Μίχαελ Σουμάχερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Οδηγός Φ1|όνομα=Μίχαελ Σουμάχερ|πλήρες όνομα=Michael Schumacher|εικόνα=Michael Schumacher-I'm the man (cropped).jpg|μέγεθος εικόνας=300px|λεζάντα=Ο Σουμάχερ Στο Ισπανικό Γκραν Πρι του [[Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (2006)|2006]]|άλλο όνομα=|ημερομηνία γέννησης={{ηγη|1969|1|3}}|πόλη γέννησης=[[Χιρτ Χερμιλχάιμ]]|χώρα γέννησης=[[Γερμανία]]|εθνικότητα=Γερμανική {{flagicon|Germany}}|αγώνες=250|πόντοι=1.369566|ταχύτεροι γύροι=7677|πρωταθλήματα=7 ([[1994]],[[1995]],[[2000]],[[2001]],[[2002]],[[2003]],[[2004]])|πρώτος αγώνας=[[1991]] Βελγικό Grand Prix|πρώτη νίκη=[[1992]] Βελγικό Grand Prix|τελευταίος αγώνας=[[2012]] Grand Prix Ευρώπης|τελευταία νίκη=[[2006]] Κινέζικο Grand Prix|χρονιές ομάδων=1991<br>1991-1995<br>1996-2006<br>2010-2012|ομάδες=[[Jordan Grand Prix]]<br>[[Μπένετον Φόρμουλα|Benetton Formula]]<br>[[Σκουντερία Φερράρι|Scuderia Ferrari]]<br>[[Μερτσέντες (Φόρμουλα 1)|Mercedes GP]]|στατιστικά ομάδων=0-0-0<br> 19-10-38<br> 72-58-116<br> 0-0-1|στατιστικά σύνολο=91-68-155}}

Ο '''Μίχαελ Σουμάχερ''' (''Michael Schumacher'', [[3 Ιανουαρίου]] [[1969]]) είναι [[Γερμανοί|Γερμανός]], πρώην οδηγός της [[Φόρμουλα 1]]. Υπήρξε επτά φορές Παγκόσμιος πρωταθλητής, περισσότερες από κάθε άλλο οδηγό της [[Φόρμουλα 1]]. Τον Οκτώβριο του 2012 ανακοίνωσε για δεύτερη φορά, ότι αποσύρεται από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, ενώ τον Δεκέμβριο του 2013 είχε έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό, κάνοντας [[σκι]] στις γαλλικές [[Άλπεις]].

Το [[1991]] συμμετείχε στο πανιαπωνικό πρωτάθλημα Φόρμουλα 3000 όπου κατετάγη 2ος. Παράλληλα, το 1990 και το 1991 συμμετείχε στο Γερμανικό πρωτάθλημα αυτοκινήτων τουρισμού (Touring Car), χωρίς όμως να καταφέρει να τερματίσει. Επίσης, πάλι τις ίδιες χρονιές, συμμετείχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Sports-Prototype όπου κατετάγη πέμπτος την πρώτη φορά και 9οςένατος την δεύτερη.

Από το 1991 μέχρι και το 2006, όπου ανακοίνωσε την πρώτη του αποχώρηση από το άθλημα, συνολικά ο Σουμάχερ συμμετείχε σε 250 Γκραν-Πρι, από τα οποία κέρδισε τα 91 ενώ στα 154 τερμάτισε μέσα στην πρώτη τριάδα. Με εξαίρεση την πρώτη χρονιά, την οποία συμμετείχε μόνο σε 6 από τους 16 αγώνες, η χειρότερη θέση του στο πρωτάθλημα ήταν η 5η το [[1999]], όπου δεν συμμετείχε σε 6 από τους 16 αγώνες λόγω τραυματισμού. Συνολικά, ο Μίχαελ Σουμάχερ συμμετείχε σχεδόν σε 16 περιόδους (στην πρώτη περίοδο προς το τέλος της), κατέκτησε επτά φορές το Πρωτάθλημα και είναι ο πρώτος οδηγός στην σχετική λίστα. Επίσης, δύο φορές κατετάγη 2ος και τρεις φορές 3ος, ενώ το 1997, παρόλο που κατετάγη δεύτερος, τελικά ακυρώθηκε. Στην επιστροφή του στο άθλημα τις χρονιές 2010-2011-2012, συμμετείχε σε 58 Γκραν-Πρι, έχοντας έναν τερματισμό στην πρώτη τριάδα και κατετάγη αντίστοιχα στην 9η, 8η και 13η θέση. Ως μάνατζερ, είχε τον Βίλι Βέμπερ από τα χρόνια ακόμα που ήταν στα καρτ.

