Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (ΗΠΑ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Η  βελτίωση της οικονομίας υπό τους Ρεπουμπλικανούς ήταν τόσο μεγάλη και διαρκής που όχι μόνο οδήγησε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 1924 και του 1928 αλλά δημιούργησε και την οικονομική φούσκα σε όλες τις αξίες της αμερικανικής οικονομίας. Η οικονομική φούσκα ‘έσπασε’ το 1929 βυθίζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες (και τον κόσμο όλο) στη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή και οικονομική κρίση όλων των εποχών.

 

Ως συνέπεια της οικονομικής καταστροφής, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχασε την δημοτικότητά του και ο Πρόεδρος Χέρμπερτ Χούβερ ηττήθηκε κατά κράτος στις εκλογές του 1932 από τον Δημοκρατικό Φραγκλίνο Ρούζβελτ.

 

Το 1952 το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχρισε υποψήφιό τον αρχιστράτηγο των συμμαχικών δυνάμεων Ντουάιτ Αϊζενχάουερ ο οποίος αν και κεντρώος στις πεποιθήσεις, ακολούθησε την πιο συντηρητική γραμμή του Κόμματος. Αυτή προέβλεπε έντονο αντικομμουνισμό, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, μείωση της κυβερνητικής παρέμβασης στην οικονομία και μειώσεις φόρων των πλουσίων.

 

Έχοντας κερδίσει και τις εκλογές του 1956, ο Αϊζενχάουερ, ως μετριοπαθής Ρεπουμπλικανός, προώθησε τα πολιτικά δικαιώματα υπογράφοντας το Νόμο των Δικαιωμάτων (Civil Rights Act) του 1957 και του 1960, επεξέτεινε την κοινωνική ασφάλιση, αύξησε το κατώτερο μισθό και δημιούργησε το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας.

 

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στο περίοδο αυτή γίνεται πόλος έλξης για τους μικρούς και μεγάλους επιχειρηματίες, την νέα μεσαία τάξη των προαστίων και κυρίως των λευκών νότιων οι οποίοι αν και παραδοσιακά Δημοκρατικοί έχουν δυσαρεστηθεί πολύ από τις νέες προοδευτικές πολιτικές  του Δημοκρατικού Κόμματος.

 

Παρόλο αυτά ο Ρεπουμπλικανός Ρίτσαρντ Νίξον, αντιπρόεδρος του Αϊζενχάουερ, χάνει οριακά τις εκλογές του 1960 από τον νεοεμφανιζόμενο, χαρισματικό και μη αναμενόμενο υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος Τζον Κένεντι.

 

Το 1972 κερδίζει πάλι τις προεδρικές εκλογές ο Νίξον ο οποίος όμως παραιτείται τον Αύγουστο του 1974 λόγω του σκανδάλου της παράνομης παρακολούθησης των Δημοκρατικών «Γουτεργκέιτ», και  την προεδρία αναλαμβάνει ο Τζέραλντ Φορντ.

Το 1976 ο Ρεπουμπλικανός Τζέραλντ Φόρντ χάνει οριακά τις εκλογές από τον Νότιο υποψήφιο των Δημοκρατικών Τζίμι Κάρτερ.

 

 

Το 2000 ο Ρεπουμπλικανός Κυβερνήτης του Τέξας Τζορζ Γουόκερ Μπους (Γιος του Τζορτζ Χ. Μπους) γίνεται πρόεδρος κερδίζοντας τον δημοκρατικό Αλ Γκορ σε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες εκλογές στην ιστορία της χώρας παρόλο που ο Μπους πήρε 500.000 ψήφους λιγότερες από τον Αλ Γκορ σε εθνικό επίπεδο. Αυτό είχε ξανασυμβεί άλλες 3 φορές στην ιστορία (1824, 1876, 1888). Η περίπτωση του 2000 εξηγείται από το πλειοψηφικό σύστημα των εκλογών αλλά και από το γεγονός ότι η χειρόγραφη επανακαταμέτρηση των ψήφων της πολιτείας Φλόριντα (Κυβερνήτης ο Τζεφ Μπους, αδελφός του Τζορζ Γ. Μπους) διακόπηκε με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας.

 

Οι Ρεπουμπλικανοί, έχοντας κεφαλαιοποιήσει την πολιτική τους κατά της τρομοκρατίας μετά την επίθεση στους ‘Δίδυμους Πύργους’ στην Νέα Υόρκη το Σεπτέμβριο του 2001, κερδίζουν πολλές θέσεις στην Γερουσία και τη Βουλή στις ενδιάμεσες εκλογές του 2002 και ο Μπους κατορθώνει οριακά να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2004.

 

Η αυξανόμενη όμως δυσαρέσκεια των πολιτών κατά του πολέμου στο Ιράκ έπληξε τη δημοτικότητα των Ρεπουμπλικανών με αποτέλεσμα οι Δημοκρατικοί να πάρουν την πλειοψηφία σε Βουλή και Γερουσία στις ενδιάμεσες εκλογές του 2006. Και φυσικά να κερδίσουν τις προεδρικές εκλογές του 2008 με τον Μπαράκ Ομπάμα, τον πρώτο αφροαμερικανό Πρόεδρο στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.

<br />

Οι Ρεπουμπλικανοί δεν τα πήγαν καλά και στις εκλογές του 2012, καθώς ο υποψήφιός τους Μιτ Ρόμνι δεν κατάφερε να νικήσει τον Ομπάμα.

Στις εκλογές που έρχονται, στις 8 Νοεμβρίου 2016, ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Ντόναλντ Τραμπ αντιμετωπίζει την υποψήφια των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον.