Κολίγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι κολίγοι, οι οποίοι ήταν ακτήμονες γεωργοί ελληνικής καταγωγής, καλλιεργούσαν τα τούρκικα [[τσιφλίκι]]α της [[Θεσσαλία]]ς κατά την περίοδο της [[Τουρκοκρατία]]ς διατηρώντας το δικαίωμα να διαμένουν σε αυτά. Είχαν τη δυνατότητα να βόσκουν τα κοπάδια τους στη γη του τσιφλικά για τον οποίο δούλευαν. Ήταν ιδιοκτήτες [[Άροτρο|αροτριαίων]] ζώων, κυρίως βοδιών και σπανιότερα βουβαλιών και η έκταση που τους παραχωρείτο για καλλιέργεια εξαρτιόταν από τον αριθμό των ζώων που είχε ο καθένας τους στην κατοχή του.<ref name=":1">{{Cite web|url = http://www.eleftheria.gr/index.asp?cat=7&aid=17087#.VPBMnPmsUZM|title = <nowiki>Κολίγοι και τσιφλικάδες | εφημερίδα η "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"</nowiki>|date = 8 Μαρτίου 2010|accessdate = 2015-03-24|archiveurl = https://web.archive.org/web/20150416080040/http://www.eleftheria.gr/index.asp?cat=7#.VPBMnPmsUZM|archivedate = 2015-04-16|url-status = dead}}</ref> Οι πλούσιοι ιδιοκτήτες της γης, οι [[Γαιοκτήμονας|γαιοκτήμονες]], δεν μπορούσαν να τους απομακρύνουν από τις οικίες τους ούτε να τους κατάσχουν για χρέη τα γεωργικά τους εργαλεία, τα ζώα και τον σπόρο τους.<ref>{{Cite web|url = https://chronontoulapo.wordpress.com/2013/12/05/%CE%BA%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%81-%CE%B7-%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CF%89%CE%BD-1%CE%BF-%CE%BC/|title = Παύλου Παπανότη "Κιλελέρ: η εξέγερση των κολίγων (1ο μέρος: η εξαθλίωση και η αφύπνισή τους)" με προσθήκη μικρών αλλαγών στο πρωτότυπο|accessdate = 2015-03-24|archiveurl = https://web.archive.org/web/20150611074706/https://chronontoulapo.wordpress.com/2013/12/05/%ce%ba%ce%b9%ce%bb%ce%b5%ce%bb%ce%ad%cf%81-%ce%b7-%ce%b5%ce%be%ce%ad%ce%b3%ce%b5%cf%81%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%af%ce%b3%cf%89%ce%bd-1%ce%bf-%ce%bc/|archivedate = 2015-06-11|url-status = dead}}</ref>

Το [[1898]] ο Μαρίνος διέκοψε τις σπουδές του στην [[Αθήνα]] για να πάει στο θείο του Γεώργιο Σκιαδαρέση στο [[Βουκουρέστι]] και στη συνέχεια στην [[Κεφαλλονιά]]. Μετά από την αποτυχία του στις εκλογές του [[1906]] ως υποψήφιος βουλευτής της επαρχίας της Κρανιάς, πήγε στη [[Θεσσαλία]] όπου ανέλαβε χρέη επιστάτη στα κτήματα του θείου του.<ref>{{Cite news |title = Μαρίνος Αντύπας: Ένας εξεγερμένος αγωνιστής των σοσιαλιστικών ιδεωδών. |date = 2013-06-30 |url = http://www.topontiki.gr/article/54956/marinos-antypas-enas-exegermenos-agonistis-ton-sosialistikon-ideodon |first = Ξενοφών Α. |last = Μπρουντζάκης |newspaper = "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ" |accessdate = 2015-03-24 |archive-url = https://web.archive.org/web/20160213222042/http://www.topontiki.gr/article/54956/marinos-antypas-enas-exegermenos-agonistis-ton-sosialistikon-ideodon |archive-date = 2016-02-13 |url-status = dead }}</ref> Εφάρμοσε πολλά προοδευτικά μέτρα όπως η αργία της Κυριακής  και η αύξηση της αμοιβής  των κολίγων από 25% της παραγωγής σε 75% μαζί με παραγραφή του χρέους τους. Παράλληλα συνέχισε τις ομιλίες και οργάνωσε και κινητοποίησε τους εξαθλιωμένους και συντετριμμένους αγρότες της [[Θεσσαλία]]ς. Οι αλλαγές αυτές εξόργισαν τους [[τσιφλικάς|τσιφλικάδες]]. Το αποκορύφωμα ήταν το συλλαλητήριο στο [[Λασποχώρι]] το [[1907]], όταν οι τσιφλικάδες αποφάσισαν τη δολοφονία του η οποία έπρεπε να φανεί ως πράξη αυτοάμυνας για την αθώωση του δράστη.