Στις [[25 Αυγούστου]] του [[1991]] ο [[Έντι Τζόρνταν]], επιλέγει για την νεοσύστατη ομάδα του (Jordan) έναν νεαρό οδηγό, του οποίου μόλις είχε αγοράσει τα δικαιώματα από την ομάδα της [[Μερτσέντες]] (Mercedes) έναντι του ποσού των 150.000$, επειδή έπρεπε να αντικαταστήσει, για το Γκραν-Πρι του [[Βέλγιο|Βελγίου]], τον φυλακισμένο [[Μπερτράν Γκασό]], ο οποίος είχε τιμωρηθεί σε 15 μέρες φυλάκιση εξαιτίας ενός βίαιου περιστατικού που είχε με έναν οδηγό ταξί στην [[Μεγάλη Βρετανία]]. Ο οδηγός που τον αντικατέστησε ήταν ο Μίχαελ Σουμάχερ. Νωρίτερα εκείνη την αγωνιστική περίοδο, ο Σουμάχερ είχε έρθει σε πρώτη επαφή με την [[Φόρμουλα 1]] οδηγώντας στις ελεύθερες δοκιμές του [[Γκραν-Πρι του Σίλβερστοουν]] (Silverstone). Στην κατατακτήρια περίοδο του Γκραν-Πρι του Βελγίου, κατάφερε να κάνει τον 7ο καλύτερο χρόνο, αποτέλεσμα που ήταν το καλύτερο για την ομάδα της Jordan σε όλη την χρονιά, ωστόσο ο αγώνας δεν θα εξελιχθεί θετικά για τον ίδιο και την ομάδα, καθώς εγκατέλειψε στον πρώτο κιόλας γύρο με πρόβλημα στον συμπλέκτη.

Μετά την πρώτη του εμφάνιση σε Γκραν-Πρι, ο [[Φλάβιο Μπριατόρε]], γενικός διευθυντής της [[Μπένετον Φόρμουλα|Μπένετον-Φορντ]] (Benetton-Ford), αποφάσισε να προσλάβει τον νεαρό Μίχαελ στην ομάδα του. Εκμεταλλευόμενος έναν όρο που υπήρχε στο συμβόλαιο του Σουμάχερ με την Jordan,<ref>{{Cite news|url=https://www.caranddriver.gr/eidiseis/arthro/pos_mia_leptomereia_sto_symbolaio_tou_michael_schumacher_odigise_stin_kataktisi_epta_titlon-7730906/|title=Πώς μια... λεπτομέρεια στο συμβόλαιο του Michael Schumacher οδήγησε στην κατάκτηση επτά τίτλων!|last=www.caranddriver.gr}}</ref> κατάφερε να φέρει τον νεαρό Γερμανό στην Ιταλοαγγλική ομάδα και του έδωσε θέση οδηγού, δίπλα στον τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, [[Νέλσον Πικέ]]. Όταν τελείωσε η πρώτη του χρονιά στο άθλημα (1991), είχε αποκομίσει 4 βαθμούς σε 53 αγώνες με την ομάδα της Benetton, πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις, ενώ είχε άλλες 2 εγκαταλείψεις στα 2 τελευταία Γκραν-Πρι.

Το [[1992]] ο ανταγωνισμός στη Φόρμουλα 1 είναι πολύ έντονος: Η [[Honda|Χόντα (Honda)]] αποχωρεί από τους αγώνες και η ΜακΛάρεν[[Μακλάρεν|Μακλάρεν (McLaren)]] αγωνιζόταν με κινητήρες από την προηγούμενη περίοδο. Η ομάδα της [[Williams Grand Prix Engineering|Γουίλιαμς (Williams-Renault)]] έχει κάνει πολύ μεγάλα βήματα στην εξέλιξη του μονοθεσίου της και η Benetton, με τους κινητήρες της Ford, έχει γίνει ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Το τέλος της περιόδου βρίσκει τον Σουμάχερ στην τρίτη θέση, πίσω από τους [[Νάιτζελ Μάνσελ|Μάνσελ]] και Πατρέζε (οι δύο οδηγοί της Williams), αλλά μπροστά από τον [[Άιρτον Σένα]]. Στις [[30 Αυγούστου]] της ίδιας χρονιάς, ο Σουμάχερ πέτυχε την πρώτη του νίκη στο Βελγικό Γκραν-Πρι,<ref>{{Cite news|url=https://autogrip.gr/i-10-spoudeoteres-nikes-tou-michael-schumacher/|title=Οι 10 σπουδαιότερες νίκες του Michael Schumacher|last=autogrip.gr}}</ref> ενώ είχε ακόμα 7 τερματισμούς στην πρώτη τριάδα, καθώς και άλλες 3 παρουσίες στις βαθμολογούμενες θέσεις.

