Α.Σ. Άρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο είχε παρενέργειες αναφορικά με τη λειτουργία του Άρη ο οποίος περί τα τέλη εκείνης της περιόδου έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται. Στην πόλη παρέμεναν όσοι δεν είχαν ηλικία στράτευσης. Στο Α΄ Γυμνάσιο, επί της [[λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας (Θεσσαλονίκη)|λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας]] (βίλα Θεόδωρου Χατζημήσεφ, περιοχή '''Αγίας Τριάδας'''), φοιτούσαν τα παιδιά των αστικών οικογενειών. Φορούσαν πάντα πηλήκιο με σύμβολο την κουκουβάγια, δεν έκαναν σκαλομαρία στα τραμ, δεν πήγαιναν στα χοροδιδασκαλεία, ούτε σύχναζαν σε κινηματογράφους όπως οι Μοντέρν και Αττικόν που θεωρούνταν "άντρα αλητείας". Γενικά διακρίνονταν για τους "καλούς" τους τρόπους, σε αντίθεση με τους "μόρτες" μαθητές άλλων Γυμνασίων. Με δική τους πρωτοβουλία, χάρη στη βοήθεια του δικηγόρου Γιάννη Οικονομόπουλου και με τη συγκατάθεση των παλιών ιδρυτών του, επανασύστησαν το σύλλογο. Tα ονόματα αυτών που αποτέλεσαν το «νέο» Άρη ήταν: Κότσιανος, Αγοραστός, Παπαγεωργίου, Οσμάν, Ηλιάδης, Μπαρίτας, Λόγγος, Σωτηρόπουλος, Βλαχόπουλος, Κόρατς, Τσιντιφάν, Βλαχόπουλος, Οπλοποιός και Γρηγ. Βικελίδης (εξάδελφος των αδελφών Βικελίδη). Αυτοί λοιπόν παρέλαβαν από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ένα αντίγραφο του καταστατικού ίδρυσης, όρισαν νέα διοίκηση και ο Άρης ήταν ξανά μια ζώσα πραγματικότητα!