Σύντομα η πληροφόρηση όσων αγροτών είχαν συγκεντρωθεί στη [[Λάρισα]], για τις αιματοχυσίες οδήγησε σε νέες διαμαρτυρίες για μοίρασμα της γης και απόδοση δικαιοσύνης. Οι ένοπλες δυνάμεις απάντησαν με νέους πυροβολισμούς που ακολουθήθηκαν από μάχη σώμα με σώμα μεταξύ των ευζώνων και των αγροτών. Αποτέλεσμα της μάχης ήταν η νίκη των κολίγων. Ο νομάρχης, ο αστυνόμος και ο φρούραρχος της [[Λάρισα]]ς που παρακολουθούσαν τη μάχη συνειδητοποίησαν ότι η καταστολή της εξέγερσης των κολίγων ήταν αδύνατη. Έτσι το συλλαλητήριο έληξε, αφού εγκρίθηκε το παρακάτω ψήφισμα το οποίο γνωστοποιήθηκε στην [[Αθήνα]], τη Βουλή και την κυβέρνηση :<ref>{{Cite web |url = https://erodotos.wordpress.com/2010/01/25/kileler/ |title = Ιστορικό αφιέρωμα στις κινητοποιήσεις της αγροτιάς: 1910, η εξέγερση του Κιλελέρ |last = Πετρόπουλος |first = Γιώργος |accessdate = 2015-03-24 |archiveurl = https://web.archive.org/web/20150428051205/https://erodotos.wordpress.com/2010/01/25/kileler/ |archivedate = 2015-04-28 |url-status = dead }}</ref> Σύμφωνα με το περιεχόμενό του οι αγρότες απαιτούσαν την άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών και τη διανομή [[των Ζαππείων κτημάτων]], την ενίσχυση του Γεωργικού Ταμείου με φόρους και εξέφρασαν τη βαθιά τους λύπη για την άδικη, από την πλευρά της Πολιτείας, επίθεση κατά του λαού, θύματα της οποίας υπήρξαν άοπλοι και λευκοί σκλάβοι της [[Θεσσαλία]]ς.<ref>{{Cite book|title = «Κιλελέρ»|last = Κορδάτος|first = Γ.|publisher = Θουκυδίδης|page = 193 |url = https://erodotos.wordpress.com/2010/01/25/kileler/|year = |location = |accessdate = 2015-03-24|archiveurl = https://web.archive.org/web/20150428051205/https://erodotos.wordpress.com/2010/01/25/kileler/|archivedate = 2015-04-28|url-status = dead}}</ref><ref>{{Cite book|title = «Κιλελέρ»|last = Καρανικόλας|first = Γ.|publisher = Θουκυδίδης |pages = 219-220|url = https://erodotos.wordpress.com/2010/01/25/kileler/|year = |location = |page = |accessdate = 2015-03-24|archiveurl = https://web.archive.org/web/20150428051205/https://erodotos.wordpress.com/2010/01/25/kileler/|archivedate = 2015-04-28|url-status = dead}}</ref>