Το [[1993]], ο περσινός πρωταθλητής [[Νάιτζελ Μάνσελ]] έχει προσωρινά εγκαταλείψει την ενεργό δράση και τη θέση του παίρνει ο [[Ντέιμον Χιλ]], ενώ ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, [[Αλέν Προστ]], επιστρέφει στους αγώνες με την ομάδα της Williams (στο φινάλε της σεζόν, πανηγύρισε τον τέταρτο και τελευταίο τίτλο του). Και την νέα χρονιά, ο Σουμάχερ έκανε πολύ καλές εμφανίσεις, όμως η ανωτερότητα της Williams, οι πολλές μηχανικές βλάβες της Benetton, που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει στους 4 από τους 16 αγώνες (είχε άλλες 3 εγκαταλείψεις από οδηγικά λάθη) και οι εκπληκτικές επιδόσεις του [[Άιρτον Σένα]], ο όποιος πραγματοποίησε μία από τις καλύτερες περιόδους του, τον έστειλαν στην τέταρτη θέση της τελικής κατάταξης. Παρόλα αυτά, ο Σουμάχερ κέρδισε στο Γκραν-Πρι Πορτογαλίας, ενώ όλοι οι υπόλοιποι τερματισμοί του ήταν εντός της πρώτης τριάδας. Προς το φινάλε της σεζόν, ο νέος πρόεδρος της [[Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου|Διεθνής Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου]] (FIA), Μαξ Μόσλευ, ύστερα από πιέσεις διευθυντών ομάδων αλλά και οδηγών, όπως ο Άιρτον ΣένναΣένα, που υποστήριζαν πως τα ηλεκτρονικά βοηθήματα που έχουν κυρίως οι κορυφαίες ομάδες μειώνουν την επίδραση των οδηγών στο άθλημα, ανακοίνωσε πως από την επόμενη σεζόν (1994), όλα τα ηλεκτρονικά βοηθήματα των μονοθεσίων θα καταργηθούν οδηγώντας σε μεγάλες αλλαγές στο άθλημα. Αυτές οι αλλαγές στους κανονισμούς βοηθούσαν τις μικρότερες ομάδες, που για πολλά χρόνια αγωνίζονταν χωρίς τέτοια βοηθήματα στα μονοθέσιά τους (ανάμεσα σε αυτές και η Benetton), ενώ ομάδες όπως η Williams που στηρίζονταν πολύ σε αυτήν την τεχνολογία, θα έβγαιναν ζημιωμένες.<ref>{{Cite news|url=https://www.f1racingnews.gr/2020/04/1994-1o.html|title=1994: Το προοίμιο μιας αναπόφευκτης τραγωδίας|last=www.f1racingnews.gr}}</ref>

Παρ' όλες τις πιθανές δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε η Williams την νέα χρονιά (1994), εξαιτίας των νέων κανονισμών, ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, Άιρτον Σένα, παίρνει μεταγραφή για την ομάδα και όλοι μιλούσαν για μία άνετη επικράτηση. Τα γεγονότα, όμως, δεν εξελίχθηκαν σύμφωνα με τις προβλέψεις: Στους δύο πρώτους αγώνες ο Σουμάχερ κέρδισε, με το μεγάλο του τότε αντίπαλο (Σένα) να εγκαταλείπει και την Williams να δυσκολεύεται να βρει αγωνιστικό ρυθμό, ενώ στον τρίτο αγώνα, στην Ίμολα, συνέβησαν τα θανατηφόρα ατυχήματα των Σένα και [[Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ|Ράτζεμπεργκερ]].<ref>{{Cite news|url=https://www.gazzetta.gr/in-motion/formula1/article/1470537/rolant-ratzenmpergker-o-protos-nekros-enos-tragikoy-triimeroy-tis-formula-1-vid|title=Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ: Ο πρώτος νεκρός ενός τραγικού τριήμερου της Formula 1|last=www.gazzetta.gr}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.cnn.gr/news/sports/story/128082/protomagia-1994-i-imera-poy-efyge-o-airton-sena|title=Πρωτομαγιά 1994, η ημέρα που «έφυγε» ο Άιρτον Σένα|last=www.cnn.gr|}}</ref> Μετά τα τραγικά αυτά γεγονότα, άνοιξε ο δρόμος και για μία πρώτη θέση εκκίνησης (pole position) για τον Σουμάχερ, (ο οποίος έχει αποκτήσει το υποκοριστικό «Σούμι»), από τον ακριβώς επόμενο αγώνα. Σταδιακά όμως, η Williams αναβάθμισε το μονοθέσιό της και κυριάρχησε ξανά για την υπόλοιπη περίοδο, έναντι των άλλων ομάδων, με τον Ντέιμον Χιλ να διεκδικεί, μαζί με τον Σουμάχερ, το πρωτάθλημα.

