Κόλπος Καλλονής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με τη θεωρία της πολιτικού οικονομολόγου [[Έλινορ Όστρομ|Έλινορ Όστρομ]] (1933-2012) για την ορθολογική διαχείριση κοινών πόρων, κύρια ζητήματα κατά την χρήση τους είναι η βιωσιμότητα τους και η ισορροπία μεταξύ του παραγόμενου αποτελέσματος και του κέρδους των χρηστών. Μια σειρά ενεργειών - κοινωνικά αποδεκτών, που μπορούν να οδηγήσουν στη μακροβιότητα πόρων είναι οι ακόλουθες:

Στην περίπτωση του κόλπου Καλλονής, οι κάτοικοι γνωρίζουν και εκτιμούν απεριόριστα το οικολογικό κεφάλαιο της περιοχής τους. Ως πόρος κοινής δεξαμενής αναπαράγει ψάρια, όστρακα και μαλάκια που δεν είναι απεριόριστα. Οι τοπικοί ψαράδες είναι εξαιρετικοί γνώστες της παράκτιας, αλλά και υποβρύχιας (όσο είναι δυνατόν) ζώνης του κόλπου. Μελετούν και επιβλέπουν τις εκάστοτε συνθήκες και με οδηγό την κοινή ευρωπαϊκή αλιευτική πολιτική (τα μέτρα της οποίας γίνονται γνωστά από τους τοπικούς δημόσιους φορείς) καταλήγουν στην επιλογή του σωστού χώρο-χρόνου και επιθυμητής ποσότητας των προς αλίευση ειδών, που θα επιφέρει κέρδος στους ίδιους, αλλά και ισορροπία στην αναπαραγωγή της ιχθυοπανίδας του κόλπου. Χρήζει βέβαια αδιάκοπης μελέτης και μέριμνας για τη βιωσιμότητα του. Ορισμένες περιβαλλοντικές, αλλά και ανθρωπογενείς πιέσεις τον απειλούν κατά καιρούς με υποβάθμιση. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου έχει στο παρελθόν και συνεχίζει να εκπονεί πλήθος μελετών. Αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την ανάδειξη της αναγκαιότητας λήψης ή ενίσχυσης μέτρων προστασίας πόρων σαν τον κόλπο Καλλονής. Ένα μέρος των πολιτών ενώνουν τη φωνή τους στο σύλλογο «Ναυτίλος εν δράσει» και ζητούν από τις δημόσιες αρχές, όταν το κρίνουν απαραίτητο, την ανάληψη δράσης και επέκταση της νομοθεσίας για τη διαφύλαξη του οικολογικού τους κεφαλαίου.