Βικιπαίδεια

Καρλομάνος (υιός Καρόλου Μαρτέλου): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|11|06|2015}}
{{Infobox Royalty
|όνομα = Καρλομάν
Γραμμή 33 ⟶ 32 :
|υπογραφή =
}}
Ο '''Καρλομάν''' (''Carloman'', περ. [[710]] – [[17 Αυγούστου]] [[754]]) ήταν ο μεγαλύτερος γιος του [[Κάρολος Μαρτέλος|Καρόλου Μαρτέλου]], [[μαγιορδόμοςΜαγιορδόμος|μαγιορδόμουΜαγιορδόμου]] και δούκα των [[Φράγκοι|Φράγκων]], και της συζύγου του [[Ροτρούδη του Εσμπαί|Ροτρούδης του Εσμπαί]].<ref>Δεν υπάρχει ακριβής καταγραφή για την ημερομηνία που γεννήθηκε, πολλοί την τοποθετούν σε διαφορετικά έτη όπως 706, 708, 714 ή 716. Υπάρχει διαφωνία επίσης σχετικά με την ημερομηνία που πέθανε, άλλοι την τοποθετούν 17 Αυγούστου ή 17 Ιουλίου</ref> Με τον θάνατο του Καρόλου ([[741]]), ο Καρλομάν και ο αδελφός του, [[Πιπίνος ο Βραχύς]], διαδέχθηκαν τον πατέρα τους: ο Καρλομάν στην [[Αυστρασία]] και ο Πιπίνος στη [[Νευστρία]]. Ήταν μέλος της οικογένειας που αργότερα ονομάστηκε [[δυναστείαΔυναστεία των Καρολιδών]] και μπορεί να υποστηριχθεί ότι συνέβαλε στην εδραίωση της εξουσίας τους εις βάρος των κυβερνώντων [[Μεροβίγγειοι|Μεροβίγγειων]] βασιλέων των Φράγκων. Το [[747]] αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο για να κλειστεί σε μοναστήρι ως το τέλος της ζωής του. Ο ιστορικός Νόρμαν Κάντορ (1929-2004) γράφει ότι ήταν ο πρώτος ''"βασιλιάς που αγιάστηκε"'' και ''"ενδιαφέρθηκε περισσότερο για την θρησκευτική πίστη παρά για την βασιλική εξουσία, παρατηρήθηκε αυτό συχνά τους τρεις επόμενους αιώνες κάτι που δείχνει τον βαθμό που επέδρασε η χριστιανική πίστη στην Γερμανική κοινωνία"''.<ref>Norman Cantor, 1993. The Civilization of the Middle Ages, σ. 170</ref>
 
