Κρατική Δούμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1 |
||
Γραμμή 42:
Η Δούμα συστάθηκε το 1906 και ήταν το πρώτο εκλεγμένο κοινοβούλιο της Ρωσίας. Οι πρώτες δύο προσπάθειες από τον τσάρο [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαο Β΄]] να καταστεί ο θεσμός ενεργός ήταν αναποτελεσματική. Στη συνέχεια, κάθε μία από αυτές τις Δούμες διαλύθηκε έπειτα από μόλις λίγους μήνες λειτουργίας. Η τρίτη Δούμα ήταν η μόνη που κατάφερε να διαρκέσει μέχρι το τέλος της 5ετούς θητείας της. Μετά την εκλογική μεταρρύθμιση του 1907, η τρίτη Δούμα, η οποία εξελέγη το Νοέμβριο του 1907, αποτελούταν σε μεγάλο βαθμό από μέλη των ανώτερων τάξεων, ενώ οι ριζοσπαστικές επιρροές στη Δούμα είχαν σχεδόν εξ ολοκλήρου αφαιρεθεί. Η ίδρυση της Δούμας μετά την [[Ρωσική επανάσταση του 1905|επανάσταση του 1905]], έφερε σημαντικές αλλαγές στο ρωσικό αυταρχικό σύστημα. Επιπλέον, η Δούμα είχε σημαντική επίδραση στη ρωσική ιστορία, καθώς ήταν ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν στην [[Επανάσταση του Φεβρουαρίου|επανάσταση του Φεβρουαρίου]],{{sfn|Fitzpatrick|2008|p=38}} η οποία οδήγησε στην κατάργηση της απολυταρχίας στη Ρωσία.
Στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1993, τα προσκείμενα στον Γέλτσιν κόμματα κέρδισαν 175 έδρες στη Δούμα, έναντι 125 εδρών για το αριστερό μπλοκ. Η ισορροπία δυνάμεων τέθηκε με τους εξήντα τέσσερις βουλευτές του υπερεθνικιστικού [[Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας|Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος της Ρωσίας]]. Μόνο στα κόμματα που κέρδισαν περισσότερο από πέντε τοις εκατό των ψήφων δόθηκαν έδρες, οκτώ κόμματα συνολικά το 1993.<ref>[http://medrikon.ru/stioboe21moeleo95/%D0%93%D0%BE%D1%81%D1%83%D0%B4%D0%B0%D1%80%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%D0%94%D1%83%D0%BC%D0%B0_%D0%A0%D0%BE%D1%81%D1%81%D0%B8%D0%B8_1_%D1%81%D0%BE%D0%B7%D1%8B%D0%B2%D0%B0 The State Duma of the 1st convocation] {{
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990, η Δούμα έγινε ένα σημαντικό βήμα για την άσκηση πίεσης από τους περιφερειακούς ηγέτες και επιχειρηματίες, οι οποίοι αναζητούσαν φορολογικές ελαφρύνσεις και νομοθετικές χάρες. Το έργο των ηγετικών επιτροπών, όπως εκείνες για την άμυνα, την εξωτερική πολιτική ή τον προϋπολογισμό, προσέλκυσε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και την παρασκηνιακή άσκηση πιέσεων.
| |||