Οι πολύ καλές εμφανίσεις του Μίκαελ και ο ανταγωνιστικός του ρυθμός, δημιούργησε υπόνοιες στην Williams πως υπήρχε πιθανότητα η ομάδα της Benetton να χρησιμοποιεί παράνομα ηλεκτρονικά βοηθήματα, όπως αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, στο μονοθέσιό της. Οι υπόνοιες αυτές οδήγησαν την Διεθνή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA) στο να πραγματοποιήσει ελέγχους στα μονοθέσια της Benetton, χωρίς τελικά να ανακαλύψει οποιοδήποτε παράνομο βοήθημα. Όμως, οι αντιπαραθέσεις του Μίχαελ για το 1994 συνεχίστηκαν.<ref>{{Cite news|url=https://www.4troxoi.gr/4tlibrary/article.php?year=2010&month=7&issue=619&cat=Classic&number=13184|title=Benetton B194: Η αμφιλεγόμενη|last=www.4troxoi.gr|}}</ref> Συγκεκριμένα, στο Βρετανικό Γκραν-Πρι στο Silverstone, κατά την διάρκεια του γύρου σχηματισμού, ο Σουμάχερ προσπέρασε τον έτερο διεκδικητή του τίτλου, Ντέιμον Χιλ, κατά παράβαση των κανονισμών. Οι αγωνοδίκες καθυστέρησαν να προβούν σε τιμωρία του Μίχαελ, ενώ όταν το έπραξαν (εκπρόθεσμα) ενημέρωσαν την ομάδα του, δίνοντας όμως λάθος ποινή από αυτήν που αποφάσισαν. Μετά από συζητήσεις των αγωνοδικών και του διευθυντή της Benetton, Φλάβιο Μπριατόρε, τελικά ο Σουμάχερ εξέτισε την σωστή ποινή του, 14 γύρους μετά την επιβολή της, με το φινάλε του αγώνα να τον βρίσκει δεύτερο, πίσω από τον Ντέιμον Χιλ. Λίγες εβδομάδες μετά όμως, η FIA τιμώρησε τον Σουμάχερ με αποκλεισμό από το Βρετανικό Γκραν-Πρι, χάνοντας έτσι την δεύτερη θέση που κατέκτησε, ενώ τον τιμώρησε με επιπλέον αποκλεισμό δύο αγώνων, ποινή πολύ αυστηρή και δυσανάλογη της παράβασης, αφού ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε παρόμοια τιμωρία για τo ίδιο παράπτωμα. Επίσης, στο Βελγικό Γκραν-Πρι, τον τελευταίο αγώνα πριν ο Μίχαελ εκτίσει την ποινή του αποκλεισμού του, οι αγωνοδίκες προχώρησαν σε εκ νέου αποκλεισμό του και σε αυτό το Γκραν-Πρι. Σε εκείνον τον αγώνα χρησιμοποιήθηκε, για πρώτη φορά στο άθλημα, η ξύλινη ράβδος στο σασί των μονοθεσίων. Η καρό σημαία βρήκε τον Σουμάχερ στην πρώτη θέση, όμως, όταν οι αγωνοδίκες εξέτασαν την ράβδο στο μονοθέσιό του, βρήκαν πως ήταν ελάχιστα μικρότερη από τις προδιαγραφές που έθεσαν με αποτέλεσμα να προβούν σε αποκλεισμό του Μίχαελ, μία ποινή που λίγο καιρό αργότερα καταργήθηκε για παρόμοια παραπτώματα, ενώ νικητής του Γκραν-Πρι αναδείχθηκε ο ανταγωνιστής του για τον τίτλο, Ντέιμον Χιλ, παίρνοντας σημαντικούς βαθμούς για την συνέχεια. Με τον Σουμάχερ να χάνει το 1/4 του πρωταθλήματος ύστερα από την επιβολή ποινών (4 στους 16 αγώνες), ο έτερος διεκδικητής του τίτλου, Ντέιμον Χιλ, κατάφερε να εκμηδενίσει την διαφορά του από τον πρωτοπόρο Μίχαελ στον 1 βαθμό, ενώ έμενε μόλις ένας αγώνας για την λήξη του πρωταθλήματος. Στο Γκραν-Πρι της Αδελαΐδας στην [[Αυστραλία]], ο Ντέιμον Χιλ κατάφερε να φτάσει τον Σουμάχερ που βρισκότανε στην πρώτη θέση και προσπάθησε να τον προσπεράσει στην επόμενη στροφή της πίστας, όμως οι δύο οδηγοί έστριψαν μαζί με αποτέλεσμα να συγκρουστούν και τελικά να εγκαταλείψουν τον αγώνα,<ref>{{Cite news|url=https://www.24sports.com.cy/gr/auto/25-xronia-apo-ton-prwto-titlo-toy-mikael-soymaxer|title=Στις 13 Νοεμβρίου του 1994 κατέκτησε ο Σουμάχερ το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα|last=www.24sports.com}}</ref> γεγονός που έχρισε τον Μίχαελ πρωταθλητή, για πρώτη φορά στην καριέρα του. Ο Ντέιμον Χιλ και η Williams κατηγόρησαν τον Σουμάχερ πως χτύπησε επίτηδες τον Ντέιμον με σκοπό να τον βγάλει εκτός αγώνα, όμως η ομάδα της Williams αποφάσισε να μην διεκδικήσει το πρωτάθλημα οδηγών στα δικαστήρια.

Το [[1995]] οι ομάδες Benetton και Williams διαθέτουν τον ίδιο κινητήρα της [[Ρενό]] (Renault), πράγμα που κάνει και τις δύο ομάδες ισοδύναμες. Επιπλέον, η [[Φερράρι]] (Ferrari) έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου, χωρίς όμως ακόμη να είναι από τους διεκδικητές του τίτλου. Έτσι, γίνεται φανερό ότι και το 1995 θα είναι μία επανάληψη της προηγούμενης χρονιάς, με τον Μίχαελ και τον Ντέιμον να διεκδικούν το πρωτάθλημα. Τελικά, για το 1995, ο Σουμάχερ δεν άφησε κανέναν να αμφισβητήσει την κυριαρχία του, και με 9 νίκες, 1 δεύτερη, 1 τρίτη θέση και 1 τερματισμό στις βαθμολογούμενες θέσεις, έφτασε στην κατάκτηση του δεύτερου πρωταθλήματος στην καριέρα του. Ωστόσο και αυτήν την χρονιά δεν έλειπαν οι αντιπαραθέσεις, καθώς σε δύο αγώνες (Βρετανικό και [[Ιταλία|Ιταλικό]] Γκραν-Πρι]]) ο Ντέιμον Χιλ, με ξεκάθαρα δική του υπαιτιότητα, συγκρούστηκε με τον Μίχαελ, αναγκάζοντας και τους δύο σε εγκατάλειψη.

