ. 150</ref> Ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής αναζητούσε και για τον μικρότερο Κάρολο ένα βασίλειο αρχικά στην [[Αλαμανία]] και στην συνέχεια στα [[Πυρηναία]]. Οι μεγαλύτεροι αδελφοί του [[Λοθάριος Α΄]], [[Πεπίνος Α΄ της Ακουιτανίας]] και [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός]] βρισκόντουσαν συνεχώς σε εξεγέρσεις εναντίον του πατέρα τους. Ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής αποφάσισε τελικά να δώσει στον Κάρολο μερίδιο την [[Γαλατία]], σε [[Δίαιτα]] στο [[Κρεμιέ]] (837) όρισε τον Κάρολο διάδοχο του, κάτι που έκανε τους μεγαλύτερους αδελφούς του να εξεγερθούν.<ref>Riche 1983, σ. 157</ref> Ο Πεπίνος Α΄ της Ακουιτανίας πέθανε (838) και ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής αποφάσισε να δώσει την [[Ακουιτανία (πρώην περιοχή)|Ακουιτανία]] στον Κάρολο, αυτό έφερε την οργή στους γιους του Πεπίνου Α΄ και τους ευγενείς της Ακουιτανίας.<ref>Riche 1983, σ. 157</ref><ref>Riche 1983, σ. 158</ref> Ο θάνατος του αυτοκράτορα Λουδοβίκου του Ευσεβούς (840) έφερε πολλές και σκληρές διαμάχες ανάμεσα στους γιους του για την διαδοχή. Ο Κάρολος συμμάχησε με τον Λουδοβίκο τον Γερμανικό νικώντας στην ''"μάχη του Φοντενέ-αν-Πουισέ"'' (25 Ιουνίου 841) τον Λοθάριο Α΄ και τον ανιψιό του [[Πεπίνος Β΄ της Ακουιτανίας|Πεπίνο Β΄ της Ακουιτανίας]], γιο του Πεπίνου Α΄ που διεκδικούσε την Ακουιτανία.<ref>Bradbury 2007, σ. 14</ref> Τα επόμενα χρόνια τα δύο αδέλφια επιβεβαίωσαν την συμμαχία τους με τον όρκο του Στρασβούργου. Ο πόλεμος τελικά κατέληξε στην Συνθήκη του Βερντέν τον Αύγουστο του 843. Ο Κάρολος ο Φαλακρός δέχτηκε το βασίλειο των Δυτικών Φράγκων που αντιστοιχεί στην σημερινή [[Γαλλία]], έφτανε μέχρι τους ποταμούς [[Μεύσης|Μεύση]], [[Σον]] και [[Ροδανός|Ροδανό]], πήρε επιπλέον την [[Ισπανική Μαρκιωνία]] μέχρι τον ποταμό [[Έβρος (Ισπανία)|Έβρο]]. Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός πήρε το ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας των [[Φράγκοι|Φράγκων]] που έμεινε γνωστό αρχικά σαν [[Ανατολική Φραγκία]] και στα σύγχρονα χρόνια ως [[Γερμανία]]. Ο μεγαλύτερος αδελφός Λοθάριος Α΄ δέχτηκε τον αυτοκρατορικό τίτλο, το [[Βασίλειο της Ιταλίας (Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία)|Βασίλειο της Ιταλίας]] και κεντρικές περιοχές της αυτοκρατορίας όπως την [[Φλάνδρα]], την [[Ρηνανία]] και την [[Βουργουνδία]]. Το βασίλειο του Λοθαρίου Α΄ έμεινε γνωστό σαν [[Μέση Φραγκία]], ήταν προσωρινό, διαλύθηκε με τον θάνατο του και μοιράστηκε στους γιους του.
==Βασιλεύς των Δυτικών Φράγκων==
Τα αδέλφια κυβερνούσαν με το σύστημα της ''"συγκυβέρνησης"'' όπως στο [[Κόμπλεντς]] (848) και στο Μέρσεν (851). Ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός δέχθηκε πρόσκληση ευγενών να επιτεθεί στην Γαλατία και να εκθρονίσει τον Κάρολο, ήταν τόσο αντιπαθής στον κόσμο που δεν μπορούσε να συγκεντρώσει στρατό και δραπέτευσε για την [[Βουργουνδία]]. Ο Κάρολος ο Φαλακρός σώθηκε μόνο χάρη στην υποστήριξη του κλήρου που αρνήθηκε να στέψει βασιλιά των Δυτικών Φράγκων τον Λουδοβίκο και του [[Οίκος των Γουέλφων|Οίκου των Γουέλφων]] που είχε συγγένεια με την μητέρα του Ιουδήθ. Ο Κάρολος προσπάθησε στην συνέχεια να κατακτήσει την [[Προβηγκία]] που κυβερνούσε ο μικρότερος ανήλικος ανεψιός του [[Κάρολος της Προβηγκίας]] αλλά αποκρούστηκε (860). Όταν πέθανε ο άλλος ανεψιός του [[Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας]] (869) προσπάθησε να κυριεύσει την [[Λοθαριγγία]], στέφτηκε βασιλιάς της Λοθαριγγίας στο [[Μετς]] αλλά βρήκε αντίσταση απο τους ευγενείς που υποστήριζαν τον Λουδοβίκο τον Γερμανικό. Το αποτέλεσμα ήταν η συνάντηση του Καρόλου με τον Λουδοβίκο, ακολούθησε η [[Συνθήκη του Μέρσεν]] (870) με την οποία τα δυο ετεροθαλή αδέλφια μοίρασαν την Λοθαριγγία.<ref>Nelson 1992, σσ. 17–18</ref>
Εκτός από τις οικογενειακές διαφορές, ο Κάρολος είχε να αντιμετωπίσει τις εξεγέρσεις στην [[Ακουιτανία (πρώην περιοχή)|Ακουιτανία]] και στην [[Βρετάνη]], οι αρχηγοί των ανταρτών τους [[Νομινόης]] και [[Ερισπόης]] τον νίκησαν δύο φορές (845, 851) αναγκάζοντας τον να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία τους. Δέχθηκε συνεχείς επιθέσεις από τους [[Βίκινγκ]], λεηλατούσαν συνέχεια τα βόρεια της χώρας στις κοιλάδες του [[Σηκουάνας|Σηκουάνα]] και του [[Λίγηρας|Λίγηρα]]. Οι Βίκινγκ λεηλάτησαν άγρια το [[Παρίσι]] (845) και ο Κάρολος για να αποφύγει τα χειρότερα αναγκάστηκε να κλείσει μαζί τους ειρήνη με βαρύ τίμημα. Ακολούθησε το ''"Έδικτο του Πιστρ"'' (864) με το οποίο διέταξε να εφοδιάσει τον στρατό του και το ιππικό του για τις επιδρομές των Βίκινγκ, δημιούργησε το Γαλλικό ιππικό που θα κυριαρχήσει τα υπόλοιπα 600 χρόνια. Με το ίδιο Έδικτο διέταξε να οχυρωθούν όλα τα ποτάμια με γέφυρες για να διακόψουν τους επιδρομείς, δύο από αυτές τις γέφυρες έσωσαν το Παρίσι στην πολιορκία του 885 - 886.
==Αυτοκράτωρ των Καρολιδών==
|
