Αμφαξίτιδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Την εποχή αυτή παρατηρείται και οικονομική άνθηση των Ελλήνων της περιοχής και χτίζονται πολλές εκκλησίες στα χωριά της Αμφαξίτιδας, αλλά και στην πόλη του Πολυκάστρου (Προφήτη Ηλία (1859)- Ταξιαρχών σήμερα<ref>Δίκαιος Βασιλειάδης, Ιστορία του Πολυκάστρου, σελ. 126</ref>, Αγίου Αθανασίου το 1885<ref>Δίκαιος Βασιλειάδης, Ιστορία του Πολυκάστρου, σελ. 125</ref>). Το 1898 σημειώνονται επεισόδια από τους εξαρχικούς που καταλαμβάνουν με τη βία το σχολείο και την εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Μετά από εκκλήσεις της ελληνικής κοινότητας επιστρέφονται το σχολείο και η εκκλησία και η λειτουργία τελείται πλέον εναλλάξ σε ελληνικά και βουλγαρικά<ref>Δίκαιος Βασιλειάδης, Ιστορία του Πολυκάστρου, σελ. 26</ref>. Σε ηρωική μορφή αναδείχθηκε ο ιερέας Γεώργιος Παπαντωνίου που υπήρξε εφημέριος από 1899 έως το 1923<ref>Δίκαιος Βασιλειάδης, Ιστορία του Πολυκάστρου, σελ. 135</ref>.

Παράλληλα οι κάτοικοι οργανώνουν ένοπλες επιτροπές άμυνας (ορκίζονται πολλοί στην «Μακεδονική Άμυνα» που λειτουργεί στα πρότυπα της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]]) για να αντιμετωπίσουν την βουλγαρική τρομοκρατία και τις τουρκικές αυθαιρεσίες. Πρώτοι οι κάτοικοι των Ευζώνων ξεσηκώνονται με ηγέτες τους [[Γεώργιος Βεγύρης|Γεώργιο Βεγύρη]], [[Γεώργιος Διδασκάλου|Γεώργιο Διδασκάλου]] και [[Χρήστος Δοϊτσίνης|Χρήστο Δοϊτσίνη]] (δολοφονήθηκε το 1900 από [[Μακεδονικός Αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζήδες]]), που δρουν με μικρά σώματα στην περιοχή. Στα γειτονικά χωριά δρουν μικρά σώματα, όπως στη [[Βογορόιτσα]] (Βόρεια Μακεδονία), του [[Χρήστος Δρίγκας|Χρήστου Δρίγκα]] και [[Δημήτριος Ουρούμης|Δημήτριου Ουρούμη]] και στην [[Παρδέιτσα]] (Παρντέιτσι (Βόρεια Μακεδονία)) του [[Άγγελος Αθανασίου|Άγγελου Αθανασίου]] και του [[Άγγελος Δάκος|Άγγελου Δάκου]]. Από το 1899, οι Βούλγαροι κομιτατζήδες δολοφονούν προύχοντες των χωριών της περιοχής. Το 1900 δολοφονείται επίσης, ο Δασκαλάκης από τους Ευζώνους, από κομιτατζήδες. Ο [[Μακεδονικός Αγώνας]] μέλλει να φτάσει στην κορύφωσή του.