Το [[1997]] η Ferrari έχει ένα σαφώς πιο αναβαθμισμένο μονοθέσιο, όμως ακόμα η Williams βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση, παρόλο που ο πρωταθλητής του 1996, Ντέιμον Χιλ, αποχωρεί από την ομάδα, με τον Φρέντζεν να παίρνει την θέση του. Παρότι η Ferrari υστερεί σαφώς από την ανταγωνίστριά της Williams, ο Σουμάχερ πραγματοποιεί πάρα πολύ καλές εμφανίσεις και μέχρι το τέλος της περιόδου, ανταγωνίζεται τον Βιλνέβ για τον τίτλο. Τελικά ο [[Καναδάς|Καναδός]] Βιλνέβ επικρατεί, αφού στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στο Ευρωπαϊκό Γκραν-Πρι, στην πίστα του Χερέζ στην [[Ισπανία]], ο Σουμάχερ, όντας στην πρώτη θέση και έτοιμος να δεχτεί το προσπέρασμα του Βιλνέβ, προσπάθησε να τον βγάλει εκτός πίστας και να διατηρήσει την πρωτοπορία που είχε στον βαθμολογικό πίνακα των οδηγών με έναέναν βαθμό διαφορά.<ref>{{Cite news|url=https://www.4troxoi.gr/4tlibrary/article.php?year=1997&month=11&issue=55&cat=%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82&number=779|title= Ο Ζακ Βιλνέβ είναι ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής|last=www.4troxoi.gr}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://menshouse.gr/auto-moto/86392/chanontas-to-myalo-toy-i-mera-poy-o-mikael-soymacher-eide-ti-mayri-simaia|title= Χάνοντας το μυαλό του: Η μέρα που ο Μίκαελ Σουμάχερ είδε τη μαύρη σημαία|last=menshouse.gr}}</ref> Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η τιμωρία του Μίχαελ από την FIA με ακύρωση όλης της χρονιάς για τον ίδιο, κράτησε όμως τους βαθμούς και τα βάθρα που κατέκτησε μέσα στην σεζόν.

Το [[1998]] η [[Ρενό]] (Renault) αποχωρεί από την Φόρμουλα 1 και έτσι η Williams, μη έχοντας πλέον κινητήρες, έχασε την δύναμη της. Όμως, όσοι βιάστηκαν να βγάλουν την "Σκουντερία" (προσωνύμιο της ΦερράριFerrari) πρώτη δεν είχαν λάβει υπόψη τους την παρουσία της ΜακΛάρεν-Μερτσέντες (McLaren-Mercedes), η οποία εξελίσσει πάρα πολύ το μονοθέσιό της και πλέον είναι αυτή η κυρίαρχη δύναμη στην Φόρμουλα 1, φέρνοντας τους Σουμάχερ και Ferrari στην ίδια θέση με την περυσινή, να υστερούν δηλαδή από τον πρωτοπόρο. Με οδηγούς τους [[Μίκα Χάκινεν|Χάκινεν]] και [[Ντέιβιντ Κούλθαρντ|Κούλθαρντ]], η ΜακΛάρενMcLaren κάνει πολύ καλές εμφανίσεις και τελικά ανακηρύσσεται Πρωταθλήτρια. Ο Σουμάχερ κατατάσσεται δεύτερος με 14 βαθμούς διαφορά από τον Χάκινεν, έχει όμως σοβαρά παράπονα από τον [[Σκωτία|Σκωτσέζο]] οδηγό Ντέιβιντ Κούλθαρντ. Συγκεκριμένα, στην διάρκεια του Βελγικού Γκραν-Πρι, ο Κούλθαρντ βρισκόταν έναν γύρο πίσω από τον πρωτοπόρο Μίχαελ και έπρεπε να τον αφήσει να περάσει, σύμφωνα με τους κανονισμούς. Αυτός όμως, αντί να αλλάξει αγωνιστική γραμμή ώστε να δεχτεί το προσπέρασμα, επέλεξε να επιβραδύνει πάνω στην αγωνιστική γραμμή της πίστας, με τον επερχόμενο Μίχαελ να μην αντιλαμβάνεται την κίνησή του, εξαιτίας της έντονης βροχόπτωσης, με αποτέλεσμα να συγκρούεταισυγκρουστεί μαζί του και τελικά να εγκαταλείπει τον αγώνα.<ref>{{Cite news|url=https://totalracing.gr/retro-f1-to-grand-prix-belgiou-tou-1998/|title=Το Grand Prix Βελγίου του 1998|last=totalracing.gr}}</ref>

Η άκρως ανταγωνιστική σεζόν του [[1998]] στη Φόρμουλα 1 έδειξε ότι η επόμενη περίοδος θα ήταν γεμάτη εκπλήξεις. Το [[1999]] οι προβλέψεις αυτές επαληθεύονται, καθώς η Ferrari, με πρώτο οδηγό τον Σουμάχερ και δεύτερο τον Ιρβάιν, διεκδικεί τον τίτλο της Πρωταθλήτριας. Και οι τρεις οδηγοί των McLaren-Mercedes και Ferrari (Χάκινεν, Σουμάχερ και Ιρβάιν) διεκδικούν, αρχικά, τον τίτλο. Στον όγδοο, όμως, αγώνα, στο Γκραν-Πρι της Βρετανίας, ο Σουμάχερ, εξαιτίας προβλήματος στα φρένα του μονοθεσίου του, στον πρώτο γύρο, βγήκε εκτός πίστας και χτύπησε με δύναμη στα όρια της πίστας και τραυματίστηκε, με αποτέλεσμα να χάσει αρκετούς αγώνες (έξι)<ref>{{Cite news|url=https://www.in.gr/2000/11/09/sports/se-epembasi-ypoblithike-o-pagkosmios-prwtathlitis-tis-f1-mikael-soymaxer/|title=Το σοβαρό ατύχημα του Γερμανού πιλότου της Ferrari Μίκαελ Σουμάχερ, από το Grand Prix του Σίλβερστοουν το 1999|last=www.in.gr}}</ref> και την θέση του πήρε ο [[Φινλανδία|Φινλανδός]] Μίκα Σάλο. Τελικά ο Σουμάχερ τερμάτισε 5ος και ο Ιρβάιν 2ος πίσω από τον Χάκινεν. Όμως, η Ferrari εκείνη την χρόνια κατέκτησε τον τίτλο στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, μετά από 15 χρόνια. Το 1999 ήταν η χρονιά που αποτέλεσε την έναρξη της κυριαρχίας της στο άθλημα.