ΜετάΗ τοναυτοκρατορία θάνατοδεν τουείχε διαιρεθεί από τον πατέρα τους επειδή ο Κάρολος Μαρτέλος ήθελε να συμπεριληφθεί στην διανομή ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός τους, [[Γκρίφο]], από τοντην δεύτεροδεύτερη γάμοσύζυγο του [[Σβάνχιλντ]]. Μετά τον θάνατο του πατέρα τους ο Γκρίφο ξεσηκώθηκε εναντίον τους ζητώντας μερίδιο από την πατρική περιουσία., Τατα δύο αδέλφια φυλάκισαναιχμαλώτισαν τον Γκρίφο στο [[Λαν]] και τον φυλάκισαν σε μοναστήρι (741). Τα δύο αδέλφια μοίρασαν την περιουσία του πατέρα τους : ο [[Πεπίνος ο Βραχύς]] ανέλαβε Μαγιορδόμος στην [[Νευστρία]] με την [[Νανσύ]] και την [[Ρενς]], ο Καρλομάν την [[Αυστρασία]] με την [[Μπρυζ]] και την [[Μετς (Γαλλία)|Μετς.]] Ο βασιλικός θρόνος των [[Μεροβίγγειοι|Μεροβιγγείων]] είχε μείνει κενός από τον Κάρολο Μαρτέλο μετά τον θάνατο του [[Θευδέριχος Δ΄|Θευδέριχου Δ’Δ΄]] ([[737]]) και, τα δύο αδέλφια τοποθέτησαν στην θέση του τον [[Χιλδέριχος Γ΄|Χιλδέριχο Γ΄]] ([[743]]).<ref>https://books.google.gr/books?id=yW-GfElbafQC&pg=PA90&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false</ref> Ο Καρλομάν και ο Πεπίνος για 7 ολόκληρα χρόνια συνεργάζονταν άψογα μεταξύ τους βοηθώντας ο ένας τον άλλον στις εκστρατείες τους. Ο Καρλομάν βοήθησε τον ΠιπίνοΠεπίνο στην μάχη κατά του [[ΟύναλντΔούκας της Ακουιτανίας|Δούκα της Ακουιτανίας]] και[[Χούναλντ οΑ΄]] που επαναστάτησε δύο φορές (742, 745).<ref>https://books.google.gr/books?id=yW-GfElbafQC&pg=PA90&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false</ref> Ο Πιπίνος αντίστοιχα βοήθησε τον Καρλομάνο στην μάχη κατά του δούκα Θευδέριχου (742-743) και του [[Οντίλο της Βαυαρίας]] ([[742]], [[744]]), που παντρεύτηκε αργότερα την αδελφή τους [[Χίλτρουντ]].
 
== Θρησκευτική πολιτική ==
Πιστός [[χριστιανισμός|χριστιανός]] ο Καρλομάνος, συνέχισε εντονότερα την θρησκευτική πολιτική του παππού του και του πατέρα του, συνέχισε να έχει την υποστήριξη του στον αρχιεπίσκοπο των Γερμανών [[Άγιος Βονιφάτιος|Άγιο Βονιφάτιο]]. Συγκάλεσε με πρωτοβουλία του την πρώτη εκκλησιαστική Γερμανική Σύνοδο ([[742]]) μαζί με τον Άγιο Βονιφάτιο, όπου αποφασίστηκε οι ιερείς να μην επιτρέπεται να κρατούν όπλα και να μην έχουν γυναίκες στις κατοικίες τους. Επίσης προσπάθησε να επαναφέρει στην εκκλησία την περιουσία που είχε εξαναγκαστεί να αποσπάσει ο πατέρας του Κάρολος Μαρτέλος προκειμένου να σχηματίσει στρατό για να πολεμήσει εναντίον των [[ισλάμ|μουσουλμάνων]] πριν την [[μάχη του Πουατιέ]]. Παρά την βαθιά θρησκευτική του ευλάβεια στην άσκηση εξουσίας ήταν πολύ σκληρός, συγκάλεσε συμβούλιο ([[746]]) που εκτέλεσε εκατοντάδες ευγενείς με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
 
