Συνθήκη της Λωζάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Greco22 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Κατήργησε την Συνθήκη των Σεβρών που δεν είχε γίνει αποδεκτή από την νέα κυβέρνηση της Τουρκίας που διαδέχθηκε τον [[Σουλτάνος|Σουλτάνο]] της [[Κωνσταντινούπολη]]ς. Μετά την εκδίωξη από την [[Μικρά Ασία]] του Ελληνικού στρατού από τον Τουρκικό υπό την ηγεσία του [[Μουσταφά Κεμάλ]], εμφανίστηκε η ανάγκη για αναπροσαρμογή της συνθήκης των Σεβρών. Στις [[20 Οκτωβρίου]] [[1922]] ξεκίνησε το συνέδριο που διακόπηκε μετά από έντονες διαμάχες στις [[4 Φεβρουαρίου]] [[1923]] για να ξαναρχίσει στις [[23 Απριλίου]]. Το τελικό κείμενο υπογράφηκε στις [[24 Ιουλίου]] μετά από 7,5 μήνες διαβουλεύσεων.
 
Η Τουρκία ανέκτησε την [[Ανατολική Θράκη]], κάποια νησιά του [[Αιγαίο]]υ, συγκεκριμένα την [[Ίμβρος|Ίμβρο]] και την [[Τένεδος|Τένεδο]], μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την [[Συρία]], την περιοχή της [[Σμύρνη]]ς και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών, η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης. Παραχώρησε τα [[Δωδεκάνησα]] στην [[Ιταλία]], όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα [[Εθνική αυτοδιάθεση|αυτοδιάθεσης]]. Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των στενών.
 
ΗΈνα Ελλάδασημείο υποχρεώθηκεδιαφωνίας ναήταν πληρώσειη σεκαταβολή είδοςπολεμικών (ελλείψειαποζημιώσεων χρημάτων)από τιςτην πολεμικέςΕλλάδα, επανορθώσεις.κατί Ηγια αποπληρωμήτο έγινεοποίο μεη επέκτασητελευταία τωνδήλωνε τουρκικώναδυναμία. εδαφώνΤελικά η Τουρκία δέχθηκε να της Ανατολικήςαποδοθεί Θράκηςτο πέρατρίγωνο απότου ταΚάραγατς όριαστη τηςΘράκη αντί συμφωνίαςαποζημιώσεων. Τα νησιά [[Ίμβρος]] και [[Τένεδος]] παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες. Ο [[Οικουμενικός Πατριάρχης]] έχασε την ιδιότητα του ''Εθνάρχη'' και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.
 
Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία. Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική [[Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923|ανταλλαγή πληθυσμών]] από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου.
Γραμμή 14:
Η ανταλλαγή [[Μειονότητα|μειονοτήτων]] που πραγματοποιήθηκε προκάλεσε μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών. Μετακινήθηκαν από τη [[Μικρά Ασία]] και την [[Ανατολική Θράκη]] στην Ελλάδα 1.650.000 Τούρκοι υπήκοοι (άλλοι κάνουν λόγο για περίπου 2.000.000), [[Χριστιανισμός|χριστιανικού θρησκεύματος]] και από την Ελλάδα στην Τουρκία 670.000 Έλληνες υπήκοοι, [[Μουσουλμάνος|μουσουλμανικού θρησκεύματος]]<ref>[http://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9B%CF%89%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82:_%CE%A3%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF_%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD Συνθήκη της Λωζάνης, τμήμα VI, άρθρο 1]</ref>. Η θρησκεία και όχι η εθνικότητα αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για την ανταλλαγή <ref name="encyclopedia_islam">{{cite encyclopedia | title=Turks | accessdate=2012-12-01 | encyclopedia=The Encyclopedia of Islam | volume=10 | publisher=Brill | pages=699}}</ref>. Σύμφωνα με το άρθρο 2β της συνθήκης χρησιμοποιήθηκε ο όρος ''Μουσουλμάνοι'' και όχι ''Τούρκοι''. Αυτό οφείλεται στο ότι κατά την οθωμανική αυτοκρατορία η ''θρησκεία'' μετρούσε πολύ περισσότερο από ότι η ''εθνικότητα'' και από την άλλη πλευρά η Τουρκία ήθελε όλοι οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης να παραμείνουν. Στα Βαλκάνια χρησιμοποιείται ο όρος ''Τούρκος'' αρκετές φορές ως συνώνυμο με τον ''μουσουλμάνο'' επειδή στο σύστημα των Οθωμανικών [[μιλέτ]] (ήταν κύριο στοιχείο στην διοίκηση της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]) όλοι οι μουσουλμάνοι ανήκαν σε μια ενιαία κοινότητα.<ref name="crossing_agean_p98">{{cite book | title=Studies in forced migration, Vol. 12 / Crossing the Aegean: an appraisal of the 1923 compulsory population exchange between Greece and Turkey | author=Renée Hirschon (editor) | year=2003 | publisher=Berghahn Books | pages=98 | isbn=978-1-57181-562-0}}</ref>
 