Το [[2002]], η Ferrari ήταν πλέον πολύ πιο ισχυρή. Έτσι, οι οδηγοί της έκαναν σχετικά εύκολα το 1-2 στον βαθμολογικό πίνακα, με τον Μίχαελ να πραγματοποιεί μία αψεγάδιαστη χρονιά τερματίζοντας και στα 17 Γκραν-Πρι της σεζόν στην πρώτη τριάδα (11 πρώτες θέσεις, 5 δεύτερες, 1 τρίτη). Δεύτερη ομάδα τερμάτισε η παλιά αντίπαλος Williams-BMW, στην οποία οδηγούσαν οι [[Χουάν Πάμπλο Μοντόγια]] και ο αδελφός του Μίχαελ Σουμάχερ, Ραλφ Σουμάχερ.

Το [[2003]] ήταν μία από τις καλύτερες περιόδους των τελευταίων ετών της Φόρμουλα 1, καθώς τρεις ομάδες διεκδικούν τον τίτλο: Είναι οι Ferrari, Williams και McLaren, ενώ οι οδηγοί τους (Σουμάχερ, Μπαρικέλο, [[Κίμι Ράικονεν|Ράικονεν]], Μοντόγια και Ραλφ) διεκδικούν, για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, τον τίτλο του καλύτερου οδηγού. Χαρακτηριστικό είναι πως μετά το Βρετανικό Γκραν-Πρι και με μονάχα 5 αγώνες να απομένουν, η διαφορά του πρώτου στην βαθμολογία Μίχαελ, με τον πέμπτο Μπαρικέλο ήταν μόλις στους 20 βαθμούς. Τελικά, η κούρσα για το πρωτάθλημα οδηγών ήταν για τρεις (Σουμάχερ, Ράικονεν, Μοντόγια), με τον Μίχαελ να επικρατεί του δεύτερου Ράικονεν μόλις για 2 βαθμούς και να γίνεται για έκτη φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ξεπερνώντας τον θρυλικό [[Αργεντινή|Αργεντινό]] [[Χουάν Μανουέλ Φάντζιο]] που είχε πέντε πρωταθλήματα. Επίσης, η Ferrari επικρατεί ξανά επί της Williams με 14 βαθμούς διαφορά (στην τελευταία χρονιά που οι δύο ομάδες ανταγωνίστηκαν για το πρωτάθλημα), κερδίζοντας τον πέμπτο συνεχόμενο τίτλο της στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Το [[2004]] η Ferrari έχει ως βασικό αντίπαλο την έκπληξη: Επιστρέφει στους αγώνες η Χόντα, με την ομάδα BAR Honda και οδηγούς τους [[Τζένσον Μπάτον]] και [[Τακούμα Σάτο]], ενώ και η ΡενόRenault, επιστρέφοντας και αυτή, εξελίσσει ένα πολλά υποσχόμενο μονοθέσιο, όπου στην θέση του γενικού διευθυντή βρίσκεται ο παλιός γνώριμος του Σουμάχερ, από τα χρόνια της Benetton, Φλάβιο Μπριατόρε. Όπως όμως και το 2002, έτσι και το 2004 η Ferrari είναι μπροστά από τον ανταγωνισμό και τελικά η περίοδος λήγει με εύκολη επικράτηση της, καθώς και του Σουμάχερ, που γίνεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής για έβδομη και τελευταία φορά στην καριέρα του.<ref>{{Cite news|url=https://www.sport24.gr/Sports/Motorsport/Formula1/to-teleytaio-prwtathlhma-toy-soymaxer.2997058.html|title=Το τελευταίο πρωτάθλημα του Σουμάχερ|last=www.sport24.gr}}</ref> Για την Ferrari ήταν ο έκτος συνεχόμενος και συνολικά ο 14ος τίτλος κατασκευαστών που κατέκτησε στην πολύχρονη ιστορία της.