Ο Καρλμομάν ενίσχυσε στημαντικά την θέση του στο βασίλειο του με την στήριξη του διάσημου Άγγλο-Σάξονα ιεραπόστολου Γουίνφριντ που έγινε ο μετέπειτα [[Άγιος Βονιφάτιος]] ή ''"Απόστολος των Γερμανών"'', του ανέθεσε την αναδιοργάνωση της εκκλησίας της Αυστρασίας. Την πολιτική που ξεκίνησε ο παππούς του [[Πεπίνος του Χέρσταλ]] συνέχισε ο πατέρας του Κάρολος Μαρτέλος που ίδρυσε τέσσερις νέες επισκοπές στην [[Βαυαρία]] : [[Σάλτσμπουργκ]], [[Ρέγκενσμπουργκ]], [[Φράιζινγκ]] και [[Πάσσαου]], έδωσε στον Βονιφάτιο όλη την Μητροπολιτική περιοχή ανατολικά του [[Ρήνος|Ρήνου]] με έδρα το [[Μάιντς]]. Ο Βονιφάτιος βρισκόταν από το 723 υπό την προστασία του Καρόλου Μαρτέλου, όπως εξήγησε στον φίλο του Ντάνιελ του Γουίντσεστερ δεν μπορούσε να ελέγξει ούτε την εκκλησία, να υπερασπιστεί τον κλήρο και να αποτρέψει την ειδωλολατρεία χωρίς την βοήθεια του Καρόλου. Συγκάλεσε με πρωτοβουλία του μαζί με τον Άγιο Βονιφάτιο την πρώτη εκκλησιαστική Γερμανική Σύνοδο (742), εκεί αποφασίστηκε να μην επιτρέπεται οι ιερείς να κρατούν όπλα και να μην έχουν γυναίκες στις κατοικίες τους. Ο πατέρας του είχε προχωρήσει σε κατασχέσεις της εκκλησιαστικής περιουσίας με στόχο να την μοιράσει στους στρατιώτες του ώστε να μπορέσουν να πολεμήσουν. Η τακτική αυτή τον βοήθησε με αποτέλεσμα τον μεγάλο του θρίαμβο στην [[Μάχη του Πουατιέ (732)|Μάχη του Πουατιέ]] (732), ο Άγιος Βονιφάτιος υποστήριξε τον Κάρολο στις κατασχέσεις επειδή ήθελε να ενισχυθεί ο χριστιανικός στρατός μπροστά στον κίνδυνο του [[Ισλάμ]]. Οι πράξεις αυτές ήταν για τον Καρλομάν θέμα θρησκευτικής πίστης, για τον Πεπίνο ήταν απλά θρησκευτικό καθήκον, έκανε πολλές δωρεές γης στον Βονιφάτιο.<ref>https://books.google.gr/books?id=yW-GfElbafQC&pg=PA90&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false</ref> Παρά την βαθιά θρησκευτική του ευλάβεια στην άσκηση εξουσίας ήταν πολύ σκληρός, μετά από συνεχείς εξεγέρσεις των Αλαμμανών συγκάλεσε Σύνοδο (746) που αποφάσισε την εκτέλεση εκατοντάδων Αλαμμανών ευγενών με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Οι εκτελέσεις έφεραν την οριστική διάλυση του δουκάτου της Αλαμμανίας, από τότε σταμάτησε η ανεξαρτησία του και κυβερνήθηκε από δούκες που διορίστηκαν από τους Φράγκους. Οι πράξεις αυτές ενίσχυσαν σημαντικά την εξουσία των Πεπινιδών απέναντι στις υπόλοιπες στο Φραγκικό κράτος.
== Αποσύρθηκε σε μοναστήρι ==▼
Στις [[15 Αυγούστου]] [[747]] ο Καρλομάνος αποφάσισε να αποσυρθεί από την δημόσια ζωή και να κλειστεί σε μοναστήρι. Πήγε στην [[Ρώμη]] στον [[πάπας Ζαχαρίας|πάπα Ζαχαρία]], που του ζήτησε να κουρευτεί. Ζήτησε για τον γιο του, [[Ντρόγκο ο μαγιορδόμος|Ντρόγκο]], από τον αδελφό του, [[Πεπίνος ο Βραχύς|Πεπίνο τον βραχύ]], το δικό του μερίδιο αλλά ο Πεπίνος αρνήθηκε. Στη συνέχεια αποσύρθηκε στο μοναστήρι του Μόντε Κασίνο. Την ίδια εποχή ο ετεροθαλής αδελφός τους, Γκρίφο, δραπέτευσε από την φυλακή, κατέφυγε στην [[Βαυαρία]], προκειμένου να υποστηρίξει τον δούκα Οντίλο, αλλά ο Οντίλο πέθανε την επόμενη χρονιά και ο Γκρίφο επιχείρησε να κυριεύσει το δουκάτο της [[Βαυαρία]]ς για λογαριασμό του. Τελικά ηττήθηκε και σκοτώθηκε στην μάχη του Σαιν-Ζαν-ντε-Μωριέν ([[753]]).▼
 