Μεταξύ των ανταλλάξιμων περιελαμβάνονταν επίσης οι Έλληνες του Πόντου, αλλά και τουρκόφωνοι Έλληνες, όπως τουρκόφωνοι [[Πόντιοι]] και [[Καραμανλήδες]], καθώς και ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι, όπως οι [[Βαλαάδες]] της Δυτικής Μακεδονίας<ref>{{cite web|author = Βλάσης Αγτζίδης|title = Οι εξισλαμισμένοι Έλληνες στη σημερινή Τουρκία|url= http://www.hri.org/forum/diaspora/turkey/krypto1.html|publisher= Hellenic Resources Network|date = |accessdate = 5 Μαΐου 2011}}</ref>. Μαζί με τους Έλληνες, πέρασε στην Ελλάδα και αριθμός Αρμενίων και Συροχαλδαίων. Εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή οι ΈλληνεςΡωμιοί κάτοικοι της νομαρχίας της Κωνσταντινούπολης (οι 125.000 μόνιμοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, των [[Πριγκηπονήσια|Πριγκηπονήσων]] και των περιχώρων, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι πριν από τις [[30 Οκτωβρίου]] του [[1918]]) και οι κάτοικοι της [[Ίμβρος|Ίμβρου]] και της [[Τένεδος|Τενέδου]] (6.000 κάτοικοι), ενώ στην Ελλάδα παρέμειναν 110.000 Μουσουλμάνοι της Δυτικής [[Θράκη]]ς{{fn|2}}<ref>[http://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9B%CF%89%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82:_%CE%A3%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF_%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD Συνθήκη της Λωζάνης, τμήμα VI, άρθρο 2]</ref>.
 
Επιπλέον, βάσει του άρθρου 23, με όλα τα δεινά που η Συνθήκη αυτή συσσώρευσε στον Μικρασιατικό Ελληνισμό, η Τουρκία απεμπόλησε πλήρως τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Κύπρου.<ref>{{Cite book|title=Διεθνές Δίκαιο: Με έμφαση στο Δίκαιο του Πολέμου|last=Καρεκλάς|first=Ιάκωβος|publisher=Νομική Βιβλιοθήκη|year=2014|isbn=978-960-562-266-4|location=Αθήνα|page=152}}</ref>
 
== Ελληνοτουρκική Σύμβαση της Λωζάνης ==
Γραμμή 32:
Η συμφωνία αυτή για ανταλλαγή πληθυσμών διέφερε από τις προηγούμενες. Καθιέρωνε για πρώτη φορά τη μαζική μετακίνηση πληθυσμών κι είχε υποχρεωτικό χαρακτήρα, ενώ οι μέχρι τότε συμφωνίες προέβλεπαν εθελοντική μετανάστευση κατοίκων κάποιων επίμαχων περιοχών.{{πηγή}}
 
Όταν έγινε γνωστή η υπογραφή της Σύμβασης και οι όροι της, οι πρόσφυγες που βρίσκονταν στην [[Ελλάδα]] αντέδρασαν έντονα. Σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας συγκρότησαν συλλαλητήρια, διατρανώνοντας την απόφασή τους να εμποδίσουν την εφαρμογή της. Η πραγματικότητα όμως, όπως είχε διαμορφωθεί μετά την έξοδο χιλιάδων Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες και την άρνηση από πλευράς Τουρκίας να δεχθεί την επιστροφή τους, ανάγκασε την ελληνική αντιπροσωπεία να συμφωνήσει. Εξάλλου, η υπογραφή της Σύμβασης υποβοηθούσε τις βλέψεις των ηγετών των δυο χωρών ([[Ελευθέριος Βενιζέλος|Βενιζέλος]], [[Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ]]) για την διασφάλιση και αναγνώριση των συνόρων τους, την επίτευξη ομοιογένειας και την απρόσκοπτη ενασχόληση με την εσωτερική μεταρρύθμιση και ανάπτυξη. Σύμφωνη με αυτή την Σύμβαση ήταν και η [[Κοινωνία των Εθνών]].{{πηγή}}
 
Με βάση το άρθρο 11 της Σύμβασης της Λωζάνης ιδρύθηκε η ''Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής'' με έδρα την [[Κωνσταντινούπολη]]. Την αποτελούσαν έντεκα μέλη ( 4 Έλληνες, 4 Τούρκοι και 3 μέλη-πολίτες ουδέτερων κατά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] κρατών) με αρμοδιότητα τον καθορισμό του τρόπου μετανάστευσης των πληθυσμών και της εκτίμησης της ακίνητης περιουσίας των ανταλλαξίμων.{{πηγή}}