Ούτε όμως και το [[2006]] η Ferrari δεν δείχνει να προσαρμόζεται εύκολα στις αλλαγές των κανονισμών και στους νέου τύπου κινητήρες. Παρόλα αυτά, ο Σουμάχερ μέχρι το τέλος διεκδικεί τον τίτλο, τον όποιο έχασε ουσιαστικά στον προτελευταίο αγώνα, στον οποίο είχε την ατυχία να εγκαταλείψει από σπάσιμο κινητήρα, όντας στην πρώτη θέση και ο Αλόνσο με ΡενόRenault πήρε την πρωτοπορία και εν τέλει την νίκη. Για την ιστορία, στον τελευταίο αγώνα τερμάτισε 4ος. Ο Σουμάχερ είχε από την αρχή της περιόδου δηλώσει ότι με τη λήξη των αγώνων θα εγκατέλειπε την ενεργό δράση, κάτι που έπραξε στο τέλος της χρονιάς.<ref>{{Cite news|url=https://www.in.gr/2006/09/10/sports/othersports/fwtia-sti-formula-1-me-prwtia-kai-apoxwrisi-toy-m-soymaxer/|title=«Φωτιά» στη Formula 1 με πρωτιά και αποχώρηση του Μ.Σουμάχερ|last=www.in.gr}}</ref> Η τελευταία νίκη του Μίχαελ Σουμάχερ σημειώθηκε στο [[Κίνα|Κινέζικο]] Γκραν-Πρι στις 1 Οκτωβρίου 2006.<ref>{{Cite news|url=https://www.sport24.gr/Sports/Motorsport/Formula1/h-teleytaia-nikh-toy-soymaxer.3057390.html|title=Η τελευταία νίκη του Σουμάχερ|last=www.sport24.gr}}</ref>

=== Επανεμφάνιση με την ΜερσέντεςΜερτσέντες (2010-2012) και δεύτερη αποχώρηση ===

Το 2009 ο τραυματισμός του [[Φελίπε Μάσα]] έφερε τον Σουμάχερ στο προσκήνιο για μια πιθανή αντικατάσταση του οδηγού της Ferrari. Προς αυτήν την κατεύθυνση ξεκίνησε εντατική προπόνηση,<ref>[http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/motorsport/formula_one/8172310.stm Ο Σουμάχερ κάνει σοκαριστική επιστροφή στην F1] BBC, 29 Ιουλίου</ref> εντούτοις, ένας τραυματισμός στο λαιμό κατά τη διάρκεια αγώνα μοτοσυκλετών στον οποίο είχε συμμετάσχει νωρίτερα το [[2009]], αποδείχτηκε επίπονος και τον οδήγησε στην ματαίωση της επιστροφής του στο κόκπιτ, με τον δοκιμαστή της Ferrari, [[Λούκα Μπαντοέρ]], να παίρνει τη θέση του.<ref>{{cite web|url=http://www.sport-fm.gr/article/189592 |title=Μπαντοέρ ο αντί-Μάσα!|publisher=Sport FM |date=2009-08-11}}</ref> Στις 23 Δεκεμβρίου 2009 επιβεβαιώθηκε από την Μερτσέντες (Mercedes) ότι ο Σουμάχερ είχε υπογράψει συμβόλαιο για να συμμετέχει ξανά σε αγώνες με ομόσταβλό του τον [[Νίκο Ρόσμπεργκ]] το 2010.<ref name = SchuMerc>{{cite web|url=http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/motorsport/formula_one/8427552.stm |title=Michael Schumacher signs up for F1 return with Mercedes|date= 2009-12-23 |publisher=BBC Sport|accessdate= 2009-12-23}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.kathimerini.gr/380906/article/epikairothta/a8lhtismos/soymaxer-h-megalh-epistrofh|title=Σουμάχερ: η μεγάλη επιστροφή|last=www.kathimerini.gr}}</ref> Η Mercendes πήρε την διεύθυνση της ομάδας Brawn GP, πρωταθλήτριας της προηγούμενης χρονιάς (2009) την οποία προμήθευε με κινητήρα, κάνοντας έτσι την επανεμφάνισή της ως κατασκευάστρια μονοθέσιου Φόρμουλα 1 μετά από 55 χρόνια. Ο Σουμάχερ πήρε την θέση του παγκόσμιου πρωταθλητή της προηγούμενης χρονιάς [[Τζένσον Μπάτον]], ο οποίος υπέγραψε στην άλλη ομάδα που τροφοδοτούσε με κινητήρες η Mercendes, την Mclaren.

Η χαμηλή δυναμική της Mercendes, σε σχέση με τις κορυφαίες ομάδες (Red Bull, Ferrari, McLaren), αλλά και η μεγάλη ηλικία του Μίχαελ, όταν επέστρεψε στο άθλημα (41 ετών), είχαν σαν αποτέλεσμα να πραγματοποιήσει μέτριες χρονιές, με πολύ συχνές παρουσίες στις βαθμολογούμενες θέσεις, χωρίς ωστόσο κάποιον τερματισμό στην πρώτη τριάδα. Το 2012, που ήταν και η τελευταία του χρονιά στο άθλημα, ήταν και η χειρότερη μετά την επιστροφή του και πιθανώς η χειρότερη σε ολόκληρη την καριέρα του, αφού εκτός από τον μη αγωνιστικό ρυθμό του μονοθεσίου, είχε να αντιμετωπίσει και σωρεία μηχανικών προβλημάτων. Παρόλα αυτά, στο Γκραν-Πρι του [[Μονακό]] κατάφερε στις κατατακρήριεςκατατακτήριες δοκιμές, να κάνει τον καλύτερο χρόνο, παίρνοντας την pole posision, που ήταν και η τελευταία στην καριέρα του. Εξαιτίας όμως μίας τιμωρίας που δέχτηκε στον προηγούμενο αγώνα, εκκίνησεεκίνησε τελικά από την έκτη θέση, με τον [[Μαρκ Γουέμπερ]] να εκκινεί πρώτος. Δύο αγώνες μετά, στο Ευρωπαϊκό Γκραν-Πρι στην [[Βαλένθια]], θα τερματίσει στην τρίτη θέση, πίσω από τους Αλόνσο και Ράικονεν, στο μοναδικό, όπως αποδείχτηκε βάθρο που πήρε, στις τρεις σεζόν που αγωνίστικεαγωνίστηκε στην επιστροφή του. Αυτό ήταν το 155ο και τελευταίο βάθρο που πήρε στην καριέρα του. Οι θέσεις που κατέλαβε στον βαθμολογικό πίνακα τις σεζόν 2010, 2011 και 2012 ήταν 9η, 8η και 13η.

