Θωμάς Ακινάτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Θεολογικά: Άλλαξα το "Θεολογική Σύνοψη" σε "Σύνοψις Θεολογική" και το "Σύνοψη εναντίον των εθνικών" σε "Σύνοψις κατά εθνικών". |
μ Έβαλα με πλάγια τυπογραφικά στοιχεία/γράμματα (italics) όσους τίτλους έργων/βιβλίων μπόρεσα (δεν μπόρεσα όσα ήταν ήδη σύνδεσμοι/links). |
||
Γραμμή 22:
Υπήρξε ο σημαντικότερος υποστηρικτής της [[Φυσική Θεολογία|φυσικής θεολογίας]] και ο πατέρας της [[Θωμισμός|Θωμιστικής]] σχολής φιλοσοφίας και θεολογίας, η οποία αποτέλεσε για καιρό την κύρια φιλοσοφική προσέγγιση της [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]]. Η επιρροή του στη δυτική σκέψη είναι σημαντική, καθώς είναι ένας εκ των οποίων που βοηθούν στην πρόσληψη του Αριστοτελισμού από την Χριστιανική Ευρώπη, συγχωνεύοντας τη χριστιανική θεολογία με την αριστοτελική φιλοσοφία σε αυτό που ονομάζουμε «χριστιανικό αριστοτελισμό». Η σημαντικότερη συνέπεια της διδασκαλίας του είναι ότι προσπάθησε να συγκεράσει την πίστη με τον λόγο και έστρεψε τους θεολόγους στην μελέτη των έργων του Αριστοτέλη, ώστε να μάθουν να χρησιμοποιούν αυστηρές επιστημονικές μεθόδους, που απορρέουν από την μελέτη του φυσικού κόσμου, προκειμένου να εξηγήσουν τα μυστήρια της Αποκάλυψης. Ο Ακινάτης θεωρείται στην Καθολική Εκκλησία ως ο αρχετυπικός δάσκαλος για αυτούς που μελετούν για το χρίσμα της ιεροσύνης.<ref>Code of [[Κανονικό Δίκαιο|Canon Law]], Can. 252, §3 [http://www.vatican.va/archive/ENG1104/__PW.HTM]</ref>
Τα γνωστότερα έργα του είναι το ''[[Summa Theologica]]'' (''Σύνοψις Θεολογική'') και το ''[[Summa Contra Gentiles]] (Σύνοψις
== Βιογραφία ==
Γραμμή 30:
===Σπουδές στο Παρίσι και στη Κολωνία (1245-1256)===
Το [[1245]] πήγε στο [[Παρίσι]], όπου έγινε μαθητής του [[Αλβέρτος ο Μέγας|Μεγάλου Αλβέρτου]] που δίδασκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου. Όταν το [[1248]] ο τελευταίος μετακινήθηκε
===Στο Παρίσι και στην Ιταλία (1259-1270) ===
Στο Παρίσι δίδαξε θεολογία ως το καλοκαίρι του [[1259]], οπότε επέστρεψε στην Ιταλία και υπηρέτησε διαδοχικά στην παπική αυλή, στο μοναστήρι της Σάντα Σαμπίνα στη [[Ρώμη]] ([[1265]]-67) και πάλι στην παπική αυλή του [[Πάπας Κλήμης Δ΄|Κλήμη Δ΄]]. Από το φθινόπωρο του [[1268]] ως το φθινόπωρο του [[1271]] ο Θωμάς βρισκόταν και πάλι στο Παρίσι, όπου είχε εκδηλωθεί η διαμάχη των οπαδών του [[Αβερρόης|Αβερρόη]] και των υπερασπιστών της παραδοσιακής θεολογίας του ιερού [[Αυγουστίνος|Αυγουστίνου]]. Τότε είναι που έγραψε και το γνωστό έργο του ''Περί της ενότητος του νου κατά Αβερροϊστών'' (''De unitate intellectus contra Averroistas'') το [[1270]].
Γραμμή 135:
Τα κυριότερα έργα του Θωμά Ακινάτη είναι:
===Θεολογικά===
Τα ''Κείμενα για τις Θέσεις του μάγιστρου Πέτρου του Λομβαρδού'' και η ''Σύνοψις θεολογική'' αποτελούν γενικές και συστηματικές θεολογικές πραγματείες, ενώ το δεύτερο έργο (''Σύνοψις κατά εθνικών'') απολογητική πραγματεία εναντίον κυρίως των Αράβων φιλοσόφων.
*''Κείμενα σχετικά με τις θέσεις του Πέτρου Λομβαρδού'' (''Scripta super libros Senetarium Magistri Petri Lombardi'', 1254-56, 1261-64)
*''Summa contra gentiles'' (''Σύνοψις κατά εθνικών'') (1258-64)
*''[[Contra errores Graecorum]]'' (''Εναντίον των σφαλμάτων των Γραικών'') (1263)
*''Σύνοψις θεολογική ''(''Summa theologica'', 1267-73).
===Φιλοσοφικά===
{{Αριστοτελισμός}}
Εκτός από είκοσι περίπου κείμενα με φιλοσοφικό περιεχόμενο, ο Θωμάς σχολίασε εκτενέστατα το μεγαλύτερο μέρος των έργων του Αριστοτέλη: [[Πολιτικά (Αριστοτέλης)|Πολιτικά]], ''Περί ψυχής'', τα δώδεκα βιβλία της [[Μεταφυσική]]ς, [[Φυσικά|Φυσική]] κ.
===Άλλα έργα===
Έγραψε ακόμη πολλά μικρότερα έργα δογματικά, απολογητικά και ερμηνευτικά, καθώς και κείμενα πρακτικής θεολογίας και για
== Έργα του Ακινάτη στα ελληνικά ==
Ορισμένα από τα Σχόλια του Ακινάτη στο έργο του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]], όπως (''Φυσικά'', ''Περί ψυχής'' κ.
== Παραπομπές ==
<references />
==Πηγές==
*Στ. Παπαδόπουλος (St. Papadopoulos), «''Ελληνικαί μεταφράσεις Θωμιστικών έργων''», Αθήναι 1967
* Γ. Στείρης (G. Steiris), Επίκουρος Καθηγητής Τομέα Φιλοσοφίας Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, «''Σημειώσεις στη Μεσαιωνική Φιλοσοφία''», Αθήνα 2014
== Βιβλιογραφία ==
{{commonscat}}
*Θωμάς Ακινάτης, «''Περί του όντος και της ουσίας''» («''De ente et essentia''»), μτφρ. Γιάννης Τζαβάρας, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα-Ιωάννινα, 1998
* Παπαδής, Δημήτρης: «Η ενότητα και η πολλότητα της ψυχής κατά Αριστοτέλη, Αλέξανδρο Αφροδισιέα και Θωμά Ακινάτο». ''Φιλοσοφία'' 15-16 (1985-86), 298-315.
* Κ. Γ. Αθανασόπουλος, ''Ancillae Theologiae: Το φιλοσοφείν και Θεολογείν κατά
*[https://el.wikibooks.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7_%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82 Wikibooks]
| |||