Παύλος Μακεντόνσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ερχόμενος σε επαφή με τον [[Γεωργάκης Ολύμπιος|Γεωργάκη Ολύμπιο]], έγινε μέλος της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]] και συμμετείχε στην προετοιμασία της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης του 1821]]. Στην Επανάσταση του 1821, συνεργάστηκε με το [[Τούντορ Βλαντιμιρέσκου]], στο σώμα του αδελφού του [[Δημήτριος Μακεντόνσκι|Δημήτριου]]. Όταν ο [[Αλέξανδρος Υψηλάντης]] πέρασε τον [[Προύθος|Προύθο]], ο Βαντιμιρέσκου έστειλε τον Παύλο Μακεντόνσκι να συναντήσει τον Υωηλάντη, προκειμένου να εξακριβωθεί εάν η επανάσταση θα υποστηρίζονταν από τη [[Ρωσία]]. Ο Παύλος Μακεντόνσκι δεν έλαβε κάποια θετική πληροφορία από τον Υψηλάντη και μετέφερε την αμφιβολία στο Βλαντιμιρέσκου, ο οποίος επιδίωξε τελικά να συναντηθεί με τον Υψηλάντη<ref>https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/viewFile/6024/5762 Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Μακεδονικά, Τόμος Στ΄, Ιωάννης Βασδραβέλλης, Η συμμετοχή των Μακεδόνων οπλαρχηγών εις την Επανάστασιν των ηγεμονιών και η εποποιία της μονής του Σέκου (1821), σελ. 124</ref><ref>Ιβάν Πέτροβιτς Λιπράντι, "Capitanili Jordache Olimpiotul Actiunea in Principate in Anul 1821, (ρουμανική μετάφραση από το ρωσικό κείμενο, δημοσιευθέντων άμφοτέρων είς τό Documente Privind Istoria Rominiei, τόμος Ε΄, 1962, εκδιδόμενος παρά τής Ρουμανικής Ακαδημίας Βουκουρεστίου, σελ. 422</ref>. Υπό τη διοίκηση του αδελφού του [[Δημήτριος Μακεντόνσκι|Δημητρίου Μακεντόσνκι]], ο Παύλος Μακεντόνσκι έλαβε μέρος, μεταξύ άλλων, στη [[Μάχη του Δραγατσανίου]] στις 7 Ιουνίου [[1821]]. Συμμετείχε σε πολλές μάχες και ήταν από τους τελευταίους οπλαρχηγούς που σταμάτησαν της εχθροπραξίες εναντίον των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανών]]. Μετά την ήττα των επαναστατών στη [[Μολδοβλαχία]], ο Παύλος Μακεντόνσκι, κατάφερε να γλιτώσει από τη δίωξη που του επεφύλασσαν οι πανδούροι, προσπαθώντας να διαφύγει στην [[Αυστρουγγαρία]] και ζητώντας άσυλο. Βοήθησε μάλιστα, να διαφύγει και ο αδελφός του Δημήτριος. Τα δυο αδέρφια κατέληξαν τελικά μέσω [[Τρανσυλβανία]]ς με πλαστά διαβατήρια στο Χοτύν της [[Βεσσαραβία]]ς ''(σήμερα στην [[Ουκρανία]])'', στις 14 Σεπτεμβρίου [[1821]]. Εκεί, θεωρήθηκαν επικίνδυνοι από τη [[Ρωσία]] και τέθηκαν υπό περιορισμό έως τις 21 Μαρτίου [[1823]].<ref>Hungarian exiles and the Romanian national movement, 1849-1867, Béla Borsi-Kálmán, Sándor Bíró, Social Science Monographs, 1991, ISBN 088033228X, σελ. 302</ref><ref name="Economico-Juridice1954">{{cite book|author=Academia Republicii Populare Romîne. Secția de Științe Istorice, Filožofice și Economico-Juridice|title=Studii și referate privind istoria Romîniei: din lucrările sesiunii lărgite a Secțiunii de Stiințe Istorice, Filozofice și Economico-Juridice, 21-24 Decembrie 1953|url=https://books.google.com/books?id=tHo6AQAAIAAJ|year=1954|publisher=Editura academiei republicii populare romîne|page=1023}}</ref><ref>Άντριαν Μαρίνο, "Η ζωή του Αλεξάντρου Ματσεντόνσκι" (Viața lui Alexandru Macedonski), Εκδόσεις: Editura pentru Literatură, Βουκουρέστι 1966</ref>