▲== Αποσύρθηκε σε μοναστήρι ==
Εφτά χρόνια αργότερα, ο [[πάπας Στέφανος Β΄]] κάλεσε τον Πεπίνο που είχε γίνει βασιλιάς να τον βοηθήσει στην μάχη εναντίον του βασιλιά των [[Λομβαρδοί|Λομβαρδών]] [[Άιστουλφ]]. Ο Καρλομάν βγήκε από το μοναστήρι και έτρεξε να τον συναντήσει. Ο Πεπίνος καχύποπτος για τον Ντρόγκο φυλάκισε τον Καρλομάν στη γαλλική Βιεν όπου και πέθανε.
 
▲Στις [[15 Αυγούστου]] [[747]] οO Καρλομάνος αποφάσισε να αποσυρθεί από την δημόσια ζωή και να κλειστεί σε μοναστήρι., Πήγεπήγε στην [[Ρώμη]] στον [[πάπαςΠάπας Ζαχαρίας|πάπα Ζαχαρία]], που του ζήτησε να κουρευτεί (15 Αυγούστου 747). Οι πηγές της περιόδου λένε ότι παραιτήθηκε ''"εθελοντικά"'', πήγε όμως στην [[Ρώμη]] για αδιευκρίνιστους λόγους, εκεί του ζήτησε ο πάπας ύστερα από αίτημα του αδελφού του Πεπίνου να παραμείνει, τελικά τον έπεισε.<ref>Fouracre, σ. 16</ref> Ζήτησε για τον γιο του, [[Ντρόγκο ο μαγιορδόμος|Ντρόγκο]], από τον αδελφό του, [[Πεπίνος ο Βραχύς|Πεπίνο τον βραχύ]], το δικό του μερίδιο αλλά ο Πεπίνος αρνήθηκε.<ref>Riche, Pierre, The Carolingians, σ. 59</ref> Στη συνέχεια αποσύρθηκε στο μοναστήρι του Μόντε Κασίνο. Την ίδια εποχή ο ετεροθαλής αδελφός τους, Γκρίφο, δραπέτευσε από την φυλακή, κατέφυγε στην [[Βαυαρία]], προκειμένου να υποστηρίξει τον δούκαθείο του Οντίλο, αλλά ο Οντίλο πέθανε την επόμενη χρονιά και ο Γκρίφο επιχείρησε να κυριεύσει το δουκάτο της [[Βαυαρία]]ςΒαυαρίας για λογαριασμό του. Τελικά ηττήθηκε και σκοτώθηκε στην μάχη του Σαιν-Ζαν-ντε-Μωριέν (753). Εφτά χρόνια αργότερα ο [[753Πάπας Στέφανος Β΄]] κάλεσε τον Πεπίνο που είχε γίνει βασιλιάς να τον βοηθήσει στην μάχη εναντίον του βασιλιά των [[Λομβαρδοί|Λομβαρδών]] [[Άιστουλφ]]. Ο Καρλομάν βγήκε από το μοναστήρι και έτρεξε να τον συναντήσει, πιθανότατα ήθελε να υποστηρίξει τον γιο του Ντρόγκο.<ref>Fouracre, σ. 17</ref> Ο Πεπίνος καχύποπτος για τον Ντρόγκο φυλάκισε τον Καρλομάν στη Γαλλική [[Βιέν (Ιζέρ)|Βιέν]] όπου και πέθανε.
==Παραπομπές==
<references />
 
==Πηγές==
 
*Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Carloman (Frankish princes)" . Encyclop?dia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
*Fouracre, Paul. "The Long Shadow of the Merovingians" in: Charlemagne: Empire and Society, ed. Joanna Story. Manchester University Press, 2005.
 
{{Authority control}}
 
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Carloman, Mayor of the Palace}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Καρλομάνος_(υιός_Καρόλου_Μαρτέλου)"