Στις 30 Απριλίου 1994, στην πίστα της Ίμολα, συμαβαίνεισυμβαίνει το θανατηφόρο ατύχημα του Ράτζενμπεργκερ, κατά την διάρκεια των κατατακρήριωνκατατακτήριων δοκιμών. Αμέσως οι οδηγοί, με επικεφήλςεπικεφαλής τον Άιρτον Σένα (μία μέραημέρα πριν το δικό του θανατηφόρο ατύχημα) συζητάνε και αποφασίζουν την επανασύσταση της GPDA ([[Gran Prix Drivers' Association]]),<ref>{{Cite news|url=https://sidepodcast.com/f1-organisation/grand-prix-drivers-association|title=Grand Prix Drivers’ Association|last=sidepodcast.com}}</ref> που είναι η ένωση οδηγών, η οποία προωθεί την ασφάλεια και τα δικαιώματα των πιλότων της Φόρμουλα 1. Η ένωση αυτήν είχε καταργηθεί το 1982 και μετά την επανασύστασή της το 1994 συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα. Πρώτοι διεθυντέςδιευθυντές της ήταν οι Σένα, Μπέργκερ και Σουμάχερ, με τον [[Νίκι Λάουντα]] να είναι ο σύμβουλός τους, ενώ ο Μίχαελ κράτησε την θέση του μέχρι και το 2005, με τον Ντέιβιντ Κούλθαρντ να τον αντικαθιστά. Στην διάρκεια της θητείας του (1994-2005) έλαβε πολλές σημαντικές αποφάσεις προς την κατεύθυνση της αφάλειαςασφάλειας κατά την διάρκεια των αγώνων.

Μετά την πρώτη αποχώρησή του από το άθλημα το 2006 παρέμεινε κοντά στην Ferrari για άλλα τρία χρόνια (2007-2008-2009), ως σύμβουλος, ενώ κατά την διάρκεια των χειμερινών δοκιμών εξέλιξης των μονοθεσίων το 2008 συμμετείχε και ο ίδιος ενεργά, οδηγώντας συχνά τα οχήματα.

Συνήθως ο Σουμάχερ τερμάτιζε πρινμπροστά από τους συναγωνιστές του, με εξαίρεση την πρώτη περίοδό του στους αγώνες F1 (1991) καθώς και το [[1999]], χρονιά στην οποία τραυματίστηκε. Όσο ήταν στην Benetton όσο και στην [[Φερράρι]]Ferrari ήταν ο πρώτος οδηγός, πράγμα που του έδινε εύνοια απέναντι στους συναγωνιστές του. Χαρακτηριστικό είναι το προσπέρασμα του στον [[Ρούμπενς Μπαρικέλο]] στο Αυστριακό Γκραν-Πρι το 2002, όπου ο Βραζιλιάνος τον άφησε να τον περάσει λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό, "χάρη" όμως που ο Μίχαελ του ξεπλήρωσε στο Γκραν-Πρι των ΗΠΑ, αφήνοντας τον ΡούμπενΡούμπενς να τον περάσειπροσπεράσει πριν την καρό σημαία.

Ο Σουμάχερ ζει την [[Ελβετία]] με την γυναίκα του Corinna Betsch (από το [[1995]]) και τα δύο παιδιά τους Gina-Maria (γενν.[[1997]]) και Mick (γενν. [[1999]]). Εκτός όμως από τα χρήματα, τα οποία κέρδισε ως οδηγός στη Φόρμουλα 1, δραστηριοποιείται και σε άλλες επιχειρήσεις. Έχει, επίσης, να επιδείξει ένα αξιόλογο '''φιλανθρωπικό''' έργο, χαρακτηριστικόμε είναιχαρακτηριστικό το γεγονός της χρηματικής βοήθειας που πρόσφερε μετά τον φονικό [[σεισμός|σεισμό]] στον [[Ινδικός Ωκεανός|Ινδικό Ωκεανό]] το 2004.<ref>{{Cite news|url=https://sportdog.gr/life/koinwnia/article/1120/to-tsoynami-kai-o-soymaxer-binteo|title=Το τσουνάμι και ο Σουμάχερ|last=sportdog.gr}}</ref> Είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας Πιλότων (ομάδα που απαρτίζεται από πρώην και νυν οδηγούς της Φόρμουλα 1 και οδηγεί σε πολλούς αγώνες για φιλανθρωπικό σκοπό), ενώ είναι επίσης, πρέσβης της [[ΟΥΝΕΣΚΟ|UΝESCO]].